Άμποτες... Πάρις Τακόπουλος

 

Stephanie Cumming in Shirley: Visions of Reality, 2013
(Ταινία βασισμένη σε 13 πίνακες του Edward Hopper)

Είχανε σχέσεις ενοχής,

και εξαρχής, σχεδόν προτού

καλά καλά να γνωριστούνε.

Μα τώρα δεν καταλαβαίνει

πόσο, κι αν πια την αγαπάει,

και δεν μπορεί ν’ αποφασίσει

αν θα ‘πρεπε να φύγει ή να μείνει,

αφού τον ίδιο της τον εαυτό

δεν ξέρει που να πάει.

Κι αυτός που προσπαθει από καιρό,

την κάθε πράξη και την κάθε λέξη της,

κάπως να τις ψυχολογήσει,

αρχίζει να φοβάται, καθώς βλέπει

ένα πελώριο κύμα της

ξανά να τον σκεπάζει.

Αλλ’ όσο και να αισθάνεται

τον εαυτό του να βουλιάζει,

θέλει και εξακολουθεί

(χωρίς να ξέρει ως πότε

μαζί της θα μπορεί)

βαθειά να κολυμπάει.

Πάρις Τακόπουλος, Τα Ποιητικά (2010-1950), εκδ. Ποταμός

Ικεσία... Γιάννης Σφακιανάκης

Herbert List, Capri 1936

 

Δέξου με όπως δέχεται το σπόρο η γη στον κόρφο της·

απλά, όπως η μέρα λιάζει το σώμα της

στου χρόνου το κατώφλι.

Άνοιξε τα ματόφυλλά σου

όπως ανοίγει η αυγή την πόρτα της

για νάμπουν περιστέρια στις αυλές

να την καλωσορίσουν

και χύσε μες στη φλέβα μου το πιπεράτο σου κρασί,

άνοιξε το στόμα σου

και πες μου παραμύθια κι όνειρα

για τον λαό και για τον ήλιο!

Γιάννης Σφακιανάκης, Τραγούδια της αυγής 1948

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Μάθαμε... Μιχάλης Πασιαρδής

Selaru Ovidiu

 

Μάθαμε να μη βγαίνουμε

απ’ το ρυθμό της ετεροκινησίας…

Μιχάλης Πασιαρδής, Ο δρόμος της ποίησης, Κύπρος 1970

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Καλοκαίρι... Νίκος Δήμου

Κοσμάς Κουμιανός

 

Ένα καλοκαίρι είναι ζέστη…

…με μοναξιά

…με θάλασσα

…χωρίς διακοπές

…με ένα καλό βιβλίο

…με φίλους

…με βαρεμάρα

…με νέα γάτα

…με γεμιστά

…με μελτέμι

Ένα καλοκαίρι είναι ζέστη:

…με μπουρίνι

…με ιδρώτα

…με αρρώστια

…με καρπούζι

…με τζιτζίκια

…με σεξ

…με μακροβούτι

Ένα καλοκαίρι είναι ζέστη…

με ό,τι άλλο μπορείς να θυμηθείς (ή να φανταστείς)

αλλά κυρίως με πολλή ζέστη…

Νίκος Δήμου

Η ψυχή του καλοκαιριού... Κώστας Κουλουφάκος

Philippe Pache, Σαντορίνη.

 

Η ψυχή του καλοκαιριού

αγγίζει το μέτωπό μας…

Κώστας Κουλουφάκος, 1957

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Άντρας... Αθανάσιος Γ. Κυριαζής

Νίκος Εγγονόπουλος

 

Γούρμο σταφύλι, μάντεψε

κι ο Αϊ Λιας κοντοζυγώνει,

στα πανηγύρια κάλεσμα

χαρά στο πρώιμο αλώνι.

Βάζει τη σκούφια φέλπινη

τη φέρμελη στην πλάτη,

βάζει κι αρχοντοκύλιμο

σε μούλα κουδουνάτη.

Και στον Αϊ Λια ανέβαινε

πραμάτειες να διαλέξει

κι αν βρει καυγά να σκοτωθεί

κι αν βρει καρδιά να μπλέξει.

Αθανάσιος Γ. Κυριαζής, Τα Ρουμελιώτικα, εκδ. Ερμής

Μαθαίνοντας στην παραλία... Σωτήρης Σαράκης

Kees Scherer, 1955

 

Είχε

κάτι από ήχο διαδήλωσης

η σταθερή κραυγή  σου «κι άλλο! κι άλλο!»

μικρέ στην παραλία.

Σ’ έβλεπα ώρες, σε μαθαίναν πώς

να κολυμπάς, πώς να γεμίζεις

άμμο το κουβαδάκι σου, να ρίχνεις

βότσαλα στο νερό, ν’ ανοίγεις

μικρές λακκούβες και κανάλια, κι έτρεχες

ξαναμμένος και μπαινόβγαινες

στα ήσυχα νερά, κι ήσουν δεν ήσουν

δυο χρονών, χαιρόσουν τη θαλασσινή σου

εκπαίδευση, κάθε καινούργιο

παιχνίδι κι ένα ακόμα θαύμα

στη φρέσκια σου ζωή, και τώρα

σε τραβούσαν στοργικά οι γονείς

παλεύοντας να σε παρηγορήσουν, κι «είναι»

σου λέγαν «μεσημέρι πια και πρέπει

στο σπίτι να γυρίσουμε» και «φτάνει,

έπαιξες τόσες ώρες» σου θυμίζαν, και

«σώπα, θα ξανάρθουμε» σου τάζαν, μα εσύ

βρεγμένος μ’ αλμυρό νερό και δάκρυ

επέμενες στο δίκαιο αίτημά σου

πεισματικά διεκδικούσες το από καταβολής

του γένους των ανθρώπων μέγα

ζητούμενο: ποτέ

να μην τελειώνει αυτό

που μ’ όλη την ψυχή μας αγαπήσαμε, γιατί

να πρέπει να τελειώνει αυτό

που μ’ όλη την ψυχή μας αγαπήσαμε;

Και σε τραβούσαν στοργικά οι γονείς

και σου εξηγούσαν, κι άρχιζες

μικρέ μου, να μαθαίνεις, άρχιζε

σιγά σιγά η πιο μεγάλη

εκπαίδευση, αυτή που μας μαθαίνει

πως όλα –μα όλα– κάποτε τελειώνουν.

Σωτήρης Σαράκης, Στο σιδεράδικο της Λήμνου, εκδ. Κουκκίδα, 2017

Τυροπιτάκια... Ντίνος Χριστιανόπουλος

Nick Yashika

 

Του άρεζαν πολύ τα φρέσκα τυροπιτάκια

από το φούρνο της γειτονιάς μας.

Πηγαινά και του έπαιρνα, όποτε ήταν να έρθει.

Συνήθως όμως μου την έσκαγε,

και τότε καθόμουν και τα έτρωγα μόν[η] μου.

Αυνανισμός με τυροπιτάκια.

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μικρά ποιήματα, εκδ. Ιανός

Ιούλιε!.. Federico Garcia Lorca

Fernand Fonssagrives, 1936

Δόξα! Ιούλιε! μήνα των παθών,

ηχείς σαν κιθάρα,

σαν καμπάνα βαριά,

σαν χείλη που φιλούν.

Ηχείς σαν ήλιος δυνατός,

σαν φως που έγινε σάρκα,

σαν τη λαχτάρα

του έρωτα που θα φύγει.

Federico Garcia Lorca, Χίλιες ερωτικές στιγμές στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, εκδ. Πατάκη, μετ. Αγαθή Δημητρούκα

Ερωτευμένοι... Τάκης Παυλοστάθης

Anne Lönnberg, Κορίτσια στον ήλιο (1968) 

 

Ερωτευμένοι

Κάθονται και περιμένουν

Το καλοκαίρι ακόμα και τις νύχτες λαλούνε τα τζιτζίκια

Δίκυκλα τρέχουν οχήματα παντοία

οι επιδιώξεις ορίζουν: τροχάδην

Στον Κήπο το συζητούνε ακόμη

για της ψυχής τη δίαιτα, τη θέτουν σε εφαρμογή,

την πιο σωστή απόλαυση

κάθε μέρα την κάνουν πράξη

Τα επιτόκια εκτάκτως μόνο ανεβαίνουν

γενικώς όμως πέφτουν αυτή είναι η τάση

Τραπεζίτες κάναν γεωτρήσεις στον ουρανό

                                         σκάβουν τον ουρανό

(τραπεζίτες αναδιατάσσουν τα σύννεφα)

Στο καφενείο της βουλής καλαμπουρίζουν

ποδοσφαιρικά, παίρνουν βουλευτές ύψος

(νέες χαρούμενες φατρίες ανακύπτουν)

Κι εκείνοι κάθονται

παραμελούν δουλειές ψυχαγωγίες

κάθονται και περιμένουν ενεοί

Την περιμένουν.

Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πεζά 1964-1999, εκδ. Νεφέλη

Ανόητο... Χρίστος Λάσκαρης

Federico Patellani, Palermo, 1947

 

Είναι πολύ ανόητο

να ανεβαίνεις

όταν τη ζωή μπορείς να τη χαρείς

και μάλιστα σε όλη της την απλότητα

εδώ στα χαμηλά.

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ.Γαβριηλίδης

Οι αναπάλσεις... Ανδρέας Εμπειρίκος

Ευγενία Ξυγκόρου & Μιχαήλ Ταμπακάκης, Αγάπη παράνομη.

 

Στην εναρμόνισι της ηδονής ξεχνά κανείς τις μαστιγώσεις

της βιοπάλης και της μοίρας.

Μέσα στα κύματα της συνουσίας

οι άνθρωποι γίνονται θαλάσσιαι εκτάσεις

τρισένδοξοι και απλοί σαν λάμψεις

αστέρων που δεν χαμήλωσαν ποτέ το φως των.

Και τρέχουν πάντοτε μέσ’ στους ιστούς της σάρκας των

τα τρεχαντήρια των ερώτων πανελεύθερα

με πλήρη αναπέτασιν ιστίων

με όρθια την πλώρη των εκεί που τα ωθούν οι ώσεις

και οι κραδασμοί της ηδονής εν τη ολοκληρώσει της.

[...]

... μοιάζουνε πολύ εν τέλει

με την ψυχή του νέφους

που επάνω από την πόλι πλέει

του σύννεφου που αγαλλιά και πάλλεται και φρίσσει

από τας στοναχάς                                                                               

από τας αναπάλσεις

στην εναρμόνισι της ηδονής

στην ολοκλήρωσι των ενορμήσεων.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Η Σήμερον ως αύριον και ως χθες, εκδ. Άγρα

Εμμονή... Διαλεχτή Ζευγώλη-Γλέζου

Herbert List, Αρκαδία,1937

 Εμείς εκεί θα μείνωμε, στον φροντισμένο λόγο

στην μουσική και στο ρυθμό, στο μέτρο και στην ρίμα,

στον στίχο τον περιπατητό, που λαχταρά το αφτί μας

στην φρενιασμένη οχλαβοή, το σταθερό του βήμα,

τον έρωτα, το μισεμό, το θάνατο, τη φύση,

το λάλημα του αηδονιού, τη μοναξιά, τον πόνο,

θα τραγουδάμε πάντα εμείς με τους παλιούς μας

ήχους

πιστοί κι ακοίμητοι φρουροί στης αρμονίας το νόμο. 

Διαλεχτή Ζευγώλη-Γλέζου, Η αγέρινη κλωστή. Εκδόσεις των φίλων.

9/7/2013-9/7/2022  

Εννέα χρόνια ΤΟΙΧΟΥ ΤΟΥ ΕΤΕΡΟΥ…

Και, με τη βοήθεια του θεού, συνεχίζουμε…

Παγωτό γιαούρτι... Διγ.

Andrea Mete

 

Κάθε φορά που κάνει καύσωνα, βάζω στο φουλ ανεμιστήρα,

μπας και γλυτώσω το ερκοντίσιον.

Όρέγομαι παγωτό και βάζω γιαούρτι στην κατάψυξη,

μπας και γλυτώσω τις θερμίδες.

Σκέφτομαι καυλωμένες τις ρώγες σου και το στόμα σου μισάνοιχτο,

και πέφτω για ύπνο, μπας και γλυτώσω το έμφραγμα.

Διγ.

Μέγας υποχείριος... Νίκος Καρούζος

Zahrin Kahlo

 

Ο καύσωνας της Εύας είναι ευτυχία.

Ο καύσωνας της φύσης είναι απελπισία.

Είμαι και στα δυο μέγας υποχείριος.

Νίκος Καρούζος, Ευρέσεις από κυανό κοβάλτιο, εκδ. Ίκαρος

Ξύπνημα... Κώστας Στεργιόπουλος

feebrile

 

Κάθε ξύπνημα της ψυχής έρχεται με δάκρυα,

γλυκά ή πικρά.

Αλλιώς

δεν ανοίγει τα μάτια της

η κοιμωμένη…

Κώστας Στεργιόπουλος

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Ήθελε να φτιάξει ένα σπίτι... Γιώργος Μαρκόπουλος

Mike Goldwater, London 1978

 

Ο πατέρας μου έφαγε μια ζωή για να φτιάξει ένα σπίτι.

Απογεύματα, Κυριακές στο κουζινάκι χωρίς ένα γλυκό ή ένα                                                                                              καφενείο.

Όταν πέθανε άφησε ένα χορταριασμένο στρατί

Ένα κτίσμα δίχως κουφώματα, δίχως σοφάτια, χρόνια…

Αλλάξαν οι καιροί που λέει και ο λαός, γεγονότα                                                                                                               συνέβησαν…

Χαθήκαμε με τον αδελφό μου, μάθαμε πως πέθανε και ο                                                                                                       πατέρας.

Για αυτό λοιπόν το βράδυ σε κοιτώ τόσο βαθιά στα μάτια.

Είναι μήπως ζήσω εγώ την ταπεινή θαλπωρή που εκείνος δεν                                                                                            έζησε.

Γιώργος Μαρκόπουλος, Οι πυροτεχνουργοί, εκδ. Εγνατία

Θάλασσα στην αγκαλιά του... Γιώργος Σαραντάρης

 

Daryl Hannah, Peter Gallagher, and Valérie Quennessen in Summer Lovers (1982)

Όποιος φέρνει τη θάλασσα στην αγκαλιά του

Είναι σα να μην υποφέρει απὸ βάρος

Είναι σα να μη ντρέπεται που πηγαίνει με τον αγέρα

Είναι σα να κρατάει ολάκερη τη γη μέσα στο βλέμμα

Να τραγουδάει μέσα στη νύχτα

Και να του γίνεται η νύχτα μητέρα

Να τραγουδάει μέσα στον ήλιο

Και ν᾿ αγαπάει μια γυναικα

Που τη νομίζει βρέφος

Να τραγουδάει μέσα στον άνεμο

Κι έτσι να χάνει και να κερδίζει τη φωνή του.

Γιώργος Σαραντάρης, Σαν Πνοὴ του Αέρα, εκδ. Ερμής