Η Μεγάλη Εβδομάδα... Αθ. Κανελλόπουλος

Caravaggio

Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν είναι μόνο η συνοπτική ιστόρηση του Θείου πάθους, είναι παράλληλα και η αυθεντική περίληψη της ποιότητας του ανθρώπινου βίου, αντιπροσωπευτικό απάνθισμα συμπεριφοράς και χαρακτήρων στη δημόσια και ιδιωτική ζωή. Από τότε ως τα σήμερα δεν έπαψε η ζωή μας να είναι γεμάτη από Ιούδες που προδίνουν και Θωμάδες που δυσπιστούν, από Σίμωνες που αίρουν το σταυρό και Πιλάτους που “νίπτουν τας χείρας των”, από Μάρθες και Μαρίες που “τυρβάζουν περί πολλά” και από Μαριάμ που βλέπουν τα παιδιά τους να τα σταυρώνει η κοινωνία, από Καϊάφες που κρίνουν διατεταγμένα σε δεύτερο βαθμό και από Βαραββάδες που αθωώνονται, από άρχοντες περιβαλλόμενους “ψευδή πορφύραν” και από Ιωσήφ “κεκρυμμένους διά τον φόβον των Ιουδαίων”, από Φαρισαίους υποκριτές και Νικόδημους νομιμόφρονες, από γυναίκες “εν πολλαίς αμαρτίαις” και από Πέτρους “τρίτων αρνησαμένους”. Μια εναλλαγή του “Ωσαννά” και του “Σταύρωσον”, του ενταφιασμού και της Ανάστασης, του Γολγοθά και του θριάμβου, της ελπίδας και των θαυμασμών, των κολαφισμάτων και του προσκυνήματος…

Αθανάσιος Κανελλόπουλος, “ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΒΟΥΛΟΣ”  ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ