Εικονοστάσι πέτρινο... Γιάννης Ρίτσος

Βούλα Παπαϊωάννου, Αττική

 

Εικονοστάσι πέτρινο σ' έρημο δρόμο...

Κάποτε, με το σούρουπο,

η εικόνα κατεβαίνει

τα δυο μαρμάρινα σκαλιά, μαζεύει αγριολούλουδα

ανάμεσα στις πέτρες, φτιάχνει ένα στεφάνι

και το κρεμάει στην ίδια την εικόνα της. Καμμιὰ φορά,

κάποιο ξεστρατισμένο πρόβατο στέκεται εκεί

μπροστά στο εικονοστάσι, σάμπως να προσεύχεται,

μασώντας αργά, αδιανόητα, το ξεραμένο πια στεφάνι... 

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-1960 

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Το πρόβλημα... Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας

Lena Herzog

 

Το πρόβλημα δεν είναι να πεις.

Το πρόβλημα είναι να είσαι.

Αν δεν είσαι και πεις, δε βγαίνει τίποτα.

Αν είσαι, κι αν ακόμα τίποτα δεν πεις,

τα πάντα θα γίνουν.

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας, εκδ. Andy’s

Τη νύφη θα περάσουνε... Αθανάσιος Κυριαζής

Άνω Γαύριο Άνδρου, 24-7-2021

 

Τη νύφη θα περάσουνε

κ’ η ρούγα αναφτουρίζει!

Στο πιάτο τα ροδόφυλλα,

στην κίκαρη το ρύζι,

κ’ οι ευκές σαν βροχοστάλαμμα:

—Να ζήση, να ριζώση!..

Και στων παιδιών μας, άμποτες,

η Παναγιά να δώση!..

Κοκκίνιζαν τ’ αμούστακα…

Και μια μικρούλα –ο Γιούδας!-

να μη γελάση δάγκωνε

την άκρη της πλεξούδας!..

Αθανάσιος Κυριαζής, Τα ρουμελιώτικα 1928

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Μάθαμε... Κώστας Στεργιόπουλος

Marcus Cederberg

 

Μάθαμε τόσο πολύ στη στέρηση

που τρέμουμε και την πιο απλή χαρά! 

Κώστας Στεργιόπουλος, Τα τοπεία του ήλιου 

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Tα χελιδόνια... Κώστας Μόντης

Kent Mathiesen

 Tα χελιδόνια

Έρχονται με μια οικειότητα,

διασχίζουν με μια οικειότητα τούς δρόμους μας,

μπαινοβγαίνουν με μια οικειότητα

στις βεράντες και στους ηλιακούς μας

σαν ξενιτεμένοι μας που έρχονται

να περάσουν το καλοκαίρι τους στην πατρίδα

με τους δικούς τους...

Κώστας Μόντης, Στιγμές

Μακριά από τoν θόρυβο... Γιώργος Σαραντάρης,

Amiko Li

 

Μακριά από τον θόρυβο

[…]

μέσα στην απουσία

με τ' άφωνο τραγούδι των ωρών

το άρωμα του χρόνου αναπνέω.

Γιώργος Σαραντάρης, Έργα 2,

Κρακ... Άννα Πετράκη

 

Alexandrina Turcan & Giovanni Bonamy by Stefanie Renoma & Raphael Say

Τόσο μικρός

–φορές-φορές–

ο έρωτας.

Κλωνάρι εύθραυστο

ο έρωτας.

Και πώς κάνει «κρακ»

όταν σπάζει

ο έρωτας…

Πόση παραφροσύνη αφήνει πίσω του

–φορές-φορές–

ο έρωτας…

Κενό αβύσσου

στα σωθικά μας σκάβει,

όταν στ’ αγαπημένα μάτια

για πάντα σωπάσει ο έρωτας.

Πόσο προσωρινός

πόσο εθιστικός

–φορές-φορές–

σαν κρακ

είναι

ο έρωτας… 

Άννα Πετράκη, Ακραίο… Σχεδόν, εκδ. Κάκτος, 2017

Our Lot... Πάρις Τακόπουλος

                                                                                  

Margot Robbie in The Wolf of Wall Street (2013),,

   Και τότε ξαφνικά,

ενώ μας είχες εκκρεμείς,

και δεν το περιμέναμε,

-ίσως γι αυτό κυριώς-

γυρίζεις το κεφάλι σου

και μας χαμογελάς περίεργα,

σαν την αμαρτωλή του Λωτ γυναίκα.

Με αποτέλεσμα να μείνουμε, στο τέλος,

στήλες του άλατος, εμείς.

Πάρις Τακόπουλος, Τα ποιητικά 2010-1950, εκδ. Ποταμός

                               

                                       

Πάφλασμα... Μαρία Μαρή

 

Γιώργος Δεπόλλας, gif by blogger

Καλωσόρισμα του καλοκαιριού,

σα χάδι, απαλό, πέλματος γάτου,

σαν τρυφερό δέρμα μωρού,

ανεπαίσθητο λίκνισμα, με το πάφλασμα του νερού.

Υπέροχη υποδοχή σε μια ξέγνοιαστη περίοδο,

αυτή του καλοκαιριού,

απαλλαγμένη, απ’ τις ταλαιπώριες του χειμώνα.

Λύτρωση η θάλασσα! Γέννηση και θάνατος μαζί!

Λήθη, μα και παιδικές αναμνήσεις, γέλια!

Τι προσμένει κανείς από ένα καλοκαίρι;

Πόση αποθεραπεία χειμερινών λακτισμάτων

κ’ επούλωση πληγών;

Πώς να σε λυτρώση ο ήλιος

απ’ τη χειμερινή φλεγμονή;

Πόσα δάκρυα να παρασύρη το νερό

και πόσα χάδια να σου κάνη για να ξεχάσης;

Όλα σε παν’ σ’ ένα ταξίδι ανεμελιάς,

στη φύση,

εκεί που βρίσκουν την πρωταρχική ευδαιμονία!

Στα λαγόνια της θάλασσας.

Υπόσχεση αγάπης στο μουρμουρητό μικρού κοχυλιού.

Ξεπλένεις λυγμούς,

βουτώντας στο βυθό της μοναξιάς.

Μαρία Μαρή

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ 45, Σεπτέμβριος 2019 https://diorthoseis.eu/

Μπροστά χτυπάνε τ’ άργανα... Αθανάσιος Κυριαζής

Dmitri Kassel, Granada Spain 1949

 

Μπροστά χτυπάνε τ’ άργανα

και πίσω πάει το ντέρτι.

Κι αν έχεις πίκρα διώξε τη,

χαρά κι αν έχεις, φέρ’ τη.

Σα νά ηταν αποτσίγαρα,

τις έγνοιες που με καίνε

μες στο κρασί τις έσβησα

μ’ όσα τραγούδια κλαίνε.

Μονάχα με την έγνοια σου

δεν ξέρω τι μου μέλει,

που ανάβει σαν προσάναμμα

κι όλο να πίνει θέλει.

Αθανάσιος Κυριαζής, Τα Ρουμελιώτικα, εκδ. Ερμής

Πάλι ο πατέρας μου... Χρίστος Λάσκαρης

Carlo Pautasso

 

Απόψε είδα πάλι τον πατέρα μου.

Τριαντατρία χρόνια πεθαμένος

και δεν κουράστηκε να μ’ επισκέπτεται.

Φορούσε το καπέλο του πως θα ταξίδευε.

Η μητέρα μου μπάλωνε στη γωνιά.

«Κάτσε», του λέει· «πού ήσουνα».

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ. Γαβριηλίδης

Η Τέχνη... William Shakespeare

Ernesto Esquer

 

Θυμάμαι κάποια λόγια - μου τα είχες απαγγείλει.

Δεν τα έπαιξες ποτέ. Ίσως μόνο μια φορά. Το έργο

εκείνο δεν άρεσε στον κόσμο. Όμως εγώ το αγάπησα.

Γιατί η τέχνη δεν είναι για τους πολλούς.

Ούτε είναι για τους λίγους, είναι πάντα

για τον καθένα χωριστά.

William Shakespeare, Άμλετ, εκδ. Κέδρος, μετ. Γιώργος Χειμωνάς

‘’ΤΟΙΧΟΥ ΤΟΥ ΕΤΕΡΟΥ’’

7/7/2013 – 7/7/2021

ΟΚΤΩ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΙΗΣΗ...

Σιγά-σιγά... Raquel Angel-Nagler

Κωνσταντίνος Μάνος

 

Σιγά-σιγά

τα χρόνια απομακρύνουν

την παιδική ηλικία απ’ το σώμα μας.

Όμως αυτή παραμένει,

όπως το χάδι παραμένει

για πάντα

στα δάκτυλά μας.

Raquel Angel-Nagler, Το ημερολόγιο ενός νησιού, εκδ. Σμίλη,

μετ Μαρία Δ. Ευθυμίου

Παλιό μαγαζί... Τάκης Παυλοστάθης

Παύλος Σάμιος

 

Παλιό σκιερό ψηλοτάβανο μαγαζί,

κάτω απ’ τον κατακόρυφο ήλιο.

Σα να έχουν φυτέψει (ή θάψει) πλατάνια

δροσερά από αιώνες μέσα στους τοίχους

κάπου μια πηγή να υπάρχει

κι έρχονται πολλοί κατά τις δώδεκα

το μεσημέρι για νερό

φεύγοντας με μια εφημερίδα στο χέρι.

Τάκης Παυλοστάθης, περ. Πλανόδιον, τχ. 31

Ιούλιος... Χρυσούλα Χατζηγιαννιού

Bastian Fischer, Ελαφόνησος

 

…

Ιούλιος

στάχυς

σφόδρα ωραίος!..

Χρυσούλα Χατζηγιαννιού, Μπαλλάντες

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)