 |
| Philippe Pache |
Ξεκρέμασε τη ζακέτα της δίχως να
κλάψει κι έφυγε-
σα να ξεκρέμασε το φεγγάρι απ’ τον
καλοκαιριάτικο ουρανό.
Αυτός δεν πίστευε. Περίμενε την ίδια
νύχτα,
την άλλη μέρα, και την άλλη. Περίμενε.
Σαν κλείσαν δυό βδομάδες, με το
γύρισμα του φεγγαριού,
τόξερε πως δε θάρθει. Μοναχά ο
καθρέφτης
έμεινε να θυμάται σαν παράθυρο ανοιχτό
σ’ έναν ουρανό χωρίς φεγγάρι.
Γιατί είχε πάρει μαζί της τη ζακέτα
της.
Γιάννης Ρίτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου