Τα πορτοκάλια... Μαίρη Γυφτάκη

Paul Klee, 1927

Μαίρη Γυφτάκη Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Η Λιόλια... Κωνσταντίνος Χρηστομάνος

Edward Robert

Και η Λιόλια

- το κοριτσάκι με το κοντοφούστανο τ’ ανεμιστό,

με τα τρεμόχαρα στηθάκια

που κρυφοζούσαν μες τ’ αέρινο ποκαμισάκι

ίδια χλωμά ροδάκινα

κάτω απ’ τη φυλλωσιά στο βραδινό τ’ αγέρι,

με τα χείλια σα στόμα λουλουδιού

που σιγανοίγει να φιλήσει τον ήλιο-

έπεφτε απάνω του

σαν ένα πράμα λευκό κι απαλό,

σαν πιτσούνι άσπρο

που με τα πούπουλά του του σκέπαζε το νου.

Έτσι έλιωνε του Νίκου η ψυχή

κι όλο το κορμί του άνοιγε

σε μύρια στόματα

για μύρια το καθένα του φιλιά…

Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, Η κερένια κούκλα, 1911

Σε λένε αναποφάσιστο... Κική Δημουλά

Vicente Romero Redondo

Σε λένε αναποφάσιστο, μην τους ακούς

ευαίσθητος είσαι διστάζεις

να διαλέξεις γενικά δυσκολεύεσαι

ν’ απαρνηθείς.

Τόσο καιρό που δέρνεσαι ανάμεσα

στο ένα και το άλλο

δέθηκες μαζί τους.

Αίσθημα γίνεται στο τέλος το δίλημμα

θέλεις να κρατήσεις και τα δύο

μα είναι νόμος να προτιμάς.

Διάλεξε λοιπόν

αυτό που σου προτείνει η αβεβαιότητα.

Σπανίως πέφτει έξω.

Κική Δημουλά

Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες π’ αγαπούμε... Νίκος Εγγονόπουλος

Ήρα Τσαντεκίδου

Είν’ οι γυναίκες π’ αγαπούμε σαν λιμάνια

(μόνος σκοπός

Προορισμός

των ωραίων καραβιών μας)

Τα μάτια τους

είν’ οι κυματοθραύστες

Οι ώμοι τους είν’ ο σηματοφόρος

της χαράς

Οι μηροί τους

σειρά αμφορείς στις προκυμαίες

Τα πόδια τους

οι στοργικοί

μας

φάροι

[…]

Είναι τα κύματά τους

οι υπέροχες θωπείες

Οι Σειρήνες τους δεν μας γελούν

μόνε

μας

δείχνουνε το δρόμο»

Νίκος Εγγονόπουλος, Έλευσις

“Αύριο”, λες... Τάσος Λειβαδίτης

Mohammed Sattar

“Αύριο”, λες,

και μέσα σ’ αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο

το πελώριο ποτέ.

Να ‘σαι τόσο πρόσκαιρος, και να κάνεις όνειρα

τόσο αιώνια!

Τάσος Λειβαδίτης

Έψαχνε... 6ος Δαλάι Λάμα

Yves Saint Laurent and Catherine Deneuve, 1983

Μ’ ένα πλατύ χαμόγελο

χάζευε τον κόσμο γύρω.

Μα με την άκρη του ματιού,

έψαχνε μόνο για μένα.

6ος Dalai Lama , Τσάνγκιανγκ Γκιάτσο (1683-1706), μτφρ. Αριάδνη Γερούκη, Ο Ερωτευμένος Δαλάι Λάμα,  εκδ. Αρχέτυπο.

fteraxinasmag.wordpress.com

Πατέρα μου, κοίταξε... Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

Martin Johnson Heade, 1864

«Πατέρα μου, κοίταξε:

εκεί μες στη σούδα

χρυσή πεταλούδα

γυρίζει, πετά.

»Πατέρα μου, βόηθα με

να μην τηνε χάσω.

Θα πάω να την πιάσω.

Πώς φεύγει γοργά.»

«Παιδί μου, θυμήσου το:

του κάκου θα τρέχεις,

φτερά συ δεν έχεις

κι εκείνη πετά.

»Στον κόσμο που βρίσκεσαι

τρελές χρυσαλίδες

θα να ’ναι οι ελπίδες,

του κόσμου η ψευτιά.

»Μην τρέξεις οπίσω τους,

γιατί θα δειλιάσεις,

κι εωσού να τες πιάσεις

θα σ’ εύρει η νυχτιά.»

«Πατέρα, την έπιασα

σ’ εκειά τα λουλούδια.

Τραγούδια, τραγούδια,

είν’ όσα μου λες.»

Κι εκεί που εχαιρότουνε,

κι εκεί που την πιάνει

μεμιάς τηνε χάνει.

«Παιδί μου, μην κλαις!

…

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης [1866]

Ξανθά μαλλιά... Μιχάλης Αργυρόπουλος

Virna Lisi, ''La Donna del Lago'', 1965

Ήλιε κοιμήσου γρήγορα και σβήσου από το φώς μου,

τ’ είναι το φως σου για τα με η σκοτεινιά η πιο μαύρη.

Κ’ έβγα εσύ, Νύχτ’ ασάλευτη, Βασίλισσα του κόσμου,

το φως σου το ημερόκαρδο παλ’ η ψυχή μου ναύρη,

και τότες, κάτω απ’ τα γυρτά παραθυρόφυλλά της,

θα πάω να βρω μεσουρανίς τον ήλιο στα μαλλιά της.

Μιχάλης Αργυρόπουλος. περ. Νέα Εστία, τχ 120

Το ταγκό... Αγγελική Σιδηρά

Aldo Sessa

Το ταγκό

Αγγελική Σιδηρά, περ. Περίπλους, τχ 43

Ακροβάτες... Νίκος Παϊζάνης

Acrobats on the Empire State Building in 1935

Οι καλύτεροι

Ακροβάτες

είναι όσοι

ισορροπούν

με λειψά

εφόδια

σε σχοινί

τεντωμένο

σε κορυφαίο

ύψος

ενώ παράλληλα

κοιτούν

ευθεία μπροστά

και γελούν

από καρδιάς.

Γι’ αυτούς

η περίφημη

πτώση

δεν υφίσταται

σαν εκδοχή

Νίκος Παϊζάνης

Αν είναι... Χριστιάνα Αβρααμίδου

Peter Lindbergh

Αν είναι να με αγαπήσεις

αγάπησέ με γυμνή.

-Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια

τα μεγάλα ανέχεια και πενία-

με δασείες και ψιλές αρχικά σου μιλούσα

στο λυχνάρι με έκλεισαν και ως προχτές ασφυκτιούσα

αν είναι να με αγαπήσεις

αγάπησέ με γυμνή.

Λόγια Πολλά

είπαμε εμείς

με τα Μεγάλα

δεν χορτάσαμε την πείνα.

Χριστιάνα Αβρααμίδου, Εσένα σε έχω ξαναγαπήσει, 2014

Frederic Chopin... Gottfried Benn

Pablo Picasso

Δεν ήταν ιδιαίτερα καλός ομιλητής,

οι απόψεις δεν ήταν το δυνατό του σημείο,

οι απόψεις είναι φλυαρίες,

όταν ο Ντελακρουά ανέπτυσσε θεωρίες,

τον έπιανε ταραχή, από την πλευρά του

αδυνατούσε να δικαιολογήσει τα Νυχτερινά.

Εραστής αδύναμος,

σκιά στο Νοάν,

όπου της Γεωργίας Σάνδης τα παιδιά

δεν καταδέχονταν από αυτόν

συμβουλές ανατροφής.

Φθισικός για χρόνια

με αιμορραγίες και ουλές,

που τον ταλαιπώρησαν πολύ.

Θάνατος σιωπηλός

όχι μέσα σε πόνους αβάσταχτους

ούτε από πυροβολισμούς:

το πιάνο (Έραρντ) έσυραν στην πόρτα

και η Δελφίνα Ποτότσκα

την ύστατη ώρα του τραγούδησε

για ένα μενεξέ.

Με τρία πιάνα ταξίδεψε στην Αγγλία:

Πλέυελ, Έραρντ και Μπρόντγουντ,

για 20 γκινέες έπαιζε τα βράδια

κάνα τέταρτο

στους Ρόθσιλντ, στους Ουέλλινγκτον, στο Στράφορντ Χάουζ

μπροστά σε πλήθος παντελόνια.

Σκοτεινιασμένος από την κούραση και τον θάνατο

επέστρεψε στην πατρίδα

στην Πλατεία της Ορλεάνης.

Κατόπιν έκαψε σκίτσα

και χειρόγραφα,

δεν άφησε απομεινάρια, θραύσματα, σημειώματα,

Frederic Chopin by Eugene Delacroix, 1838

τέτοιου είδους προδοτικά σημάδια –

και τέλος είπε:

«οι προσπάθειές μου ολοκληρώθηκαν

με βάση όσα κατάφερα να πετύχω».

Έπρεπε να παίζουν όλα τα δάχτυλα

ανάλογα με τη δύναμή τους,

ο παράμεσος είναι ο πιο αδύναμος

(σιαμαίος του μέσου μόνο).

Ξεκινούσε πατώντας

μι, φα#, σολ#, σι, ντο.

Όποιος άκουσε ποτέ

κάποιο πρελούδιο δικό του,

είτε σε κάποια βίλα είτε

ψηλά σε βουνό

είτε από ανοιχτές μπαλκονόπορτες

για παράδειγμα σε κάποιο σανατόριο,

δύσκολα θα το λησμονήσει.

Δεν έγραψε όπερα,

ούτε κάποια συμφωνία,

μόνο αυτές τις τραγικές προόδους

από καλλιτεχνική πεποίθηση

και με ένα μικρό χέρι.

Gottfried Benn, μτφρ. Νίκος Βουτυρόπουλος

fteraxinasmag.wordpress.com

Σχεδόν... Άννα Ε. Πετράκη

Salvador Dali

Ένα μικρούλι κάτι

Σχεδόν σαν τίποτε

Αλλά "σχεδόν"

Όχι ακριβώς τίποτε

Εκεί σώζεις όσα σώζονται

Στο "σχεδόν"

Κι εκεί πάλι

Στο ''σχεδόν''

Τα χάνεις

Άννα Ε. Πετράκη, " Ζωή σε 9/8..."

Ανεβοκατεβαίνει... Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Helmut Newton

Ανεβοκατεβαίνει τον διάδρομο του θεάτρου

τάχα για να ψάξει καλύτερες θέσεις

από αυτές που βρήκαμε.

Άλλος είναι ο στόχος της: να κατοπτεύσει

πόσοι θα την κοιτάξουν λαίμαργα.

Αλεξάνδρα Μπακονίκα,Παρακαταθήκη ηδυπάθειας,Εντευκτήριο.

Περίπλους τχ50

Εξιστόρηση... Γιώργος Γκανέλης.

Josef Koudelka, Greece, 1982

Η ζωή μας

Σαν ανάποδα κολλημένο γραμματόσημο

Πάνω σε φάκελο χωρίς παραλήπτη

Ταξιδεύει μέσα σε ταχυδρομικούς σάκους

Μένει στα αζήτητα για χρόνια

Ο αποστολέας έχει γεράσει

Οι δρόμοι πήραν άλλα ονόματα

Οι ταχυδρόμοι απολύθηκαν.

Η ζωή μας

Σαν τετράδιο χωρίς ετικέτα

Μέσα στην τσάντα αιώνιου φοιτητή

Περιφέρεται στις αίθουσες διδασκαλίας

Στα αμφιθέατρα και στα αναγνωστήρια

Τα παλιά κτίρια γκρεμίστηκαν

Η ύλη των μαθημάτων άλλαξε

Οι καθηγητές συνταξιοδοτήθηκαν.

Η ζωή μας

Σαν ασπρόμαυρη ταινία του εξήντα

Με καινούργια κόπια και υπότιτλους

Προβάλλεται στα θερινά σινεμά

Χωρίς εισιτήριο εισόδου

Οι θεατές άρχισαν να φεύγουν

Ο σκηνοθέτης αποκήρυξε το έργο

Οι ηθοποιοί έχουν πεθάνει.

Κι αν δεν υπάρχει ζωή

Υπάρχει ένας άνθρωπος να την ιστορεί.

Γιώργος Γκανέλης.

http://www.thraca.gr

Προτού... Σωτήρης Παστάκας

Sheree Valentine Daines

Προτού χάσω το κορμί μου

έχασα το μυαλό μου – Πάμε πάλι:

Πριν χάσω το μυαλό μου

έχασα το κορμί μου – Απ’ την αρχή:

Έχασα το μυαλό μου.

Έχασα το κορμί μου.

Πάμε πάλι από την αρχή:

Έχασα το κορμί μου.

Έχασα το μυαλό μου

σε χέρια που μια νύχτα

μου πρότειναν

τρεμάμενη σάρκα.

Σωτήρης Παστάκας,  Συσσίτιο.

Για να επιμένουν... Παναγιώτης Κανελλόπουλος

–Μὲ παίδεψαν - καὶ τοὺς χρωστάω καὶ χάρη

μὲ σταύρωσαν - καὶ τοὺς χρωστάω τὴ ζωή

μοῦ φόρτωσαν τὰ βάρη,

ποὺ σπάζουν τῶν νεφρῶν τὴν ἀντοχή –

καὶ τοὺς χρωστάω τ' ὁλόισιο σῶμα,

τὸ βῆμα μοὺ τὸ ἐλεύθερο καὶ τὸ ἐλαφρό...

Γιὰ νὰ ἐπιμένουν,

                                      κάτι ἀκόμα

                                               θὰ τοὺς χρωστῶ!

Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Απλοί φθόγγοι, 1938

᾿Ανθ. Η.& Ρ. Αποστολίδη 

Γυμνή αλήθεια... Λουκάς Αξελός

Claudia Cardinale

Το κορμί σου ντυμένο με επιθυμίες

άδικα φυλακισμένες

στις πτυχές των φορεμάτων, τους στηθόδεσμους

και τα μικροσκοπικά εσώρουχα,

Οργάνωσε την υπεράσπισή σου

και πέτα –επιτέλους- από πάνω σου

όλες αυτές τις αβάσιμες κατηγορίες

που δεν αφήνουν την αλήθεια

γυμνή να λάμψει.

Λουκάς Αξελός, Σκοτεινό πέρασμα, 

περ. Περίπλους, τχ 50