Για τα λεφτά... Μ. Κατσαρός

Γιώργος Ρόρρης

«Οι Έλληνες αυτή τη στιγμή πάνε με όποιον δίνει τα λεφτά. Είναι άσχημο αυτό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Θυμάμαι μία μέρα ταξίδευα με τον Ντελόρ και μου λέει "πες μου λίγα πράγματα για την Ελλάδα". "Είναι μία χώρα, όπου δεν είσαι άνθρωπος, είσαι πακέτο, το πακέτο Ντελόρ" του απάντησα. 

Εκείνο που περιμένουμε είναι η Ευρώπη να μας ζήσει, να μας θρέψει, τα πακέτα Ντελόρ, το ΕΣΠΑ"Δεν υπάρχει ένα όραμα. Μνημόνιο-όχι μνημόνιο. Το μνημόνιο είναι όραμα; Τι θα πεις στα παιδιά; Όχι μνημόνιο, καλά, αλλά μετά;

Εγώ γνώρισα την κατοχή. Για να πάω στο σχολείο περνούσα πάνω από πτώματα πεινασμένων ανθρώπων, τα οποία μάζευε ένα καροτσάκι του δήμου. Λοιπόν, όταν μου λένε ότι υπάρχει κρίση, γελώ».  Από τις σκηνές της κατοχής φτάνουμε στο "πάρε δάνειο", "πάρε αυτοκίνητο", "πάρε και δεύτερο και τρίτο".

Έγινε μια μεγάλη δημοσκόπηση από επίσημους οργανισμούς σε 35 κράτη. "Τι πιστεύουν οι νέοι και για ποιο πράγμα θα ήθελαν να πεθάνουν". Οι μόνοι οι οποίοι απάντησαν ότι θα θέλανε να πεθάνουν για την πατρίδα τους είναι οι Τούρκοι. Ούτε Γάλλοι, ούτε Άγγλοι, ούτε Έλληνες. Λοιπόν, αυτή η αποξένωση, όχι από τον πατριωτισμό, αλλά από ένα είδος υπερηφάνειας να κρατήσουμε αυτό μας δώσανε οι παππούδες μας, είναι πρόβλημα».

«Η "Χρυσή Αυγή" καλπάζει, όπως και η Χαμάς στην Παλαιστίνη. Είσαι μεγάλη γυναίκα, πας να πάρεις τις πέντε πεντάρες σου και σε περιμένει ο πεινασμένος μετανάστης να σου τις πάρει, σε παίρνει το αγόρι της Χρυσής Αυγής, σε πηγαίνει πιο κάτω, οπότε το λες στον εγγονό, στην κόρη, στον γιο. Δεν ήρθαν οι δικοί σου να σε πάνε και σε πήγε η "Χρυσή Αυγή". Oπότε να ψηφίσουμε "Χρυσή Αυγή", γιατί αυτοί θα πηγαίνουν στη θέση μας, αντί να παίρνουμε εμείς την γιαγιά την παίρνουν αυτοί. 

Δεν θα είμαι αισιόδοξη αν η "Χρυσή Αυγή" πάρει μεγάλα ποσοστά. Εκεί, τα πράγματα θα δυσκολέψουνε, γιατί τότε οι Ευρωπαίοι θα πούνε "τώρα κάντε ό,τι θέλετε". Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει, γελάνε. Αλλά με τη "Χρυσή Αυγή" δεν γελάνε καθόλου». 

Αποσπάσματα από ,  συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ στις 29/7/13

Σχόλιον

Γι αυτό είναι που σκάβω με τα νύχια μου
αυτές τις ξηρές ημερομηνίες
μήπως αστράψει κάποτες μια λύση
Μιχάλης Κατσαρός

Οι λέξεις τι είπαν;.. Κ. Μόντης

E. Lamson

Μπορεί πραγματικά αυτά να εννοούσαμε
όμως οι λέξεις τι είπαν,
όμως οι λέξεις όταν πήραν την εξουσία 

στα χέρια τους

τι είπαν;

Κώστας Μόντης, Ανθολόγηση από τις «Στιγμές» 1958-1975. Κέδρος, 1978

Θα σε κουβαλώ... Charles Bukowski

Alberto Sughi

Αν δε σε ξαναδώ ποτέ

θα σε κουβαλώ πάντα

μέσα μου

-κι έξω-

στα ακροδάχτυλά μου

και τις γωνίες του μυαλού μου

και στο κέντρο

-κεντρικά

του τι είμαι και τι απέμεινε.

Charles Bukowski, Ποιήματα, μετ. Γιάννης Λειβαδάς 

Ποιότητα... Χρ. Γιανναράς

Εγγονόπουλος

Όχι τον ήχο την

ηχώ ν’ ακούς

όχι το σώμα τη

σκιά να βλέπεις

Ορέστης Αλεξάκης

Του Χρ. Γιανναρά

 αποσπάσματα

Εκ παραδρομής η αποκάλυψη…

Αρκούν κλάσματα δευτερολέπτου για να συμβεί. Μια απροσεξία, απρονοησία, κακοτυχία – η κάμερα καταγράφει «εκ παραδρομής». Και ο δημόσιος άνδρας ξεγυμνώνεται μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων τηλεθεατών.

 Είναι αλάνθαστος καθρέφτης η πηγαία, ανεπιτήδευτη εκφραστική. Οταν οι πρώτες λέξεις που έρχονται στα χείλη
με την αυθόρμητη έκρηξη είναι η αργκό του υποκόσμου, η σεξουαλική χυδαιότητα, τότε η γλώσσα και μόνο, αυτοδύναμη, παραπέμπει σε περίπτωση έσχατης ποιοτικής υποστάθμης.

 Ο αιφνιδιασμός είναι ακαταμάχητος καταλύτης για τον θρυμματισμό των προσωπείων, τη διαπόμπευση της υποκρισίας ή της ασημαντότητας.

Πρώτη ελεεινή αποκάλυψη, πριν κάποιους μήνες, αποτέλεσε ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων – διορισμένος βέβαια από τον πρωθυπουργό, αλλά συνταγματικά δεύτερος στην ιεράρχηση των πολιτειακών αξιωμάτων. Προβλήθηκε δημόσια να εκστομίζει σεξουαλικές βωμολοχίες απίστευτης αδιαντροπιάς. Και δεύτερη αποκάλυψη, πριν λίγες μέρες, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, με ανάλογο (αμβλυμένο από την πολυχρησία) λεξιλόγιο, σε έκρηξη αυθορμησίας δίχως ανασταλτικά αιδούς.

Τώρα το πανελλήνιο και η διεθνής κοινή γνώμη ξέρουν, τεκμηριωμένα, ποια ανθρώπινη ποιότητα διαχειρίζεται τον σημερινό εφιάλτη των Ελλήνων και την αυριανή τους μοίρα στην Ιστορία. 

Βέβαια, με τη λογική της αβάσταχτης σήμερα λαϊκής οδύνης, του σαδιστικού βασανισμού αθώων από κοινωνικά κακουργήματα, κατά συρροήν, των κυβερνώντων, η λεκτική χυδαιότητα μοιάζει ασήμαντο πταίσμα.  Οσο κοινωνικό χρήμα, προορισμένο για την άμυνα της χώρας, κι αν κατάκλεψε ο επί χρόνια «νούμερο δύο του ΠΑΣΟΚ, το έγκλημά του δεν προκάλεσε τον ριζικό «μετασχηματισμό» της ελλαδικής κοινωνίας που πέτυχε ο Ανδρέας Παπανδρέου με μία και μόνη (στυγνού αμοραλισμού) φράση του: «Δικαιούτο (ο κ. τάδε) να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, αλλά όχι και πεντακόσια εκατομμύρια!».

Με μία φράση (ίσως και αυτή εκ παραδρομής) η κλοπή, η ατιμία, η απιστία περί το κοινωνικό λειτούργημα έγιναν αυτονόητη συμπεριφορά, με την προτροπή απλώς να έχει το έγκλημα «πλαφόν» (κάποια οροφή, κάποιο όριο). Η πρωθυπουργική τότε φράση μετάγγισε στην κοινή συνείδηση τη βεβαιότητα ότι «όλα επιτρέπονται»…

Στα «θα»... Δημήτρης Παρασκευόπουλος

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας                                                    

Οι εξουσιαστές με τους νόμους
το τραγούδι σου σώπασαν
Αναζήτησες ένα θαύμα
στα «θα...» της υπόσχεσης

Δημήτρης Παρασκευόπουλος

Προδοσία... Κώστας Βάρναλης

Νίκος Εγγονόπουλος, εμφύλιος 1948

Δυνατότερη δύναμη καμιά

στα μαύρα τούτα χρόνια απ’ τη βρομιά

και καμιά μεγαλύτερη θυσία «για την πατρίδα»

από την προδοσία.

Κώστας  Βάρναλης 

Ο σκοπός... Κώστας Αντωνίου

Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα,

αλλά το κόστος.

Κων. Αντωνίου 

Επέζησα και μετεωρίζομαι... Κωνσταντίνος Μάστρακας

Rorby Martinus

[...]

Ἐπέζησα καὶ μετεωρίζομαι.
Δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτε ἄλλο.
Ἔχω συνηθίσει νὰ δίνω.
Δίνω λοιπὸν ὅ,τι ἐλάχιστο ἀπέμεινε.
Δίνω κι ἀναζητῶ ἀπεγνωσμένα
τώρα ποὺ στένεψε ἀσφυκτικὰ ὁ χρόνος
τώρα ποὺ χάθηκαν καὶ οἱ εἰκοσιτέσσερις,
τὴν εἰκοστὴ πέμπτη μου ὥρα·
τῆς Ἀλήθειας.

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας
περιοδικό Διορθώσεις

Ποιος άλλος...

Τάσσος

Κάθε μέρα, ένα μικρό μυρμήγκι πήγαινε στη δουλειά του πολύ νωρίς και ξεκίναγε αμέσως να δουλεύει.
Ήταν πολύ παραγωγικό και χαρούμενο.
Το αφεντικό, το λιοντάρι, παραξενεύτηκε που το μυρμήγκι δούλευε χωρίς εποπτεία, και σκέφτηκε:
«Αν το μυρμήγκι είναι τόσο παραγωγικό χωρίς εποπτεία, δεν θα ήταν ακόμη πιο παραγωγικό αν είχε κάποιον να τον επιβλέπει;»
Έτσι προσέλαβε μια κατσαρίδα, η οποία είχε μεγάλη πείρα σ' αυτή τη θέση και μάλιστα έγραφε καταπληκτικές αναφορές.
Η πρώτη απόφαση που πήρε η κατσαρίδα ήταν η δημιουργία ενός συστήματος ελέγχου της προσέλευσης των εργαζομένων.
Επίσης χρειαζόταν έναν υπάλληλο για να τη βοηθάει στη συγγραφή και δακτυλογράφηση των αναφορών της.
Γι' αυτό προσέλαβε μια αράχνη για να τη βοηθάει με τις αναφορές και για να απαντάει στα τηλεφωνήματα.
Το λιοντάρι ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένο από τις αναφορές της κατσαρίδας και της ζήτησε να δημιουργήσει γραφήματα που να δείχνουν το ρυθμό και τις τάσεις
παραγωγής, ώστε να τα τις χρησιμοποιήσει στις συναντήσεις του Διοικητικού Συμβουλίου.
Έτσι η κατσαρίδα έπρεπε να αγοράσει έναν νέο ηλεκτρονικό υπολογιστή και εκτυπωτή laser και γι' αυτό προσέλαβε μια μύγα για να διευθύνει το τμήμα της τεχνολογίας.
Το μυρμήγκι που ήταν τόσο παραγωγικό και ήρεμο, μισούσε την πληθώρα της γραφειοκρατίας και των συναντήσεων που έτρωγαν τον περισσότερο από το χρόνο του.
Το λιοντάρι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι θα έπρεπε να ορίσει κάποιον υπεύθυνο στο τμήμα που εργαζόταν το μυρμήγκι.
Η θέση δόθηκε στον τζίτζικα, η πρώτη απόφαση του οποίου ήταν να αγοράσει καινούργια μοκέτα και καινούργια εργονομική πολυθρόνα για το γραφείο του.
Ο νέος υπεύθυνος του τμήματος, χρειάζονταν επίσης έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και έναν βοηθό, τον οποίο έφερε από την προηγούμενη θέση του, για
να τον βοηθήσει να δημιουργήσει ένα πλάνο εργασίας, στρατηγικού ελέγχου του προϋπολογισμού και βελτιστοποίησης του τμήματος.
Το τμήμα στο οποίο δούλευε το μυρμήγκι ήταν τώρα ένα θλιμμένο μέρος, όπου κανένας δεν γελούσε πια και όλοι ήταν αναστατωμένοι.
Τότε ο τζίτζικας έπεισε το αφεντικό, το λιοντάρι, ότι ήταν απολύτως απαραίτητο να γίνει μια έρευνα για το εργασιακό περιβάλλον του τμήματος
Κάνοντας μια επισκόπηση των αναφορών σχετικά με το τμήμα στο οποίο δούλευε το μυρμήγκι, το λιοντάρι παρατήρησε ότι η παραγωγικότητα είχε πέσει σε σχέση με παλιότερα.
Έτσι προσέλαβε την κουκουβάγια, μια επιφανή και πεφωτισμένη σύμβουλο, για να κάνει λογιστικό έλεγχο και να προτείνει λύσεις
Η κουκουβάγια πέρασε τρεις μήνες στο τμήμα και κατέληξε με μια αναφορά πολλών τόμων που κατέληγε στο εξής: το τμήμα έχει υπερβολικό αριθμό προσωπικού!
Μαντέψτε ποιον απέλυσε πρώτο το λιοντάρι.
Το μυρμήγκι φυσικά, γιατί «παρουσίαζε έλλειψη κινήτρων και είχε αρνητική συμπεριφορά».

Ευχαριστώ πολύ τον Χ.Μ.που μου έκανε γνωστή την παραπάνω, επίκαιρη,ιστοριούλα

Τοπίον...Καρυωτάκης

Janice Gill

Από τις εφημερίδες…28/07/2013

Χαράτσι ακινήτων μέσω της ΔΕΗ και το 2014...

Σχόλιον

Ωραίο, φρικτό, και απέριττο τοπίον!
Ελαιογραφία μεγάλου διδασκάλου.
Αλλά του λείπει μια σειρά ερειπίων
κι η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου.

Κ. Καρυωτάκης 

Άγιος Παντελεήμων

Αν, κατά τον άγιο Ιάκωβο, «η κρίσις ανίλεώς εστιν τοις μη ποιήσασιν έλεος», δηλαδή η κρίση του Θεού θα είναι χωρίς έλεος γι’  αυτούς που δεν έδειξαν στη ζωή τους έλεος για τους άλλους, τι πρέπει αντιστρόφως να πούμε για τον άγιο Παντελεήμονα, ο οποίος όχι απλώς είχε και έδειξε έλεος και αγάπη στους συνανθρώπους του, αλλά είχε και έδειξε το μεγαλύτερο έλεος που μπορεί να βρεθεί σε άνθρωπο, και ενόσω ζούσε και μετά το μαρτυρικό του τέλος; Μία πραγματικότητα, που δεν την διαπιστώσαμε μόνοι μας οι άνθρωποι, αλλά την απεκάλυψε και ο ίδιος ο Θεός, ο Οποίος ακριβώς του έδωσε κι αυτήν την προσωνυμία. Κι αυτό σημαίνει ότι ο άγιος έφτασε πράγματι σε επίπεδα θεϊκά, αφού μόνον ο Θεός μπορεί κατ’  ουσίαν να χαρακτηριστεί ως καθ’  υπερβολήν και υπερθετικά Παντελεήμων, γεγονός που μας δίνει το δικαίωμα να λέμε ότι ο άγιος έγινε δίοδος των χαρίτων του Θεού στον κόσμο, φανέρωση της βασιλείας της αγάπης Του σε αυτόν. Και βεβαίως εννοούμε ότι το έλεος του αγίου – προέκταση κατ’ αλήθεια του ελέους του Θεού – εκτεινόταν και συνεχίζεται βεβαίως να εκτείνεται μέχρι σήμερα και στα σώματα, αλλά και στις ψυχές των ανθρώπων.

 απόσπασμα από το ιστολόγιον ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

Δύσκολες ώρες...Γιάννης Ρίτσος

Γιώργος Χαζαρίδης

Δύσκολες ώρες, στον τόπο μας.


Κι αυτός ο περήφανος,


γυμνός, ανυπεράσπιστος, ανήμπορος,


αφέθηκε να τον βοηθήσουν·


εγγράψαν υποθήκες πάνω του·


πήραν διακιώματα·αξιώνουν·


μιλάνε για λογαριασμό του·


του ρυθμίζουν την ανάσα, το βήμα·


τον ελεούν·


τον ντύνουν μ’ άλλα ρούχα ξέχειλα, χαλαρωμένα·


του σφίγγουν μ’ ένα καραβάσκοινο τη μέση.


Εκείνος, μέσα στα ξένα ρούχα, ούτε μιλάει κι ούτε                                                                               πια χαμογελάει


μη και φανεί που ανάμεσα στα δόντια του κρατάει 

(ως και την ώρα του ύπνου)


σφιχτά σφιχτά, σαν ύστατο οβολό του, 

( μόνο τώρα  βιος του)


γυμνό, απαστράπτοντα κι ανένδοτο, το θάνατό του.

Γιάννης Ρίτσος, Κιγκλίδωμα

Όταν... William Shakespeare

Giorgio De Chirico

Όταν θα σκάβουν αυλακιές

του κάλλους σου το αμπέλι []

τότε πού βρίσκετ’ η ομορφιά σου

αν ερωτηθείς []

μες στα σβησμένα μάτια σου

πως βρίσκεται μην πεις.

William Shakespeare, Τα σονέτα, μετ. Λένια Ζαφειροπούλου

Αγία Παρασκευή

Η αγία Παρασκευή αποτελεί την απάντηση και για όλα τα είδη σπουδής και ζήλου που υφίστανται. Από ζήλο Θεού διακατεχόταν και η αγία. Όχι όμως από αυτόν που τον χαρακτηρίζει ο απόστολος ως «ου κατ’ επίγνωσιν». Διότι δεν σώζει το γεγονός ότι κάποιος έχει θερμότητα στην καρδιά για να επιτελέσει ένα έργο, έστω μεγάλο και σπουδαίο και για χάρη ακόμη του Θεού. Μπορεί να υφίσταται ο ζήλος και να λειτουργεί προς καταστροφή των ανθρώπων. Διότι απουσιάζει η αγάπη, άρα η παρουσία του Θεού. Κι όταν απουσιάζει ο Θεός, τότε τι απομένει; Ο εγωισμός του ανθρώπου και οι πονηρές δυνάμεις που τον διακατέχουν και τον καθοδηγούν. Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη, δυστυχώς, από τέτοιες περιπτώσεις «ζηλωτών», οι οποίοι δεν κατανόησαν το αυτονόητο: ότι αν κάτι σώζει τον άνθρωπο, αν μία προσφορά είναι πράγματι προσφορά, είναι όταν λειτουργεί μέσα στο θέλημα του Θεού, την αγάπη. Η αγία Παρασκευή μάς ανοίγει τά «μάτια» -  ως η αγία της θεραπείας των ματιών,  άλλωστε -  και σ’ αυτό. Της είμαστε ευγνώμονες και την παρακαλούμε να πρεσβεύει πάντοτε για όλους.

Από το ιστολόγιον ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ του παπα Γιώργη Δορμπαράκη 

Ταχιά...Ρω Δέλτα

Αντισταθείτε... μας λέγαν παλιά

Ξεπουληθείτε τώρα

και φορτωθείτε χαμό

Και μη θαρρείς θ αργήσει

ταχιά τα σφάζουν τα αμνοερίφια

Γλεντοκοπούν στα στρωμένα τραπέζια

Το κρασί να ρέει άφθονο, κι η σάρκα

λιγώνει το στόμα

Ρω  Δέλτα

Μια Στάλα Σάρκα... Erina Espiritu

Scarlett Johansson & Javier Bardem  in Vicky Cristina Barcelona

Ανοιχτά παράθυρα
κουρτίνες λευκές
μισάνοιχτες
ποιος νοιάζεται άλλωστε;
Δυο κορμιά γυμνά παραδομένα από το πάθος
πριν λίγο έτρωγαν ο ένας τον άλλον
τώρα απλά ακουμπούν
μια στάλα σάρκα
Εκείνος καπνίζει
εκείνη του διαβάζει ποίηση
πού και πού την σταματά
μια ρουφηξιά ακόμα από τα χείλη της
Μέχρι να “πεινάσουν” ξανά, αποστηθίζουν στίχους
που θα θελαν να έχουν γραφτεί για εκείνους…

Erina Espiritu

Μια μέρα...Ελύτης

Νίκος Εγγονόπουλος

Ο ποιητής…

Μια μέρα το παρελθόν θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του. 

 ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ “ΕΝ ΛΕΥΚΩ” Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

Και η ιστορία…

Το 1943 στα μαύρα χρόνια της ιταλογερμανικής κατοχής θα φτάσουν στην Ελλάδα δύο οικονομικοί εμπειρογνώμονες, ο Γερμανός Δόκτωρ Κλόντιους και ο Ιταλός Ντ΄Αγκοστίνο , με αποστολή να λύσουν το οικονομικό και επισιτιστικό μας πρόβλημα.

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο-βιογραφία για τον Ιωάννη Βουλπιώτη  «Άγγελος ή Δαίμονας» της κόρης του κας Ιζαμπέλας Παλάσκα, ο Έλληνας υπουργός της κατοχικής κυβέρνησης, Έκτωρ Τσιρονίκος, σχολιάζει με τον Βουλπιώτη τις απαιτήσεις των παραπάνω απεσταλμένων:

«Χειροπιαστό τίποτα δεν δίνουν, μόνο απαιτήσεις έχουν. Θέλουν κι άλλες οικονομίες να κάνουμε, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι το ζωνάρι δεν σφίγγει άλλο. Μιλάνε για δημοσιονομική πειθαρχία, λες και μοιράζουμε τα ανύπαρκτα λεφτά του κράτους δεξιά και αριστερά. Λένε να αξιοποιήσουμε τη δημόσια περιουσία, ή να δώσουμε κίνητρα για επενδύσεις και είναι γνωστό πως έχουν ξεφυτρώσει παντού γερμανοί και ιταλοί επιχειρηματίες, που χωρίς κανένα κεφάλαιο έχουν πάρει στα χέρια τους μεταλλεία, υλοτομίες, προμήθειες και κάνουν ό,τι θέλουν. Ήρθαν για να διαπιστώσουν τι έχει απομείνει, για να το πάρουν και αυτό. Ζήτησαν να ιδιωτικοποιήσουμε την Διεύθυνση Κρατικών Λαχείων και την επιχείρηση να την αναλάβει ιδιώτης, προφανώς γερμανός ή ιταλός. Ακούσαμε και το άλλο απίθανο :  Να μας δώσουν λέει ένα έκτακτο δάνειο που θα το αποπληρώσουμε εντόκως όταν λήξει ο πόλεμος, αλλά προηγουμένως ζητούν εγγύηση να τους καταβάλουμε το ισόποσο τοις μετρητοίς ! Είμαι επιστήμονας οικονομολόγος, έχω ασχοληθεί στο εξωτερικό με τράπεζες και μελέτες επί μελετών, αλλά τέτοιο πράγμα δεν το έχω ξαναζήσει.»

Δ Κούκουνας, περ. Λαβύρινθος

Περί Δικαιοσύνης

David  Gerard

Μια διδακτική ιστορία

Οι πίνακες βασίζονται σε μια ιστορία σχετικά με τη δίκη και την εκτέλεση ενός άδικου και διεφθαρμένου δικαστή, του Sisamnes που σημειώθηκε τον 6ο π.Χ. αι. Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος (485-421/415 π.Χ.) διατηρεί για τις επόμενες γενιές την ιστορία της σκληρής απόφασης του Πέρση βασιλιά Καμβύση ΙΙ, ο οποίος βασίλεψε από το 529 έως το 522 π.Χ., εναντίον του διεφθαρμένου δικαστή Sisamnes. Η ιστορία παρουσιάζεται συνοπτικά στο πέμπτο βιβλίο των Ιστοριών του Ηροδότου.

Ο Sisamnes, μας λέει ο Ηρόδοτος, ήταν ένας βασιλικός δικαστής επί της βασιλείας του βασιλιά Καμβύση II. Ο Sisamnes δέχθηκε δωροδοκία από ένα εκ των μερών σε μια δίκη, και ως εκ τούτου έβγαλε μια άδικη απόφαση. Ο βασιλιάς Καμβύσης έμαθε για την δωροδοκία, κατηγόρησε τον Sisamnes, και διέταξε να τον συλλάβουν και να τον τιμωρήσουν, αλλά όχι με συνηθισμένη τιμωρία. Η τιμωρία ήταν τόσο ευφάνταστη όσο και σκληρή:

Ο βασιλιάς Καμβύσης διέταξε να του σκίσουν το λαιμό , να του γδάρουν όλο το δέρμα και να περιδέσουν την καρέκλα στην οποία ο Sisamnes συνήθιζε να κάθεται για να εκδίδει τις ετυμηγορίες του, με λωρίδες από το δέρμα του.

Η επινοητικότητα του Καμβύση δεν σταμάτησε εκεί. Σε αντικατάσταση του γδαρμένου και φονευμένου δικαστή Sisamnes , διόρισε τον γιο του Sisamnes, Otanes ως το νέο δικαστή. Ο Καμβύσης προειδοποίησε τον Otanes να έχει κατά νου την προέλευση του δέρματος της έδρας πάνω στην οποία κάθεται όταν προβαίνει στην εξέτασή των μαρτύρων προκειμένου να εκδίδει τις αποφάσεις του.

Το 1498, ανατέθηκε από τους δημοτικούς συμβούλους της πόλης της Μπριζ στον David Gerard, να ζωγραφίσει δύο πίνακες που απεικονίζουν την αρχαία ιστορία. Το ολοκληρωμένο έργο επρόκειτο να αναρτηθεί στους θαλάμους των δημοτικών συμβούλων στο δημαρχείο. Αυτό ήταν τότε μια προειδοποίηση προς τους τοπικούς δικαστές οι οποίοι θα έβλεπαν τους πίνακες κάθε μέρα, ότι η πόλη ανέμενε να επιτελούν το καθήκον τους και να αποδίδουν τη δικαιοσύνη ανεπηρέαστοι από τη διαφθορά των εξωτερικών οικονομικών συμφερόντων. 

ΩΡΑ ΚΑΛΗ...Γεώργιος Σουρής

είδηση

Έληξε σήμερα και επίσημα η πρώτη σύνοδος της ΙΕ΄ Βουλευτικής Περιόδου.

Με Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο θυροκολλήθηκε επισήμως στην είσοδο του Ελληνικού Κοινοβουλίου, οι εργασίες της Ολομέλειας διακόπτονται, ενώ τα υπόλοιπα Όργανα και Δομές της Βουλής θα συνεχίσουν να λειτουργούν κανονικά. 22/07/2013

ΣΧΟΛΙΟΝ

ΩΡΑ ΚΑΛΗ ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΑΣ

Τώρα που ξεκουμπίζεστε αγαπητοί πατέρες,

Και πάτε στις πατρίδες σας να φάτε και να πιείτε

Μέσα σε τούτες της χαράς και του γλεντιού τις μέρες,

Και τους καλούς σας εκλογείς για λίγο θυμηθείτε,

Που στέκουν θεονήστικοι με ανοιχτό στο στόμα

Και νέο μ ά ν α καρτερούν απ΄τ΄ουρανού το δώμα

***

Ώρα καλή στην πρύμνη σας κι αέρας στα πανιά σας

Φάτε και πιείτε ξένοιαστοι στα πέντε βιλαέτια

Φιλήστε τις γυναίκες σας με όλη την καρδιά σας

Και ξεροκοκαλίσετε τα τόσα σας ρουσφέτια.

Ανέφελη τριγύρω σας χαρά να βασιλεύει

Και το καλό σας ριζικό για πάντα να δουλεύει.

***

Και πάλιν νομοσχέδια εκάματε καινούργια

Και πάλιν μας φουσκώσατε με τόση ρητορεία

Και πάλι μας φορτώσατε με φόρους σαν γαϊδούρια

Και πάλιν μας αφήνετε μες του λουτρού τα κρύα

Γεώργιος Σουρής

«Δημοκρατία»... Διαμαντής Παππάς

·         Τι σημασία έχει κι αν δεν το νοιώθουμε.
Αφού μας τόμαθαν ας το σφυρίζουμε.
Διαμαντής Παππάς, Το παράξενο μοτίβο

Υπόγειο... Σταύρος Αμπελάς

Alexa Meade

Κάθε βράδυ

γυρνώντας σπίτι

ανεβαίνω σκάλες,

αμέτρητες σκάλες,

τόσες που πλαγιάζω

κατάκοπος να κοιμηθώ.

Και κάθε πρωί

έχω την ίδια απορία:

πως γίνεται να ξυπνώ

μέσα σ’ ένα υπόγειο;

Σταύρος Αμπελάς 

Ερήμην... Brendan Behan

Φλοράνς Χρηστάκη, χαρακτικό

Mε δίκασαν ερήμην

και με καταδίκασαν εις θάνατον ερήμην.

Tους είπα ότι μπορούν

να με εκτελέσουν ερήμην.

Brendan Behan

Χειραγώγηση... Ν. Βαλαβάνη

Philip Von Folz

Οι κούφιοι άνθρωποι είναι εδώ μεταπτυχιακοί στην επιστήμη της χειραγώγησης
Ν. Βαλαβάνη, Στην πόλη της μακριάς προσμονής