 |
| Frederic Leighton, Ο ψαράς και η σειρήνα. |
Ἔλα νὰ
πᾶμε
ἀπ’ τὸ
κακὸ στὸ
χειρότερο·
τώρα τὸ τελευταῖο
φεγγάρι ἔχει σβηστῆ,
εἴμαστε σὲ
τοῦνελ ἀξημέρωτο,
σὲ σκάλα κατεβαίνουμε
κ’ ἡ νύχτα κουπαστή·
ἔλα λοιπὸν
νὰ πᾶμε
στὸ χειρότερο,
ἀφήνοντας πίσω τὸ
μέτριο κακὸ
μπορεῖ νὰ
πιάσουμε τὸ ὡραιότερο
μὲ τὸ
χειρότερο·
μὲ τὸ
χειρότερο νὰ βυθιστοῦμε ἀπόψε·
νὰ πιάσουμε πάτο ἐσὺ κ’ ἐγὼ
στὸν πιὸ
ἀκίνητο μαῦρο
μενεξεδένιο βυθό,
κι ἄσ’ τους ἀπάνω
νὰ φωνάζουνε
γιὰ τὸ
περισσότερο καὶ τὸ καλύτερο·
μπορεῖ καὶ
τὸ χειρότερο
νάναι τὸ ὡραιότερο
Τάκης Παυλοστάθης: [Ποιήματα & πεζὰ 1964-1999, Ἀθ. 2006.]
http://www.diorthoseis.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου