Οι μέρες... Γιώργος Σεφέρης

Mark Arbeit

Οι μέρες είναι πέτρες. Τσακμακόπετρες
που έτυχε νά βρει η μια την άλλη κι έγιναν δυο τρεις                                                                                                           σπίθες·
πέτρες του αλωνιού που τις χτυπούν τα πέταλα κι έλιωσαν                                                                                       πολύ κόσμο,
βότσαλα στο νερό με τα εφήμερα δαχτυλίδια,

πετραδάκια πολύχρωμα και υγρά στ’ ακρογιάλι,
ή λήκυθοι, στήλες που κάποτε σταματούν το διαβάτη.
Οι μέρες είναι πέτρες· σωριάζουνται η μια πάνω στην                                                                                                          άλλη… 
Γιώργος Σεφέρης

Μωρό μου... Αγγελίνα Ρωμανού

Carroll Baker & Eli Wallach in Baby Doll, 1956.

Τελικά, μωρό μου,

ησύχασαν οι λέξεις κάτω

από τη γλώσσα σου ή

θα γλιστρήσει κάνα

«σ’ αγαπώ» την ώρα που

με γλείφεις;

Αγγελίνα Ρωμανού, Εις σάρκα μίαν

Ο χρόνος... Τάσος Ρούσσος

Albert Watson

Ὁ χρόνος, ὁ μέγας ἀλχημιστής,

διαρκῶς ἐξαλλάσσει τὶς οὐσίες.

Μεταπλάθει τὸν ἔρωτα σὲ μνήμη,

κατόπιν σὲ ἀσυγκίνητη εἰκόνα

καὶ τέλος σὲ αἴσθηση ματαιότητος.

Ἐξυψώνει ἀπὸ τὸ σῶμα τὴν ὁρμὴ

τῆς ζωῆς σὲ δύναμιν ἐποπτείας.

Αὐτὸ συμβαίνει πάντοτε ὀλίγον

πρὸ τῆς θύρας ὅπου ἀναμένει

ὁ ψυχοπομπός. Τόση λοιπόν

ὡριμότης χρειάζεται διὰ τὸ σκότος;

Τάσος Ροῦσσος, Πρὸς Λεύκιον ἢ Περὶ Ποιήσεως

Συστημένο... Γιάννης Ευσταθιάδης

David Bowie by Anton Corbijn

Έστειλε με συστημένο

την ερωτική της απάντηση

έτσι

για να μάθει αν τον αγαπά

έπρεπε να δείξει

ταυτότητα

Γιάννης Ευσταθιάδης, Μάθημα Ωδικής

Η γέννηση της αγάπης... Jim Potts

Erin Vey

Αν και ριζωμένες στο πρόσωπο της πέτρας το σκληρό

πετάγονται οι μαργαρίτες

και στον ήλιο χαμογελούν.

Jim Potts, μτφρ. Βασίλης Πανδής

Μια φωτογραφία... Γιάννης Γερογιάννης

Nobuyoshi Araki

Ταξιδεμένα χρόνια, σε καιρούς αλλιώτικους,

με ήλιο και βροχή τα περισσότερα

κρατήσαμε το χιόνι στην καρδιά μας

και δε μιλούσαμε.

- Με την καρδιά μιλάει ο άνθρωπος

και ήταν σφαλιστή.

Ανοίξαμε στόματα κι είπαμε φλυαρίες

με την ψυχή μιλάει ο άνθρωπος,

όπου κι αν ζει.

Κοιτάξαμε και πάλι την φωτογραφία

«ΥΔΡΑ 1988».

Με τα μάτια μιλάει ο άνθρωπος

και δακρύσαμε.

Κοιτάξαμε το χώμα και σωπάσαμε

με το σώμα μιλάει ο άνθρωπος

μα το χάσαμε!

Γιάννης Γερογιάννης, Πολίτης του Κόσμου

Χάρες άλλες... Ιωάννης Πολέμης

Barbara Stanwyck and Gary Cooper in Ball of Fire, 1941

Έχει ο χειμώνας ομορφιές για μας, γλυκό μου ταίρι,
που δεν τις έχ’ η άνοιξη μήτε το καλοκαίρι
έχει χαρές ατέλειωτες, έχει και χάρες άλλες,
γιατ’ είν’ οι μέρες του μικρές κι οι νύχτες του μεγάλες. Ιωάννης Πολέμης, Το παλιό βιολί

Η κακοκαιρία των προσχημάτων... Κική Δημουλά

Aristotle Roufanis

Το ανέβαλες.

Κακοκαιρία μεγάλη,

πέσανε χιόνια

κλείσανε οι δρόμοι, πάγοι,

μεγάλη ολισθηρότης.

Καλά έκανες.

Εάν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία

προς τι να έρθει;

Κική Δημουλά, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Εκδ. Ίκαρος, 2011

Σώζει... Νίκος Ερηνάκης

Aishwarya Rai in Hum Dil De Chuke Sanam (1999)

Ο τρόπος που περπατάει στην άμμο
Εκείνο το κορίτσι
Δέκα χρόνια μικρότερο απ’ όσο νομίζεις

Πεισματικά γεμάτο ελπίδα
Περπατάει ακόμα

Και χαμογελάει στα μάτια

Την έχουμε δει
Την έχουμε δει να σώζει το νόημα του κόσμου
Με ένα της βλέμμα
Νίκος Ερηνάκης, Ανάμεσα σε Όσα Πέφτει η Σκιά

Επιθυμία... Δημήτρης Λαμπρόπουλος

Mario Testino

Οι καρέκλες στο μπαλκόνι σταύρωναν και

τα πόδια μου μοιραία σκαρφάλωναν και

στεφάνωναν τα δικά σου.

Κι όλα αυτά πριν καλά καλά σε γνωρίσω

καλοκαίρι του 2013

Τα ποτήρια μας αντάμωναν

κάθε λίγο για να σπάνε το άφωνο της νύχτας.

Τα χερια μου,

που μέχρι τότε δίσταζαν τα χαϊδέματα

έπιαναν αμήχανα ξενόφερτα

κοχύλια και βότσαλα

που είχες παρατάξει στο τραπέζι

Τα δικά σου παίδευαν

ένα τσιγάρο, τα παγάκια του ποτού και

το νυχτικό σου

που ανέμελα σκαρφάλωνε

στο γλυπτό των ποδιών σου

αδιαφορώντας για τα προσχήματα

μαρτυρώντας ασταμάτητα

την επιθυμία και τον έρωτά σου.

Δημήτρης Λαμπρόπουλος, «Οι Εραστές σας δεν σας ανήκουν»

Πριν πουλήσουμε το σπίτι σου... Χλόη Κουτσουμπέλη.

Jakub Schikaneder

Τις μέρες πριν πουλήσουμε το σπίτι σου

επικρατούσε μεγάλη αναστάτωση.

Η τσαγιέρα έχυνε το τσάι της στο πάτωμα

το ρόπτρο δεν άγγιζε την πόρτα

(οι ξένοι μέναν με το χέρι μουδιασμένο)

το τυρί γέμισε μαύρα μάτια

ξυπνητήρια κουδούνιζαν

ξαφνικά μέσα στη νύχτα

βιβλία ξεριζώνονταν

θήκες κενές στα ράφια

που

απαιτούσαν σφράγισμα

ένας ταχυδρόμος

άφηνε συνέχεια λογαριασμούς

για το κομμένο νερό και ρεύμα

που θα μείνουν απλήρωτοι για πάντα.

Πρόλαβες άραγε να ακούσεις ότι σ’ αγαπώ;

Ή στο κώμα υπάρχει μόνο τελεία;

Χλόη Κουτσουμπέλη.

Πηγή: Fb Χλόη Κουτσουμπέλη

Αυτός που ταξιδεύει... Athena Farrokhzad

Hanbing Wang

Ο πατέρας μου είπε: Αυτός που ταξιδεύει

περισσεύει στον τόπο απ’ όπου ήρθε.

Η μητέρα μου είπε: Αυτός που ταξιδεύει

θεωρεί ότι είναι αναγκαίος στον τόπο όπου ήρθε.

Ο πατέρας μου είπε: Αυτός που ταξιδεύει

περισσεύει στον τόπο όπου πηγαίνει.

Η μητέρα μου είπε: Αυτός που ταξιδεύει

θεωρεί ότι είναι αναγκαίος στον τόπο απ’ όπου ήρθε.

Ο αδερφός της μητέρας μου είπε: Αυτός που ταξιδεύει

δεν έχει ιδέα για κανέναν τόπο.

Ο πατέρας μου είπε: Εκεί είμαστε ακόμη, μην κοιτάς

που ο χρόνος μας χώρισε από τον τόπο.

Η μητέρα μου είπε: Και το ταβάνι μας είναι τόσο ψηλό

όσο το πάτωμα τ’ αξίζει.

Athena Farrokhzad, ΛΕΥΚΟΣΕΛΕΥΚΟ, μτφρ. Αντώνης Μπογαδάκης

Μωρά παρθένος... Δημήτρης Μαρουδάς

by Fia Yaqub

Ἀδαπάνητη ἄφησες τὴν ὀμορφιὰ

τοῦ στήθους σου

σεμνὴ παρθένα.

Καὶ τώρα,

στὶς δύσκολες ὧρες τῆς πενίας

ποὺ κανεὶς δὲν ἀγοράζει πιά,

κλαῖς,

ποὺ δὲ σπατάλησες ἔγκαιρα

ποὺ δὲν ξόδεψες ἀσύστολα

κι ὁλοκληρωτικά!

Δημήτρης Μαρουδάς 

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Αγριότης έρωτος... Θωμάς Γκόρπας

Δαυίδ Μπενφοράδο

Κοίτα το κατσίκι πώς ανεβαίνει

κοίτα το κατσίκι πώς κατεβαίνει!

Θα σε λέω κατσίκι!

Δεν ξέρω καμιά τάδε

ν’ ανεβοκατεβαίνει στο κεφάλι μου

καθώς το αίμα μου στο κάτω κεφάλι μου!

Τέτοιες ώρες εγώ τ’ απάνω κεφάλι μου

το στέλνω να κανει τουρισμό!

Είναι να κρυβόμαστε;

Είσαι κατσίκι ελληνικό

κι εγώ ελληνικό κατσάβραχο

Θωμας Γκόρπας, Στάσεις στο μέλλον

Τα κορίτσια... Περικλής Κοροβέσης

Pedro Abreu

Σκέφτομαι τα κορίτσια που αγάπησαν

και πίστεψαν σε λόγια τραγουδιών.

Και δάγκωσαν τα χείλη που είπαν ψέματα.

Τώρα τα βράδια μένουν μέσα. Είναι άτονες.

Σκουπίζουν, ξεσκονίζουν,

σιδερώνουν ακούγοντας ραδιόφωνο.

Αργά το βράδυ κοιτιούνται στον καθρέφτη.

Είναι όμορφες, επιθυμητές και για αυτό ακόμα πιο μόνες.

Και το δάκρυ ατμός, σαπούνι στο μάτι, την εικόνα θολώνει. Περικλής Κοροβέσης, Παράπλευρες καθημερινές απώλειες

Έτσι νόμιζε... Γιάννης Μεταξάς

Kent Miles

Ήταν σ' απόσταση ψιθύρου.

Κι έτσι νόμιζε πως όλα θα μπορούσε να τα πει.

Χωρίς ν' ακουσθεί

απ' όσους βέβαια δεν θα έπρεπε να μάθουνε

το μυστικό προώρως.

Τα χαμηλόφωνα όμως, ακριβώς, τόσο πολύ                                                                           προφυλαγμένα

και με τα σώματα κοντά να τα μιλάνε

μεγάλη περιέργεια γεννάνε

για όλα αυτά τα έτσι ειπωμένα.

Γι' αυτό σε απόσταση ψιθύρου όσα λέγονται

τη φαντασία ακόμα πιο πολύ την προκαλούνε.

Μιλάτε δυνατά όσοι θα θέλατε

κάποια να μη φανούν, και ακουσθούνε.

Γιάννης Μεταξάς, Μετά όμως, μετά...

Αλλαγή εποχής... Σηλίκα Ρηγοπούλου

Joey Skibel

Αντιπαθώ το μόνιμο πράσινο των αιεθαλών.

Προτιμώ φυλλοβόλες αποκαλύψεις στο μπαλκόνι:

μιμόζες, γαζίες, πασχαλιές.

Τη γυμνή αλήθεια.

Καθόλου σίγουρη πως κάποτε θα τη μάθω ολόκληρη.

Απόλυτα σίγουρη πως από πάντα την ξέρω.

Σηλίκα Ρηγοπούλου, Μαθήματα οικιακής οικονομίας