Σκόρδα... σκόρδα... Δημήτρης Γ.

Erresto Alvarez

Η εποχή απαιτούσε μια εικόνα

του επιταχυνόμενου της μορφασμού,

κάτι για την σύγχρονη σκηνή,

όχι πάντως χάρη αττική.

Όχι, όχι βέβαια, τους σκοτεινούς ρεμβασμούς

της ενόρασης

Καλύτερα ψευδολογίες

παρά κλασσικούς σε παράφραση!

Η «εποχή απαιτούσε» κυρίως ένα γύψινο εκμαγείο,

φτιαγμένο δίχως απώλεια χρόνου,

μια πρόζα κινηματογραφική, όχι, ασφαλώς όχι, αλάβαστρο

ή το «λάξευμα» της ρίμας.

Ezra Pound, (μετ. Χάρης Βλαβιανός)

   ---   ---   ---

Τόσα πολλά βόδια, τόσες πολλές κουράδες... (Παροιμία των αρχαίων Σουμερίων)

Ετελέσθη και η εθνοσωτήριος σύναξις…, των πολιτικών αρχηγών (sic), που προεκλίθη από τον Προκόπη…, χωρίς να επιτευχθεί η προσδοκώμενη ομοζυγία υπό τον νταουλιέρη, που τόσο λαχταρούσε ο Πρόεδρος….

Εις το σύναγμα αυτό παρέστησαν…

Ο Πρόεδρος Προκόπης που… μαλώνει όσους διαφωνούν μαζί του…

Ο Πρωθυπουργός, καταργητής των μνημονίων και σωτήρας της Ευρώπης… Αλέξης, που κουράστηκε να ψυχοπονάει μοναχός και επιθυμεί, πλέον, τη συνεργασία των δοσίλογων…

Ο συγκυβερνήτης Πάνος ή Κούγκης ή Στρατάρχης… που το «κάνει» όρθιος…

Ο Πλακιωτάκης, αγνώστων λοιπών στοιχείων…

Η Φώφη ή νεαροσυνταξιούχα…

Ο Ποτάμης ή το παιδί για τα τσιγάρα (κατά δήλωσή του, αν έπαιρνε κάτω από 6% στις εκλογές)

Και ο Λεβέντης, γνωστών λοιπών στοιχείων…

Από το αντάμωμα έλειπε… ο προστάτης των λαϊκών στρωμάτων, αγωνιστής Κουτσούμπας…

… και δεν προσεκλήθη ο Τρισκατάρατος…

Το τι ελέχθη δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να μην μας τους ματιάξουν… και δυσκολευτούν να μας σώσουν…

Δημήτρης Γ.

Φλυαρητήρια... Δημήτρης Γ.

Martina Johanna

Το να μένεις με ανοιχτό το στόμα

μπροστά στα όσα απίθανα

συμβαίνουν γύρω σου έχει δύο καλά:

Πρώτον,

το ότι φχαριστιέσαι

που μπορείς ακόμα να εκπλήσσεσαι.

Δεύτερον,

το ότι ελπίζεις πως κάποτε

θα πάψεις να είσαι αφελής.

Έχει όμως κι ένα κακό:

το ότι μπορείς να χάψεις μιά μύγα.

 Τίτος Πατρίκιος

…..     …..     …..     …..    

"ΝΥΝ ΔΕ ΕΝ ΤΩ ΑΥΤΩ ΚΙΝΔΥΝΩ

ΤΟΙΣ ΦΑΥΛΟΤΑΤΟΙΣ ΑΙΩΡΟΥΜΑΙ"

Νικίας

Συναίνεση ζητάει ο πρωθυπουργός, συναίνεση με τους εις τα τέσσερα βιούντες…, βαρέθηκε πια να θλίβεται μόνο αυτός…. Χίλια δίκια…, πρέπει, πλέον, να στενοχωριούνται και οι γερμανοτσολιάδες….

«Λίγοι οι δημόσιοι υπάλληλοι», δηλώνει ο Προκόπης…. Σωστά! Πρέπει, τέλος πάντων,να τακτοποιηθούν οι γκόμενες, οι σύζυγοι και οι ντελικάτοι χορευτές της πλατείας Συντάγματος, οι περήφανοι πελάτες….

«Είμαστε θύματα της επιτυχίας μας», τονίζει ο γλωσσοπλάστης κ. Τσακαλώτος και μας καλεί να τον χειροκροτήσουμε…. Βεβαιότατα…, πέτυχε το πλήρες ξεπούλημα των ελληνικών τραπεζών εις τους αλλοδαπούς, με τους οποίους μεγάλωσε…, φορτώνοντας τους ιθαγενείς, τους οποίους προσφάτως γνώρισε, με καμιά 30αρια δις….

Σε οριστική απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ, προχωράει η κυβέρνηση, μέσω των πλειστηριασμών…. Πολύ σωστά, όπως έλεγε και ο Μαρξ… «ο προλετάριος μπορεί να απελευθερωθεί… μόνο καταργώντας την ατομική ιδιοκτησία».

Ο κ. Σπρίτζης, υπουργός υποδομών, δήλωσε ότι δεν επικοινώνησε, 10 μήνες τώρα, με τους προέδρους-διευθ. συμβούλους των οργανισμών-ΔΕΚΟ που προΐσταται, διότι εκείνοι συνομιλούσαν με την Τρόικα…. Τώρα δε, θέλει να τοποθετήσει ξεχωριστό πρόεδρο και ξεχωριστό διευθ. σύμβουλο, προφανώς για να παρακολουθεί ο ένας τον άλλο!!! Πατροπαράδοτες μέθοδοι… εμπνευσμένες από τον πίνακα του υπουργικού του γραφείου…

Ο προϊστάμενος της επιτροπής, του Υπ. Παιδείας, που θα εξετάσει το ζήτημα της διδασκαλίας του μαθήματος της ιστορίας, κ Αντ. Λιάκος υποστηρίζει… «Δεν θέλω τη δημιουργία εθνικής ταυτότητας. Θέλω τη δημιουργία ιστορικής ταυτότητας».  Μας βεβαιώνει ακόμα ότι… «οι Μακεδονομάχοι ήταν τζιχαντιστές», ότι «οι Έλληνες έκαναν εθνοκάθαρση κατά Εβραίων και Βουλγάρων» και ότι « ο Μίκης και ο Ρίτσος είναι εθνικίστές». Εύστοχος και σαφής, ο πνευματικός πατέρας της κας Ρεπούση, ικανοποιεί και με το παραπάνω, τους πεπηρωμένους τον νουν, ομοϊδεάτες του.

Κατά τα άλλα, το «αντίπαλον δέος», αδυνατεί και εις τα αυτονόητα. Προφανώς ζήλωσε τις επιτυχίες… του θιάσου και αντιγράφει….

Ο υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ κ Σπρίτζης και ο υποψ. αρχηγός της ΝΔ κ Μεϊμαράκης,
υπό το βλέμμα του Θανασάκη Κλάρα

Κι έμεις;

Εμείς, ως άλλοι κουτόλιακες, απολαμβάνουμε τα φλυαρητήρια των ουροβόρων… περί δημοκρατίας και λοιπών συναφών….

Δημήτρης Γ.

Θα σβήσουν τα όρια... Παναγιώτης Κονδύλης

Felix Nussbaum:Triumph of Death

Παναγιώτης Κονδύλης, Θεωρία του Πολέμου

(Απόσπασμα από το Κεφάλαιο VIII. «Ο Θερμός Πόλεμος μετά τον Ψυχρό Πόλεμο», Υποκεφάλαιο 3. «Η Ποικιλομορφία του Πολέμου και η Πολιτική της Αιτιολογία», σελ. 380.)

Η «παγκοσμιοποίηση» δεν είναι μονόπλευρη, όπως διατείνονται οι ιδιοτελείς ή οι αφελείς θιασώτες της, δεν θα αφορά δηλαδή μόνον τις χρηματιστηριακές και τις επενδυτικές εργασίες ή τα «ανθρώπινα δικαιώματα», αλλά θα επεκταθεί εξ ίσου και στην ανομία, στο οργανωμένο και στο ανοργάνωτο έγκλημα, στη διεκδίκηση των πάντων εκ μέρους των πάντων, όπου τον αγώνα των κρατών, των εθνών θα τον διαδεχθεί, τουλάχιστον εν μέρει, ο αγώνας ανθρώπου προς άνθρωπο. Τότε ή έννοια τού «ολοκληρωτικού πολέμου» θ’ αλλάξει κι αυτή. Δεν θα σημαίνει, όπως στον Πρώτο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, την άμεση ή έμμεση επιστράτευση όλου τού ικανού πληθυσμού είτε στο μέτωπο είτε στα μετόπισθεν, για την παραγωγή όπλων και πολεμοφοδίων, χωρίς όμως να καταργείται οπωσδήποτε η εντελώς ή διάκριση μεταξύ μαχίμων και αμάχων. Θα σημαίνει ακριβώς το αντίστροφο: ότι τα όπλα παράγονται σχετικά φτηνά και γρήγορα, και καθώς η δύναμη πυρός αυξάνει συνεχώς σ’ όλα τα οπλικά επίπεδα, δεν χρειάζεται πια να επιστρατευθούν μάζες για την παραγωγή και τη διάδοσή τους όμως συνάμα χάνεται το νόμιμο μονοπώλιο της ένοπλης βίας, σβήνουν τα όρια ανάμεσα σε μάχιμους και αμάχους, ανάμεσα σε πολεμική και εγκληματική πράξη, ανάμεσα σε πόλεμο και ειρήνη. Και όταν χάνονται τα όρια ανάμεσα σε πόλεμο και ειρήνη, δεν απορροφά η ειρήνη τον πόλεμο: ο πόλεμος καταπίνει την ειρήνη και γίνεται «ολοκληρωτικός» με την εφιαλτικότερη έννοια τού όρου.

Περισσότερα εδώ...

Οι βάρβαροι... Κατερίνα Λιντζεράκη

Rembrandt

Οἱ βάρβαροι

 Ἡ ἀρχαία Ρώμη εἶναι ὅλη ἀνάστατη. Φθάνουν οἱ βάρβαροι, οἱ κατακτητές. Ἡ ζωὴ σταμάτησε, πάγωσε. Ὅλοι μεῖναν ἀκίνητοι καὶ περιμένουν. Γιατ’ εἶν’ ἀναμφίβολο ὅτι οἱ βάρβαροι φθάνουν καὶ τίποτε πιὰ δὲν ἔχει νόημα, ἐκτὸς ἀπ’ τὴν ἀναμονή τους.

 Ἡ ἀγορὰ εἶναι γεμάτη, ἡ Σύγκλητος ἄπρακτη. Γιατί, τί χρειάζονται οἱ νόμοι, ἀφοῦ οἱ βάρβαροι θὰ τοὺς καταργήσουν φέρνοντας τοὺς δικούς τους;

 Ὁ αὐτοκράτορας σηκώθηκε πρωί-πρωί, ντύθηκε τὰ καλά του καὶ στάθηκε ἐπίσημος στὸ θρόνο του, φορῶντας τὴν κορῶνα μπροστὰ στὴν πιό μεγάλη πύλη τῆς πόλης. Γιατὶ περιμένει τὸν ἀρχηγὸ τῶν βαρβάρων καὶ θέλει νὰ τὸν ἐντυπωσιάσῃ, νὰ τὸν καλοπιάσῃ. Ἑτοίμασε καὶ μιὰ περγαμηνή, γεμάτη τίτλους.

 Οἱ δύο ὕπατοι κ’ οἱ πραίτωρες βγῆκαν μὲ τὶς κεντημένες τόγιες, τὶς ὁλοκόκκινες, φόρεσαν τὰ βραχιόλια τους, μὲ τοὺς ἀμέθυστους, τὰ δαχτυλίδια μὲ τὰ λαμπρὰ γιαλιστερὰ σμαράγδια, κρατοῦν στὰ χέρια τους πολύτιμα μπαστούνια ἀπὸ μάλαμα κι ἀσῆμι σκαλιγμένα. Πρέπει, μὲ κάθε θυσία, νὰ ἐντυπωσιαστοῦν οἱ βάρβαροι, νὰ τὰ χάσουν καὶ μόνο μὲ τέτοια πράγματα συγκινοῦνται αὐτοί.

 Οἱ ρήτορες, ἀντίθετα, σώπασαν. Ἐκεῖνοι ποὺ καθημερνὰ μιλοῦσαν κ’ ἔκαναν ἀναλύσεις γιὰ τὸ τί φταίει, τί πρέπει νὰ γίνῃ. Ἐκεῖνοι ποὺ ἔλεγχαν τὸ δημόσιο βίο καὶ τὸν κατεύθυναν. Ἐκεῖνοι ποὺ χάραζαν τὶς γραμμὲς κι ἄνοιγαν πρῶτα μὲ τὸ νοῦ τοὺς δρόμους σώπασαν. Γιατί, βέβαια, οἱ βάρβαροι αὐτὰ δὲν τὰ καταλαβαίνουν -τὰ βαριοῦνται!

 Προετοιμασμένοι, λοιπόν, καλά, περιμένουν. Κι ὡστόσο μιὰ ἄλλη ἀνησυχία διαπερνᾷ τοὺς πάντες. Τὰ πρόσωπα σοβαρεύουν πολύ. Καὶ ξάφνου οἱ δρόμοι κ’ οἱ πλατεῖες ἀδειάζουν κι ὅλοι γυρίζουν στὰ σπίτια τους συλλογισμένοι.

 Νύχτωσε κι ὄχι μόνο δὲν ἦρθαν οἱ βάρβαροι, ἀλλὰ φτάσανε καὶ μερικοὶ ἀπ’ τὰ σύνορα καὶ βεβαίωσαν πὼς βάρβαροι δὲν ὑπάρχουν κἄν! Ὅλ’ ἡ ἑτοιμασία κ’ ἡ ἀναμονὴ ἔπεσε στὸ κενὸ καὶ τώρα στὴ σκέψη ξυπνάει ἀμείλικτο τὸ ἐρώτημα: «τί θὰ γίνουμε χωρὶς βαρβάρους;» γιατί, ὅλ’ ἡ ζωή, τὸ μέλλον, εἶχε ἀπὸ πρὶν δοθεῖ σ’ αὐτούς. Πῶς τώρα θὰ συνέχιζαν νὰ ζοῦν χωρὶς ἐκείνους;

 «Βάρβαροι» εἶναι οἱ ἀδικαιολόγητοι φόβοι μας, οἱ ἀστήρικτες πεποιθήσεις μας. Ὅ,τι μᾶς κλέβει τὸ παρὸν καὶ μᾶς καταστρέφει τὸ μέλλον. Ὅ,τι μᾶς παγώνει καὶ μᾶς καθηλώνει. Ὅ,τι μᾶς ἀποτρέπει ἀπ’ τὶς δικές μας σωστὲς δραστηριότητες. Ὅ,τι μᾶς ἀπομακρίνει ἀπὸ τοὺς δικούς μας στόχους. Ὅ,τι μᾶς ἀλλοιώνει τὴ δική μας ζωή. Ὅ,τι μᾶς κάνει νὰ ὑποκρινόμαστε, νὰ φορᾶμε πλουμιστὰ ροῦχα, πλατειὰ χαμόγελα, ὡραῖες λέξεις ψεύτικες, μέχρι νὰ χάσουμε ὁριστικὰ τὴν ἀλήθεια μας. Ὅ,τι μᾶς προσφέρει ἕνα τάχα «νόημα», μέχρι νὰ γελαστοῦμε καὶ νὰ χάσουμε τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ζωῆς μας.

 Χρειάζεται προσοχή. Οἱ βάρβαροι δὲν ὑπάρχουν μὰ περιμένουν.

Κατερίνα Λιντζεράκη

http://www.diorthoseis.eu