 |
| Herbert List, ο Ναός του Ποσειδώνα, Σούνιο 1937 |
Αν φαίνεται η Ύδρα
απ’ τ’ ακρωτήρι του Σουνίου
δεν το ξέρω.
Όμως αν ήθελες,
θα το μπορούσες να τη δης.
Κι ας μη φαινόταν…
Πάνος Πρωτοπαπάς
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
----------
Όψις []των αδήλων τα φαινόμενα!
Αναξαγόρας [Σέξτος]
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
 |
Μπατσί, Άνδρος (@andros_secrets)
Οι πόρτες διάπλατ’ ανοιχτές, μάγεμα γύρω οι ώρες,
η ερμιά σα χαϊδολόγημα κ’ η σιγαλιά αρμονία…
Κωστής Παλαμάς, Βωμοί
Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη
------------
Μεθάτε με τον άνεμο
μεθάτε με το χρώμα!
Βασίλης Λιάσκας, Ζωοφόρος 1968
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά
Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
 |
| Δημήτρης Τενεζάκης |
Να μη στεναχωριέσαι,
θα προχωρούν μόνα τους τα πράγματα.
Θα συνεχίζονται,
θα βρίσκουν το δρόμο τους.
Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πέζα, εκδ. Νεφέλη.
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας,
Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
-----------
Είν’ η ζωή ό,τι πάρεις!
Γιάννης Πατίλης, Το σπασμένο είναι πιο ανθεκτικό εκδ. ύψιλον 2023
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας,
Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
 |
| Μπάμπης Γιαννικάκης |
Θα κατεβαίνεις σκάλες,
κάθε πρωί θα κατεβαίνεις σκάλες·
σαν άγαλμα προς τη θυρίδα για το εισιτήριο θα προχωρείς
κι ύστερα στην ουρά
-πάντα σαν άγαλμα-
που μες στο μάρμαρό του ονειροπολεί,
θα στέκεις.
Στο τράμ
πιασμένος στη χειρολαβή θα ταλαντεύεσαι
με το κεφάλι μες στη λύπη κρεμασμένο.
Στον Πειραιά, η πρωινή ομίχλη θα σε πνίγει
και στο γραφείο οι συνάδελφοι.
Και θα ραγίζεις
και στα δυο η πέτρα σου θα σπα
καθώς απ’ το παράθυρο στην προκυμαία θα κοιτάς
το πλοίο που ξεμάκρυνε-
σφυρίζοντας μες στην ψυχή σου.
Χρίστος
Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ. Τύρφη, 2022
-----------
Στα καΐκια τ’ αραγμένα, τα δεμένα,
στα καΐκια που δεν πάνε πουθενά,
θα μπούμε να γυρίσουμε τα ξένα!
Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Τα θεία δώρα, 1936
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Gaby Perez |
Ο πατέρας
κάπνιζε φτηνά χύμα τσιγάρα.
Καπερνάρος.
Γνήσιος κατιών εγώ,
όταν καπνίζω φτηνό βαρύ χαρμάνι
και με κυριεύει μια γλυκιά ζαλάδα
τον πατέρα ενθυμούμαι
να καπνίζη σκεφτικός
και να κοιτάζη προς τα πέρα.
Τάσος Καπερνάρος, Ακελδάμα. Λόγος περί του καπνικού ζητήματος, Αθήνα 1990
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ.22, Απρίλιος 2013
-----------
Μέσα σου να σκάβεις:
ξεθάβοντας,
μέρες παιδικές
για τρυφερά, εξαίσια ποιήματα.
Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ. Τύρφη,
Αθήνα 2022
 |
| Alan Schaller |
Το σκοτάδι [] κατεβαίνει αδιάφορο,
μετά από τόσες λάμψεις, τόσο φως, τόση φεγγοβολή,
μετά από τόσες διδαχές, τόσες αλήθειες,
τόσα λόγια τόσα επιφωνήματα!..
Νίκος Φωκάς, Μάρτυρας μοναδικός
(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)
-------------
Το φως διεισδύει.
Το σκοτάδι δεν καταδέχεται να διεισδύση.
Κώστας
Μόντης, Κύπρια ειδώλια
 |
| Jono Dry |
Ήμουν μια σφιχτή γροθιά
και μ’ έκανες μιαν ανοιχτή παλάμη·
να το δικό μου θαύμα της Κανά!
Θεόφιλος Δ. Φραγκόπουλος, Ιδιωτική διάβασις
Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη
----------
Εκάστης ημέρας αεί επί το βέλτιστον επιδιδόναι.
Πρωταγόρας [Πλάτων]
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Joyce Silberstein |
Ένα καντήλι ολονυκτὶς μέσα στην κάμαρά σου
σου φέγγει, χαϊδεμένη μου, να βλέπῃς τα όνειρά σου.
Τι τυχερὸ που στάθηκε και πόσο το ζηλεύω!
Μα εγὼ μια νύκτ’ αθώρητος σαν κλέφτης θε ν’ ανέβω,
κρυφὰ κρυφὰ κι’ αθόρυβα θα σβύσω το καντήλι
και θα σου ’πω ένα μυστικό, όχι στ’ αφτὶ— στα χείλη.
Ιωάννης
Πολέμης, Το Παληό Βιολί, 1909
-----------
Ένα κορίτσι
είναι χορδή
που περιμένει…
Λουλη Τσαμαντάνη, Σιωπή στα μάτια, 1969
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Τάκης Τλούπας, Σκόπελος 1957 |
Βγείτε απ’ τις σκοτεινὲς κάμαρες των υπολογισμών!
Έξω αστράφτει η Ελλάδα από το καλοκαίρι![]
Το διαλαλούν οι μέλισσες,
τα λουλούδια κ’ οι κορυδαλλοί,
σα μια φτηνή κι ανέξοδη πραμμάτεια,
για τους πολύ φτωχούς,
για τους πολύ απλούς,
για τους πολύ- πολύ- πολύ ανθρώπους!
Κρίτων Αθανασούλης, περ. Τα Νέα Ελληνικά 1952
Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη
-------------
Πέρα η θάλασσα..-
όπως αυτή γνωρίζει νάναι γαλανή…
Μιχάλης Πασιαρδής, Ο δρόμος της ποίησης: ποιήματα 1959-1969
Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη
 |
| Joakim Moller |
Άνθρωποι,
που τόσο τους σκλήρυνε η καρδιά, όσο να μη νιώθουνε πια
τι ευλογία σημαίνει,[] μια καληνύχτα.
Τάκης Παπατζώνης, Εκλογή Β’,1962
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά
Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
-------------
Γυρεύω κάποιον
για να πω καληνύχτα,
[] μόνο καληνύχτα!
Νίκος Καρύδης, Ποιήματα
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Vincent Van Gogh |
Οι άνθρωποι ωριμάζουν
με σιωπή και στέρηση.
Πρόδρομος Μάρκογλου, Χωροστάθμηση, 1965
(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)
----------
Δια της υπομονής και της παρακλήσεως [] την ελπίδα έχωμεν.
Καινή Διαθήκη, Παύλος, προς Ρωμαίους ΙΕ’ 4
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Φλώρα Μάστρακα |
Το πιο σκληρό πετράδι
ειν’ ο έπαινος-
κι αν το πατήσης,
όλο κόψη!
Χρυσούλα Χατζηγιαννιού, Υποψίες, 1967
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά
Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
-----------
Ακόμη και τα δέντρα
τα πιο ψηλά, γέρνουν σεμνά κ’ ενδοτικά τα κλαδιά τους
ή την κορφή τους, κι αυτό δεν αναιρεί καθόλου
την όρθια στάση τους.
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60
(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)
 |
| Alan Schaller, London |
Άνθρωποι πάντα βιαστικοί
μέσα στους άσκοπους δρόμους,
προφασιζόμενοι κάποιο μεγάλο σκοπό
[]-κρατώντας καθένας μια καρφίτσα μικρή,
που του ματώνει απερίσκεπτα τα δάχτυλα…
Μανόλης Αναγνωστάκης, Εποχές
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
-----------
Απλά πράμματα μας σταματούνε σε μεγάλες ώρες…[]
Τ’ απλά πράμματα μας λείψανε…
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα
(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)
 |
| Charo Guijarro |
Το καλοκαίρι
φοράει τα τριμμένα της
μπλουζάκια.
Τα σκισμένα τζην
λιώνουν στις καμπύλες
του σώματός της.
Το καλοκαίρι ηλιοκαμμένη
τρώει παγωτό
στον πεζόδρομο.
Λιγώθηκε απ’ τη γλύκα
και μου προσφέρει
το υπόλοιπο.
Ντέμης Κωνσταντινίδης, Σκάρτη πραμάτεια, εκδ.
οσελότος
--------------
Φρούτα του θέρους
Φράουλες,
κεράσια,
σταφύλια,
γιαρμάδες·
τα χείλη σου
είναι τα
αγαπημένα μου.
Ανδρέας Π. Μαγδαληνός,
Το σαράβαλο: Ταξίδι εντός, εκδ. Ιωλκός
 |
| Τάκης Κατσουλίδης, 1983 |
Γερνώ μαζί και φθείρομαι
σοφώτερος κατά τι.
Κων. Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας, εκδ. Andy’s, 2004
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
----------
Δεν μπορούμε να ζήσουμε το δειλινό της ζωής
ακολουθώντας το πρόγραμμα του πρωινού της ζωήςː
γιατί ό,τι ήταν μεγάλο το πρωί θα είναι μικρό το βράδυ,
και ό,τι ήταν αλήθεια το πρωί θα έχει γίνει ψέμα το βράδυ.
C. G. Jung
Πηγήː Ruth Williams, Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, οι βασικές αρχές, εκδ. πεδίο
 |
| Ζαχαρίας Στέλλας, Πάρος 1958 |
Εξαίσιο καλοκαίρι[]ευλογημένο να ‘σαι για όλη τούτη
την ήρεμη ευτυχία: τον πυρωμένον ήλιο,
τον πυρωμένον δρόμο, τα νερά, τα πεύκα
[]τα τζιτζίκια που όλη η ύπαρξή τους είναι
το τραγούδι!
Άρης Δικταίος, Πολιτεία β’, 1958
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
-------------
Θέρος, ω μεγαλόχαρο, πλούσιον, ηχηρό, φλογάτο!
Άριστος Καμπάνης, Προσφορα στον Ήφαιστο, 1914
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας,
Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
