Τρόπος να κερδίσεις την αιωνιότητα... Δημήτρης Π. Παπαδίτσας

Tony Demuro

 

Τρόπος να κερδίσεις την αιωνιότητα

Το αεράκι ν’ αφήσεις να φυσήξει την κάφτρα

της στιγμής…

Δημήτρης Π. Παπαδίτσας, Όπως ο Ενδυμίων 

Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη

Έστω... Τάκης Βαρβιτσιώτης

 

Alexey Kondakov, Palermo

Έστω και μια μονάχα όμορφη κοπέλλα είν’ ικανή

ν’ αλλάζει τον προσανατολισμό της μέρας.

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Νήματα της παρθένου, εκδ. Κέδρος 1997

Στοιχεία ταυτότητας... Νίκος Καρύδης

Nick DeWolf, Ελλάδα 1959

 

Mπορείτε να γράψετε, κύριε αστυνομικέ,

ότι πατρίδα μου εμένα είναι

ο φίλος μου ο Σάκης Mανουηλίδης

που σκοτώθηκε στα βουνά της Aλβανίας

ο συμμαθητής μου Aλέξανδρος Kαΐρης

που εξετέλεσαν οι Γερμανοί ξημερώματα

στο Σκοπευτήριο

και ο Nίκος Mαθάς που

πέθανε από τις κακουχίες στην Kατοχή.

Aν αυτά δεν σας λένε τίποτα, κύριε αστυνομικέ,

τότε μπορείτε να γράψετε

ότι πατρίδα μου εμένα είναι

οι λεμονιές στον κάμπο της Σπάρτης

οι ελαιώνες της Mυτιλήνης

η Παναγιά η Oρφανή στο λαγκάδι

του Mυλοπόταμου

η Aγία Mόνη στο βουνό του Tσιρίγου.

Eγώ υπογράφω.

Νίκος Καρύδης, Έως την είσοδο, εκδ. Ίκαρος 1980

Κλείνω τα μάτια... Δημήτρης Μαρουδάς

Hojjat Hamidi

 

Κλείνω τα μάτια

για να κοιτάξω μέσα μου.

Να δω πιο καθαρά

το έξω μου.

Δημήτρης Μαρουδάς

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ  τχ 14

https://diorthoseis.eu/

Μνήμη... Γιάννης Νεγρεπόντης

James-Dean by Dennis Stock

 

Τη μέρα πούφυγες

βροχή-τ’ ήταν κ’ εκείνο;

Να μην μπορώ, να μη θυμάμαι

μιαν άλλη μέρα απ’ τις δικές μας;..

Γιάννης Νεγρεπόντης, Λίγο μετά τη σιωπή

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 25

http://www.diorthoseis.eu

Κάθε ωραίο... Κωστής Παλαμάς

Gisèle Freund

 

Κάθε ωραίο είναι χνούδι ευκολότριφτο·

το φλογίζ’ η αγκαλιά, και το χέρι

τὸ ξεφτίζει· κι αυτὸ το φιλί,

που το ’γγίζει, βαραίνει, βαραίνει σα χέρι·

κάθε ωραίο είναι χνούδι ευκολότριφτο,

του ματιού θέλει μόνο φιλί…

Κωστής Παλαμάς, Η πολιτεία και η μοναξιά, 1912

Χωρίς λόγια... Νικόλαος Πετιμεζάς Λαύρας

Elliott Erwitt, Capitoline Museums, Rome

Στο παραθύρι οι δυο καθόμαστε

του χινοπώρου κάποιο δείλι·

στης μέρας τα απαλό ξεψύχισμα,

μιλιά δεν έβγαινε απ τα χείλη·

κ’ είπαμε τόσα αυτό το δείλι,

όσα ποτές δε μιληθήκανε

τις πιο γλυκές βραδιές τ' Απρίλη.

Νικόλαος Πετιμεζάς Λαύρας, Σιγαλές φωνές, 1928 

Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη

 

 

Αξύριστοι θλιμμένοι... Γιάννης Τζανετάκης

Renato Mambor

 

Γερνάνε

οι παλιοί μου ήρωες

γερνάνε

τα μπακ οι μπαλαντέρ

οι κυνηγοί

αξύριστοι θλιμμένοι

με κοιλιές

κλωτσάνε πέτρες

στα στενά της Καλαμάτας

-λες κι έχουν κάτω

απ’ τη φανέλα τους τη μπάλα-

σε πεζοδρόμια πίνουν Άμστελ

σε σκαλιά

γερμένοι μπρος

να σηκωθούν

έτοιμοι απ’ τον πάγκο

να μπουν ξανά στο γήπεδο

ένα χαμένο

να γυρίσουνε παιχνίδι.

Γιάννης Τζανετάκης, Θαμπή πατίνα, εκδ. Πόλις, 2017

Το παραθύρι ἀσε ανοιχτὸ... Μανόλης Αλεξίου

Sasha Gusov, Gatwick Airport, UK 2018

 

Το παραθύρι ἀσε ανοιχτὸ

κι όλο το πληχτικό σου σπίτι·

άνοιξε ακόμη το φεγγίτη

νάμπει το φως το λιγοστό.

Στα μάτια σου όλη σου η ψυχὴ

ν' ἀνέβει, κάνε, να προφτάσει

κι άσε τον ήλιο να χορτάσει,

προτού να μείνει μοναχή.

Θάρθει όπου νάναι πια η βραδιά,

σαν εφιάλτης και σα δέος,

κι όσο κι αν θες νάσαι γενναίος,

μόνη θα φοβηθεί η καρδιά!

«Μέρα εἰναι κι αύριο του θεού»

ω μη σου πουν και το πιστέψεις!

Ξανὰ ό,τι ζήσεις μη γυρέψεις-

φτερὸ στον άνεμο πουλιού!

Δε θάβρεις αύριο ό,τι ποθείς,

μα ούτε ίδια θα ποθείς, σαν τώρα·

δεν ξέρεις--έλα και φεύγει η ώρα! -- 

αν αύριο θα ξημερωθείς!

Μανόλης Αλεξίου, Τοπεία δίχως ουρανό, Πειραιάς 1935

(Ανθ. Η.& Ρ. Αποστολίδη)

Κάθε τριχούλα σου... Vladimir Mayakovsky

Katrien de Blauwer

 

Κάθε τριχούλα σου

σγουρή,

χρυσωμένη,

τη γεμίζω με χάδια.

Ω, τι άνεμοι,

από ποιο νότο

θαυματουργήσανε

με τη θαμμένη αυτή καρδιά;

Τα μάτια σου ανθίζουν

δυο ξέφωτα!

Σ’ αυτά τα ξέφωτα χοροπηδάω

σάμπως χαρούμενο παιδί.

Vladimir Mayakovsky, Ποιήματα, εκδ. Κέδρος, μετ. Γιάννης Ρίτσος 

Σε κοινή θέα... Κώστας Μόντης

Carina Maiwald

 

Όχι το ψεύδος των «αειθαλών»

που κρυφά και λαθραία αποβάλλουν τα φύλλα τους

κ’ υποκρίνονται.

Τα φυλλοβόλα μιμηθήτε

που ντόμπρα παραδέχονται,

που σε κοινή θέα.

Κώστας Μόντης

Φώτα πολλά σε στόλισαν... Ανδρέας Καμπάς

C. Yarnall Abbott, 1902

 

Φώτα πολλά σε στόλισαν

Εικόνες που τρεμόσβυναν

Μια πράσινη μυρουδιά του χόρτου και του χαμομηλιού

κάτι σαν Πάσχα, σαν αρχαίος ναός

Ένα φωτοστέφανο από μέρες παληές

από φιλιά

Φωνές που έχουν ξεχαστεί

ακρογιαλιές που γλύφουν απαλά το καλοκαίρι

και μια γεύσι αρμύρας

που δεν ξέρεις αν είναι δάκρυα

ή κυματάκι άσπρο

Όλα αυτά κι εσύ χαμογελούσες

Όλη η άνοιξις πάνω στο γιορτερό σου το φουστάνι

κι εσύ κατέβαζες τα βλέφαρα για να μη μπη ο έρωτας. 

Ανδρέας Καμπάς

Επεισόδιο... Γιώργος Σαραντάρης

Chema Madoz

 

Με ανοιχτές αγκαλιές δεχτήκαμε το χινόπωρο.

Γελούσανε τα κορμιά μας γελούσανε οι αυλές μας.

Το γέλιο μας έτρεχε να βγει έξω απ' τα σπίτια

αλλά το τσάκωναν οι νοικοκυρές

και το εμπόδιζαν να ξεπορτίσει.

Οι πετεινοί χάλαγαν τον κόσμο.

Οι κοκόροι ακόμα και τα τριαντάφυλλα

είχανε ξεκουφάνει.

Κι έρχονταν το χινόπωρο με τόσα φύλλα

όσα δεν σήκωναν ενωμένες οι καρδιές όλων μας.

Κάθονταν σε υπέροχο άρμα

κι άφηνε παγώνια να το σέρνουν

να το ξεπροβοδούν παιδιά ατάραχα

που έφερναν στην όψη εικόνες από λιβάδια

και χωρίς να παίζουν

έπαιξε η ζωή τους μπροστά μας

τον χορό των ματιών που αγναντεύουν το θαύμα.

Γιώργος Σαραντάρης, Έργα, εκδ.Βικελαία βιβλιοθήκη

Το ψέμμα... Χρίστος Λάσκαρης

Cole Thompson

 

Είχα την αίσθηση πως πήγαινα,

πως θα ‘φτανα σε λίγο κάπου.

Αυτό το ψέμμα κράτησε

μια ολόκληρη ζωή.

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ. Γαβριηλίδης

Σ’ έναν συμβολισμό... Πάρις Τακόπουλος

Resa Rot

 

Σου είχα μιλήσει τότε,

για ένα δέντρο και τα φύλλα του.

Και σούχα πει

πως ζούσαν μια ζωή μαζι.

Και συ με κοίταξες στα μάτια…

Κι ετοιμαζόσουνα κάτι να πεις…

Αλλά δε μίλησες.

Υγρά μονάχα κοίταξες

προς το παράθυρο,

σα νά ‘θελες να μου θυμήσεις

πως είχαμε φθινόπωρο.

Πάρις Τακόπουλος, Τα Ποιητικά 2010-1950, εκδ. Ποταμός

Ζεστά... Γιάννης Ρίτσος

 

William Wegnan

Όποιος κοιτάζει μια φορά τον κόσμο  ζ ε σ τ ά,

ποτέ του δεν κρυώνει.

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-1960 

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)