Μα πιο θυμάμαι... Νίκος Αντωνάτος

Scarlett Johansson

ΘΥΜΑΜΑΙ τα φιλιά της

μα πιο θυμάμαι όταν

βαδίζαμε αστείρευτοι οι δυο μας

και στην παλάμη της κρατούσε

το χέρι μου κλεισμένο

όπως το γεγονός η μνήμη

Νίκος Αντωνάτος

Tων άλλων λύνονται... Πάρις Τακόπουλος

Orson Welles

Κι έρχονται, μου ΄πες

-δεν κατάλαβα-

και σου ζητουν, ε σ έ ν α ν ε,

να ξεδιαλύνης

τα προβλήματά τους;

Δεν φθάνουν τα δικά μας;

Κι εγώ της είπα, φθάνουν

αλλά των άλλων λύνονται.

Πάρις Τακόπουλος, Τα Ποιητικά 2010-1950, εκδ. Ποταμός

Της ζωής τα ρόδα... Τέλλος Άγρας

Jaroslav Monchak

Να το, αψηλά κι από μακρυά,

το παραμύθι του βορριά!

μες τα τετράγωνα τα μόνα

το παραμύθι του χειμώνα.

Κι εγώ του δρόμου το θολό

το μαύρο σύννεφο φιλώ

κι είμαι, στα τρίστρατα τα μόνα

το παραμύθι του χειμώνα.

Να το αψηλά, να το μακρυά

το παραμύθι του βορριά!

Πού θα ’βρω εδώθε, αχ! πες μου ξένε,

τη ζέστα, αγάπη που τη λένε;

Εγώ που χρόνια κατοικώ

τον δρόμο τον αγερικό,

πρώτη φορά είναι που φοβάμαι

με το χειμώνα απόψε να ’μαι...

Πρώτη να φορά να πιστευτώ

τέτοιο ακριβό, τέτοιο γραφτό

το πώς η μοίρα μ’ έχει κάμει

μια πεταλούδα για το τζάμι.

Μα ιδές: Γοργό κι αληθινό

κορίτσι βγήκε απ’ το στενό

μες το φουστάνι οπού αναδεύει

τα δυο της πόδια ανακατεύει,

γυμνά δυο πόδια και χυτά

και με τι τέχνη είναι χτιστά,

καθώς ο αγέρας τα ξεντύνει,

με τι χαρά κι εμπιστοσύνη!

Σαν το πουλί που αναπηδά

από κλαδί σ’ άλλα κλαδιά,

εχάθηκε ως να ξεπροβάλλει

από μια θύρα σε μιαν άλλη!

-Σκέτο χαρούμενο παιδί,

πού σ’ έχω βρει; πού σ’ έχω ιδεί;

δεν είσαι η ασταχτομαλλούσα

που χλώμιαζα όταν σου μιλούσα;

Ρόδα και μήλα μάγουλα,

μάγουλα ακέρια και καλά,

πώς σας λαχτάρησεν ο τόπος

κι ο γερασμένος στρατοκόπος!

Γέλασε ο τόπος μονομιάς

ως την καρδιά της ερημιάς

κι ακέρια φούντωσε η μαυρίλα

της ζωής τα ρόδα και τα μήλα!

Τέλλος Άγρας, Τριαντάφυλλα μιανής ημέρας, Ποιήματα, εκδ. ΜΙΕΤ

Σαϊτιά... Γρηγόρης Σακαλής

Ralph Gibson

Σήκωσα τα μάτια μου

και σ’ αντίκρυσα,

να’ σουν άγγελος του χθες

από ταξίδια της ψυχής μου

στον ουρανό

ή πρώτη φορά σε είδα,

δεν με πρόσεξες,

έστριβες ένα τσιγάρο

με τα μακρυά

λεπτά σου δάχτυλα

κι εγώ

σαϊτεμένος,

ευάλωτος,

καθόμουν εκεί και κοίταγα

τα σγουρά μαλλιά

τα στοχαστικά μάτια.

Γρηγόρης Σακαλής

Έντιμος βίος... Ασημάκης Πανσέληνος

Marina Yushina 

Αμέριμνη η ζωή του νοικοκύρη,

 δεν κάνει τούμπες, δεν έχει φτερά

και κάποτε σκυμμένος στο ποτήρι,

 στο σκύψιμο γυρεύει τη χαρά.

Μοχτάει σκληρά και δε σηκώνει μύτη

 και οικονομάει το χρήμα του σοφά,

στα εξήντα του αγοράζει κάποιο σπίτι

 και μπαίνει μες στο σπίτι και ψοφά.

Ασημάκης Πανσέληνος.

Τη σημερινή ανάρτηση…, είχαν την ιδέα και επιμελήθηκαν, οι καλοί φίλοι… Γιώργος Αθανασόπουλος και Γιώργος …στόλου

Λουσμένος... Γιάννης Ρίτσος

Joanna Krupa, model

Πέταξα

στο φωτεινό σου διάδρομο

την πανοπλία μου.

Ήμουν γυμνός όταν εκτύπησα

τη θύρα του κοιτώνα σου.

Λουσμένος τα φέγγη

της προσδοκίας

Γιάννης Ρίτσος

Δίχως χέρια... Νικηφόρος Βρεττάκος

Nate Armstrong

Δε με κατάλαβες, όλη τη νύχτα

ήμουνα πλάι σου, προσπαθούσα να κλείσω

τα παράθυρα, πάλευα - όλη νύχτα.

Ο αγέρας επέμενε.

Άπλωσα τότε

τις παλάμες μου πάνω σου σαν

δύο φύλλα ουρανού, και σε σκέπασα.

Έπειτα βγήκα στον εξώστη και κοίταζα

δίχως χέρια τον κόσμο.

Νικηφόρος Βρεττάκος, Το βάθος του κόσμου

Ακινησία... Δημήτρης Κολιδάκης

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας

«Αλυσίδες σε όλα!

Στα κλειδιά, στα γυαλιά,

στο λαιμό, στα χέρια, στους αστραγάλους!

Μπήκανε και στις πόρτες.

Για να μην ανοίγουνε και να κλείνουνε

μέσα τους καλούς

και έξω τους κακούς.

Οι «απ’ έξω» να μην μπαίνουνε

και οι «από μέσα» να φοβούνται να βγούνε.

Ακινησία.

Η επικοινωνία της ακινησίας!»

Δημήτρης Κολιδάκης

Της Επανάστασης… Στράτος Κ.

Renato Guttuso

…..

Στις βιτρίνες του καθεστώτος πωλούνται,

-και μάλιστα μ’ εκπτώσεις-

τα ρούχα και οι σημαίες

της επανάστασης

Στράτος Κ.

Πηγή: https://en.calameo.com/

Διαβάστε ακόμα εδώ: Εν Έτει 2000, Φαίδρος Μπαρλάς

Οι τραυματιοφορείς της χαράς... Μάριος Μαγιολαδίτης,

Sammy Davis Jr. by Burt Glinn, 1959

Την κουβαλήσαμε τη χαρά όσο δεν πήγαινε

Τη σύραμε σε κοινωνικές εκδηλώσεις

Την επωμιστήκαμε σε ανόητα πάρτι

Την κολλήσαμε σε ψεύτικα χαμόγελα

Αλλά παρέμεινε άρρωστη, προσποιητή και πρόστυχη

Μάριος Μαγιολαδίτης,  

Έτσι κι αλλιώς... Οδυσσέας Ελύτης

Στέλλα Σωτηροπούλου

Έφερα τη ζωή μου ως εδώ…

Άσπρο μέτρημα μελανό άθροισμα

λίγα δέντρα και λίγα

βρεμένα χαλίκια.

 

Δάχτυλα ελαφρά για να χαϊδέψουν ένα μέτωπο

ποιο μέτωπο;

 

Κλάψαν όλη τη νύχτα οι προσδοκίες και δεν είναι πια.

Κανείς δεν είναι…[]

Οδυσσέας Ελύτης, Προσανατολίσμοι

Το δόλωμα... Γεώργιος Δροσίνης

Jock Sturges

Μια κόρη με ξανθά μαλλιά,

με γαλανά ματάκια.

Σκυμμένη ‘ς την ακρογιαλιά

εψάρευε ψαράκια.

-Α, και να έδιν’ ο θεός

την πλάση μου ν’ αφήσω

και να γενώ ένας κοβιός

να ‘ρθω να σε τσιμπίσω!...

Να σε τσιμπίσω ‘ς την καρδία

και να σε φαρμακώσω,

αφ’ ου συ άλλον αγαπάς,

κάλλιο να σε σκοτώσω.

Δεν είπα τίποτα κακό.

Γυρίζει με κοιτάζει

και με χαμόγελο γλυκό:

-«Τσίμπα λοιπόν!» φωνάζει.

Αχ ! ήτο δόλωμα σωστό,

μα πού...  πού να ελπίσω

πώς σαν ψαράκι θα πιαστώ

χωρίς καν να τσιμπήσω.

Γεώργιος Δροσίνης

Το φεγγάρι... Νίκος Καρούζος

Bill Brandt

Τι ωραία κι αργά κατηφόριζε

στον ουράνιο θόλο το φεγγάρι

πλένοντας άλλη μια φορά την τόση πραγματικότητα.

Νίκος Καρούζος

Ο γόης... Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Charles Bronson and Claudia Cardinale on the set of  ''Once Upon a Time in the West'', 1968

περ. Πλανόδιο, τχ.16

Αποφασισμένος... Erich Muhsam

Frank Herholdt

Όταν σε ρώτησα:

«Έχω την άδεια να σας προστατεύσω ο καημένος;»

Είπες:

«Μα, κύριε μου, είστε τόσο τετριμμένος!»

Όταν σε ρώτησα:

«Μπορώ σε κάτι να σας βοηθήσω;»

Είπες:

«Ίσως μια άλλη φορά… Όχι τώρα, θα αργήσω».

Όταν σου ζήτησα:

«Μικρή μου, δώσε μου για ανταμοιβή ένα φιλί!»

Είπες:

«Θεέ μου, φιλί; Τι είναι αυτό που θέλετε από μένα, δηλαδή;»

Όταν διέταξα:

«Έλα μαζί μου, πάμε εκεί που μένω!»

Είπες:

«Αχ, επιτέλους! Έτσι σε θέλω: αποφασισμένο!»

Erich Mühsam, μετ: Γιώργος Καρτάκης

I stepped from plank to plank... Emily Dickinson

Eric Benier-Burckel

I stepped from plank to plank

So slow and cautiously

The stars about my head I felt,

About my feet the sea.

I knew not but the next

Would be my final inch--

This gave me that precarious gait

Some call experience. 

Emily Dickinson.

Δεν δίψαγα... Αργύρης Χιόνης

Φωτό από την ταινία  L 'Enfant du Pays του Rene Feret

Όταν σου ζήτησα νερό

δεν δίψαγα,

η πεθυμιά μου ήταν

της προσφοράς την προθυμία να απολαύσω.

Αργύρης Χιόνης

Οι συμφορές... Αργύρης Χιόνης

Ximo Lizana

«ΠΕΡΑΣΤΕ», είπε, «περάστε και καθίστε»,

είπε στις συμφορές που χτύπησαν την πόρτα του.

«Θα τις κεράσω κάτι», σκέφτηκε,

«ένα κομμάτι απ' την ψυχή μου, και θα φύγουν.

Θα κάτσουν λίγο και θα φύγουν».

Φρούδες ελπίδες...

Θρονιάστηκαν εκεί και πού να το κουνήσουν...

Απ' τις ευγένειες, πέρασε στις αγένειες και,

απ' αυτές, στις απειλές.

Κανένα αποτέλεσμα ακλόνητες στις θέσεις τους,

ήταν σαφές ότι δεν ήρθαν για να φύγουν.

Κάθισε, τέλος, και ό ίδιος· κουράστηκε

και κάθισε απέναντι τους·

και με την ίδια απάθεια που τον κοιτούσανε

τις κοίταζε κι αυτός.

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ: ΟΝΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΟΝΤΑ

Το αμαρτολούλουδο... Heinrich Heine

Ason Hummel

Που σκοτωθεί μονάχος του

στην ερημιά τον θάβουν.

Κι ούτε παπάδες παν μπροστά

ούτε κεριά του ανάβουν.

Κι εκεί μακριά στον τάφο του,

στο ερημικό του χώμα,

βγαίνει το αμαρτολούλουδο

με το γαλάζιο χρώμα.

Στις ερημιές εβρέθηκα

μια νύχτα του Γενάρη

κι είδα το αμαρτολούλουδο

που εσειόταν στο φεγγάρι.

Heinrich Heine, Χάινε – Μεταφράσεις ποιημάτων του (ανθολογία), μετ.: Παύλος Γνευτός.

Ανυποψίαστα … Σόνια Ζαχαράτου

Jane Evelyn Atwood

Όταν τα πρόσωπά τους πολύ κοντά είχαν έρθει,

σταυροβελονιές τα βλέμματα,

πλεγμένο υφάδι οι ανάσες τους,

αρώματα συγχωνευμένα ο χώρος ανάμεσα στα χείλη τους,

υφασμένοι, κεντημένοι,

ολομέταξοι και μοσχοβολημένοι,

συγκλονισμένος αυτός,

ναι,

αιωρούμενος από μακαριότητα,

ναι,

στα ευδαίμονα άδυτά του ανυποψίαστα παραδομένος,

ναι,

ανυποψίαστα …

Σόνια Ζαχαράτου

Ομιλεί ο Δαμαστής ή Προκρούστης... Zbigniew Herbert

Γιάννης Γαΐτης

Το κινητό μου βασίλειο Αθήνα-Μέγαρα

μόνος κυρίαρχος σε δάση ρεματιές γκρεμούς

δίχως γερο-συμβουλάτορες μωρά εξαρτήματα

μ’ ένα σκέτο ρόπαλο

ντυμένος μοναχά με τη σκιά του λύκου

και τον τρομερόν ήχο της λέξης Δαμαστής.

Δεν είχα υπηκόους – δηλαδή τους είχα για λίγο

δεν ζούσαν ίσαμε την αυγή αν και είναι κακοήθεια

να λέγεται πως ήμουνα ληστής

όπως ισχυρίζονται οι παραχαράκτες της ιστορίας.

Η πάσα αλήθεια είναι πως ήμουν επιστήμονας

εφευρέτης κοινωνικός αναμορφωτής

πραγματικό μου πάθος η ανθρωπομετρία

εφεύρα ένα κρεβάτι στα μέτρα του τέλειου ανθρώπου

και μετρούσα μ’ αυτό τους ταξιδιώτες που έπιανα.

Ομολογώ πως είναι δύσκολο

ν’ αποφύγεις να τεντώσεις μέλη και να κόψεις ποδάρια

όσο περισσότεροι άρρωστοί μου πέθαιναν

τόσο βεβαιωνόμουν για την ορθότητα της έρευνάς μου.

Ο σκοπός ήταν ιερός η πρόοδος απαιτεί θύματα

λαχταρούσα να καταργήσω τη διαφορά

ανάμεσα σε υψηλό και χαμηλό

ήθελα να δώσω ενιαία μορφή

στην αηδιαστικά ποικίλη ανθρωπότητα

ποτέ δεν έπαψα να πασχίζω να κάνω τους ανθρώπους ίσους.

Με σκότωσε ο Θησέας ο φονιάς του αθώου Μινωταύρου

αυτός που βγήκε απ’ τον Λαβύρινθο

με μιανής το κουβάρι απατεώνας όλο κόλπα

δίχως αρχές ούτε όραμα του μέλλοντος

Έχω τη βάσιμην ελπίδα

πως άλλοι θα συνεχίσουν τον αγώνα μου

και θα ολοκληρώσουν το τολμηρό μου έργο.

Zbigniew Herbert, Πολωνός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μτφρ. Γ.Π. Σαββίδης