Απολογισμός... Θεοδ. Αγγ. Παπαδημητρόπουλος

Denis Nolet

Μέτρησα ἕνα χρόνο

στὸν καθρέφτη μου

κ’ εἶδα χίλια πρόσωπα

νὰ μὲ συντροφεύουν…

Μύριες σκιές μαζεύτηκαν

ζητῶντας ἀπολογισμό·

ἄλλες μὲ πόνο στὴ φωνή

κι ἄλλες γεμάτη μῖσος.

Στάθηκα ἐκεῖ – ἀμίλητος.

Ἄνοιξα τὴν ἀγκαλιά

καὶ γλίστρησαν εἰρηνικά

πρόσωπα καὶ σκιὲς

ξανά μές στὴν καρδιά

Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος 

http://dieleusi.map-in-box.gr

Εσύ τι έκανες τόσα χρόνια;.. Κώστας Μόντης

Salvador Dali

Συγχώρεσέ τον Κύριε

που θα παρουσιαστεί αναμάρτητος

και δεν θα έχει απάντηση όταν τον ρωτήσεις:

‘’Εσύ τι έκανες τόσα χρόνια;

Εσύ πού σπαταλήθηκες τόσα χρόνια;’’

Κώστας Μόντης

Σώζομαι... Θωμάς Γκόρπας

Daniel Craig by Jean-Baptiste Mondino.

Σώζομαι, αν σώζομαι τελικά,

χάρη σε κάποιες τέχνες

ταπεινές που ξέρω: του τσιγάρου, του ξενυχτιού,

της νοσταλγίας και της αθανασίας

τόσων ωραίων πραγμάτων που περνάνε απαρατήρητα...

Ψάχνω για νέες αγάπες πυρετωδώς και όταν δεν

τις βρίσκω, τις φαντάζομαι ώσπου να τις βρω...

Γράφω πού και πού ποιήματα

μερικά απ' τα πολλά που ονειρεύομαι

και βάζω μέσα σ' αυτά δικά μου και δικά σας όνειρα

για τα οποία εσείς και ντρέπεστε και υποφέρετε.

Φοβάστε και σιγά σιγά πεθαίνετε... 

Θωμάς Γκόρπας

Ερημίτες... Χρίστος Τρύφωνας

Hervieux Nathan

Τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ νιώσῃς
πὼς εἶσαι ὁ μόνος πρωταγωνιστής τῆς ζωῆς σου,
πὼς οἱ ἀλλοι -- ἀκόμα κ᾿ ἐκεῖνοι ποὺ πολύ ἀγαπᾷς --
δέν εἰναι παρὰ οὐδέτεροι
κομπάρσοι ἤ πρόσωπα βουβά,
τὴν ἡμέρα ἐκείνη δοκιμάζεσαι.
Ἄν ἔχῃς μέσα σου κουράγιο, συνεχίζεις.
Ζῆς, γελᾷς, δουλεύεις, καὶ λυπᾶσαι - ἐσένα καὶ τοὺς                                                                                                ἄλλους,
πού δίπλα σου δρόμους παράλληλους βαδίζουν.
Τὸ βάρος τῆς δικῆς σου ὕπαρξης δέν προσπαθεῖς
νὰ τὸ φορτώσῃς σὲ κανένα.
Ξέρεις καλά πώς -- μόλις --κάθε ἄνθρωπος
ἀντέχει τὸ δικό του τὸ φορτίο.
Γι᾿ αὐτό, σάν ἄνθρωπος γενναῖος, ὑποφέρεις μόνος
καί, χωρίς τίποτα νὰ δείχνῃς, δέ σταματᾶς νὰ παίζῃς.
Ἡ παράσταση εἶναι χωρίς διάλειμμα -- ἐκτός
ἀπὸ τὰ μοναχικά σου δάκρυα -- καὶ τελειώνει, πάντοτε,
μαζί μὲ σένα. 
Χρῖστος Τρύφωνας (Ανθ. Η.Ρ.Η.Σ. Αποστολίδη),

Ένας μικρός Xριστός... Τόλης Νικηφόρου

El Greco

Ένας μικρός Xριστός γεννιέται πάλι αύριο,

μόνος στον κόσμο.

Ένας μικρός Xριστός που ζωγραφίζει θαμπά

στο τζάμι δέντρα για τα παιδιά,

καράβια για τα όνειρα,

ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους.

Παραμονή και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας

στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα.

Τόλης Νικηφόρου, Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999).

Μικρούλα... Κωστής Παλαμάς

G. Binde

Ἔλα μικρούλα, καὶ στ᾿ ἀχνὸ

ἂς πᾶμε ἐκεῖνο τὸ βουνὸ

νὰ χτίσουμε καλύβι.

Τὸ βλέπεις; Σύγνεφα πολλὰ

σὰ γερο - γίγας κουβαλᾷ

στὴ ράχη του καὶ σκύβει.

Ἐκεῖ τὰ χιόνια του ὁ Χιονιᾶς

μὲς στὴν καρδιὰ τῆς σκοτεινιᾶς

διπλόχουφτα σωριάζει.

Kαὶ σὰν παλεύουν τὰ στοιχειά,

πύρινη γλῶσσα σὰν ὀχιὰ

ὁ κεραυνὸς τινάζει.

Ἐκεῖ εἶναι ὁ Λύκος ποὺ πεινᾷ,

καὶ λάμπει του στὰ σκοτεινὰ

τὸ λιμασμένο μάτι...

Ὤ, πᾶμε, ναί. Σὰν ἀλυχτᾷ,

θὰ μ᾿ ἀγκαλιάζῃς πιὸ σφιχτὰ

στοῦ πόθου τὸ κρεβάτι.

Κωστής Παλαμάς, Ποιήματα, εκδ. ΑΛΔΕ

Η σοφία της ροδακινιάς... Στέλιος Γεράνης

Artem Gorlanov

Άκουγα τις νύχτες την ώριμη ροδακινιά

να μου λέει: ο άντρας δεν πρέπει μόνο να διψάει

αλλά και να ξέρει να πίνει.

Οι βιασύνες αγόρι μου, αδειάζουν ποτήρια,

μα δε γεμίζουν καρδιές.

Θα χάσεις τη συγκομιδή μέσα απ’ τα χέρια σου,

αν δεν μάθεις να με τρυγάς

στην απόλυτη ώρα μου.

Έχουν, αγόρι μου, και τα χέρια

τη δική τους σοφία. Κι εγώ

έχω σημάδια στο σώμα μου

από δάχτυλα βιαστικά.

Στέλιος Γεράνης  (Στέλιος Παναγιωτόπουλος)

Η νύχτα με συμφέρει... Νίκος Καρούζος

Mario Grobenski 

Πράγματι ἡ νύχτα μὲ συμφέρει.

Πρῶτα-πρῶτα ἐλαττώνει τὶς φιλοδοξίες· ὕστερα

διορθώνει τὶς σκέψεις· ἔπειτα

συμμαζώνει τὴ θλίψη καὶ τὴν κάνει ὑποφερτότερη

τὴ σιωπὴ μὲ σέβας ἀνατέμνει·

ἐξαίρει τὴν ὄσφρηση μὰ προπάντων ἡ νύχτα περιζώνει.

Νίκος Καρούζος

Smartphone in the Gym... Γιώργης Γιατρομανωλάκης

Igor Amelkovich

Λουκία!

Παρακαλῶ σε δίπλα μου ὄχι ἐπικύψεις.

Ὄχι ἀνατάσεις ὄχι τόσους γλουτιαίους

Ἀπόφευγε ἄν θές μπροστά μου ραχιαίους

Κι ἄλλη φορά στό ἔδαφος τόσο μή σκύψεις.

Νοῦς ἀσταθής σακατεμένο σῶμα.

Κι ἐσύ τόν διάδρομο ἱππεύεις καί πετᾶς

Ἀσθμαίνω πάνω σέ ἕνα ἱδρωμένο στρῶμα

Νά σέ χαζεύω βαράκια νά κρατᾶς.

Κορμί θεότητας σέ θαλασσί κορμάκι

Γελᾶς στ’ ἀφτιά σου μέ τ’ ἀκουστικά

Σοῦ λένε καί δαγκώνεις τό χειλάκι

Καί χάνεσαι σέ κάμψεις βιαστικά.

Γιώργης Γιατρομανωλάκης