 |
| Richard Brocken |
Μια ιππασία στα σύννεφα
μια κάμαρη όπου γδύθηκε κορίτσι αγαπημένο
ένα μπουκέτο ημέρες ύστερα από βροχή
ο ήλιος
εγώ
που έσκαψα τόσες νύχτες για να τον ξαφνιάσω
δίνοντας μια κλωτσιά στην αμφίβολη
ευτυχία
-ναι, το εαρινό απόσπασμα
μου αφήνει την καρδιά
μου αφήνει τη γοητεία
να νιώθωμαι πάντοτε αλλού ενώ γερνώ εδώ πέρα.
Ω! λυγισμένη ευωδιά
κλωνάρι κρύο παιδί νερού
αγαθό μονοπάτι!
Οδυσσέας Ελύτης, Προσανατολισμοί
 |
| Wiener Zimmer |
Τους ποιητές, σκέφτεται,
καθώς ακούει να φτάνουν ως εδώ
μες στη μονήρη του κάμαρη,
οι γόοι τους.
Ανάμεσά τους,
οι πιο αγαπημένοι του
όπως
ο Κ. Π. Καβάφης,
που βλέποντας τα άθλια γηρατειά του,
δεν έχει εγκαρτέρηση καμιά
κι εκλιπαρεί την Ποίηση
τα φάρμακά της να του φέρει…
ή,
ο Κώστας Καρυωτάκης,
που αλυχτάει
μες στην απομόνωσή του αβοήθητος:
«δεν είναι πια τραγούδι αυτό,
δεν είναι αχός ανθρώπινος…»
κι από τα βάθη η Σαπφώ όλο παράπονο:
«κι αν το φεγγάρι έγειρε,
βασίλεψε κι η πούλια,
είναι μεσάνυχτα –
περνά περνά η ώρα
κι εγώ κοιμάμαι μόνη.»
Χρίστος Λάσκαρης, Απόγευμα
προς βράδυ, εκδ. Γαβριηλίδη
 |
| Bruno Catalano, sculptor |
Μπορώ τώρα να σας πω
πως ειλικρινά δε με πείραξε η Σταύρωση,
μπορώ τώρα να σας πω
πως ειλικρινά δε με πίκρανε η Σταύρωση
μα τα μετέπειτα,
μα τα μέχρι τούδε,
μα τα μέχρι τούδε σας.
Κώστας Μόντης, Άπαντα A’. Ποίηση,
Λευκωσία, Ίδρυμα Aναστασίου Γ. Λεβέντη 1987
 |
| Antonio E. Ojeda, San Blas, Panama |
Κοινολογείτο από παντού ο θείος ο λόγος
στα φανερά: Εγγύς το Πάσχα, ετοιμασθήτε!..
Κ’ ήρθε το Πάσχα τω όντι-
αφού του προηγήθη
ο Μυστικός ο Δείπνος
του Μεσολογγιού!..
Τάκης Παπατζώνης, Εκλογή Β’
(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)
 |
| Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (Nelly's), Σαντορίνι 1930 |
Η υψηλότερη μορφή της Άνοιξης που ξέρω:
μια ελληνική Μεγάλη Εβδομάδα.
Γιώργος Σεφέρης, Δοκιμές Β’
 |
| Στεφανία Δαπόλλα, Σίφνος |
Ο παππούς έκανε το χρέος του:
Φύτεψε μια ροδιά στις παρυφές του τοίχου.
Χθες ήταν γεμάτη ρόδια
και ο ήλιος τα χάιδευε χαμηλώνοντας.
Κάθε σπυρί τους μια κουβέντα του
από τη βαθυκόκκινη δύση.
Ναι, έκανε το χρέος του:
Φύτεψε κουβέντες στις παρυφές του τοίχου.
Χθες… κι ο τοίχος μιλούσε.
Ντέμης Κωνσταντινίδης, Η ασφαλής ομήγυρη
https://skorpieslekseis.blogspot.com
 |
| Dieter Krehbiel, Basel, Switzerland |
Η κάθε μέρα που περνά
και μιαν αλήθεια αφήνει·
και κάθε αλήθεια μια σπρωξιὰ
γερή του ονείρου δίνει.
Η κάθε ημέρα –τραλαλά!–
κι απόναν πύργο μου χαλά.
Κι ούτε μπορώ να θυμηθώ
τους πύργους πούχω χτίσει·
σε κάθε ισπανικὸ βουνὸ
κι απόναν έχω στήσει.
Καὶ δόστου χτίζω –τραλαλό!–
κι είναι το κρύσταλλο φτηνό.
Μα κάθε μέρα που περνά
και μιαν αλήθεια φέρνει·
μα πάλι ο πόθος με πλανά
και τ όνειρο με σέρνει.
Κ΄η κάθε ημέρα –τραλαλά!–
κι απόναν πύργο μου χαλά.
Κ. Καρθαίος,
Tα τραγούδια του νησιού
μου και οι κηφισιώτικες μελωδίες, εκδ. Γανιάρης 1921
 |
| Salvador Dali |
Eίμεθα στη όχθη σαν προβλήτες
τα χέρια μας απλώνονται στον ουρανό
και κατεβάζουν τα πουλιά
και τα κελεύσματα των οδοιπόρων.
Mία γυναίκα κάποτε μας σταματά
αν δεν γελάσει πρόκειται να βρέξη.
Ανδρέας Εμπειρίκος,
Eνδοχώρα,
εκδ. Άγρα, 1980
 |
| Anna Danilova |
Μικρή επανάληψη στα φροντιστήρια της αγάπης
με τόνους καταδεκτικούς.
Γι’ αυτό επανέρχομαι στα εφηβικά θρανία
κι ιχνογραφώ στα περιθώρια των βιβλίων
τα σχήματα φιλιών.
Κύπρος
Χρυσάνθης, Λυρικός λόγος β’, εκδ. Ίδρυμα Λεβέντη 1985
 |
| Ana de Armas in No Time to Die, 2021 |
Κι αν άργησε
λιγάκι
φέτος
ο Απρίλης
φταίει
που ο χειμώνας
σκάλωσε
στους δείκτες
των ματιών σου.
Ιάσων
Λειδινός, Πραξικοποιήματα,
εκδ. Εύμαρος
 |
| Alex Omarsson |
[…]
Τους δρόμους τους σκεπάσανε τα χιόνια
και κλείσανε σαν πύλες οι ουρανοί:
αν ήταν (που δεν ήταν!) κάτι να 'ρθει,
τώρα πια είναι αργά για να φανεί.
Α! Τι δειλοί - και πόσο γελασμένοι
εβγήκαμε σε όλα στη ζωή μας:
γι' ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη
- και γίνανε τα τείχη φυλακή μας.
Εμπρός στης Προσδοκίας το κατώφλι
περάσαμε τα νιάτα μας ορθοί
- ενώ ήτανε μέσα μας το θάμα
που τόσο λαχταρούσαμε να 'ρθει!..
Κώστας Ουράνης, Ποιήματα, εκδ. Εστία
 |
| Pawel Kuczynski |
Κοντάκια και ραβδιά,
ριπές και χώματα·
κοντάκια και ραβδιά,
φτιαριές και σάρκες·
κοντάκια και ραβδιά,
φτυαριές και πτώματα.
Ζώης Μάναρης
(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)
 |
| Sophia Sinclair |
Χιλιάδες μπαλκονόπορτες στην τεράστια πολιτεία
είναι τωρ’ ανοιχτές.
Αμέτρητοι άνθρωποι προβαίνουν από κει
να υποδεχθούν την Εποχή
που μπορεί ακόμα ν’αψηφά τα καυσαέρια.
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Θρύψαλα, εκδ. Andy’s
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ https://diorthoseis.eu/
 |
| Fever Mounts at El Pao, dir Luis Bunuel,1959 |
Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα,
που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου...
Γραμμές του σώματος… Κόκκινα χείλη… Μέλη ηδονικά…
Μαλλιά σαν από αγάλματα ελληνικά παρμένα-
πάντα έμορφα, κι αχτένιστα σαν είναι,
και πέφτουν, λίγο, επάνω στ’ άσπρα μέτωπα…
Πρόσωπα της αγάπης, όπως τάθελεν
η ποίησίς μου... - μες στες νύχτες της νεότητός μου,
μέσα στες νύχτες μου, κρυφά, συναντημένα…
Κ. Π.
Καβάφης, Ποιήματα, εκδ. Τα Νέα Ελληνικά
