Ο κόσμος γυρίζει... Thomas Stearns Eliot

Gabriel Pacheco

 

Ο κόσμος γυρίζει και ο κόσμος αλλάζει

μονάχα όμως ένα πράγμα δεν αλλάζει καθόλου,

μέσα σ’ όλα τα χρόνια ένα πράγμα ν’ αλλάξει δεν γίνεται,

όπως και να το μασκαρέψεις,

αυτό το πράγμα ν’ αλλάξει δεν γίνεται,

του Καλού και του Κακού η αδιάκοπη πάλη.

Thomas Stearns Eliot, Δέκα Χορικά απ' το Βράχο, εκδ. Ίκαρος, μετ. Ε. Ν. Μόσχος

--------------

Διατελείν εναλλάξ κινούμενα τα στοιχεία, πότε μεν υπό της Φιλίας συγκρινόμενα, πότε δε υπό του Νείκους διακρινόμενα.

Εμπεδοκλής [Αριστοτέλης]

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Μια νότα υγρή... Μαρία Μαρκαντωνάτου

Madonna and Antonio Banderas in Evita. Dir. by Alan Parker, 1996

 

Σε πήρα για «χρόνια πολλά».

«Έλα»

με παρακάλεσες,

«δε θάρθης;»

Κ’ έπιασα στη φωνή σου

μια νότα υγρή,

υπόκωφη

σα νάσταζε

λαγήνι ραγισμένο

ν’ άδειαζε λίγο-λίγο

από νερό.

Ανέβαλα·

βαριέμαι τα ταξίδια

αυτή τη μάταια κίνηση

απ’ το εδώ

στο εδώ…

Κι όμως

ίσως αν σε προλάβαινα

-ίσως λέω-

να λέγαμε ακόμα κάτι,

κάτι που θα άνοιγε διάπλατα

το κλειδωμένο

μέσα μας

στερέωμα.

Μαρία Μαρκαντωνάτου

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ, τχ.24, Ιουν.2013 http://www.diorthoseis.eu

----------

Να το πίστευες λιγάκι,

θα ‘ταν όλα αληθινά!..

Νίκος Γκάτσος 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Τα καράβια... Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας

Βασίλης Αρτίκος

 Τὰ σκέφτομαι καθὼς διαβαίνουν,

ἀδιάφορα σχεδόν,

πάνω στὴ ρότα τους,

χωρὶς διόλου νὰ σταθοῦν,

καθὼς διασταυρώνονται...

Πάνω στὴ ρότα μόνο,

ποὔχουν ἀπ' τὴν ἀρχὴ χαράξει,

ἄτεγκτα,

ἐπιμένουν καὶ προσπερνιοῦνται ἔτσι

καὶ χάνονται στὸ μούχρωμα,

τό 'να γιὰ τὸ λιμάνι

καὶ τ' ἄλλο γιὰ τὸ πέλαγο,

μακρυὰ ἀπ' τὶς στεριὲς

μὲ τὰ ριζωμένα δέντρα

καὶ τοὺς ἀνθρώπους,

μακρυὰ ἀπ' τὴ χλαλοὴ τοῦ κόσμου

μὲ μόνο τὸ θόρυβο τῆς μηχανῆς,

μὲ μόνη συντροφιὰ τὸν ἄνεμο

ποὺ παράφορα τ' ἀγαπᾶ

καὶ τ' ἀγκαλιάζει...

Μόνο στὰ λιμάνια στέκουν τὰ καράβια

τό 'να δίπλα στ' ἄλλο,

σὰ νὰ κρυφομιλοῦν,

γιὰ τὰ ἴδια πάντα ἁπλὰ πράγματα,

τὰ ταξίδια,

τὰ κύματα,

τὸν ἄνεμο...

Εἶναι ἁπλό:

ἔχουν μιὰ ρότα.

Φεύγουν ἀπ' τὸ λιμάνι

ἀνοίγονται στὸ πέλαγο,

καὶ μποροῦν ν' ἀδιαφοροῦν καθὼς διασταυρώνονται... 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας, εκδ. Andy’s 2004

--------------

Σφυρίζει ένα βαπόρι μακρυνό που χάνεται…

Οδυσσέας Ελύτης,  Ήλιος ο πρώτος 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Ο ανοιχτός ο δρόμος... Πάνος Σπάλας

Ilona Heinrich

 

Δεν υπάρχει μπροστά μου κανένα εμπόδιο,

τίποτα που να μου κλείνη τη γυμνή θέα!

Τα μάτια μου λιώνουν σε στλιπνά βότσαλα,

σε χρωματιστά κοχύλια κι όστρακα·[]

Στα πόδια μου, όλη γατίσιο νάζι,

χαϊδεύεται μι’ απέραντη θάλασσα,

ένας βαθύς ουρανός ξεδιπλώνεται στ’ αστήθι μου

κ’ η μορφή μου αποτυπώνεται

στ’ απλωμένο μαντίλι του ήλιου,

που σκουπίζει το λευκό πρόσωπο της ημέρας.[]

 Δεν υπάρχει μπροστά μου κανένα εμπόδιο,

τίποτα που να μου κλείνη τη θέα των άστρων,

που να μου κόβει το δρόμο του άπειρου…

Κι όσο πληθαίνω τα βήματά μου στον ήλιο,

βήμα το βήμα προχωράω προς τα μέσα μου!..[]

Είν’ ανοιχτός ο δρόμος, ως το πρώτο σκαλοπάτι του θεού! 

Πάνος Σπάλας

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

-------------

Όσο βαθαίνει ο στοχασμός, τόσο πλαταίνει η πλάση.

Νίκος Μπαζιάνας, Ανήσυχες ώρες 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Σπειρί-σπειρί... Καίτη Δρόσου

Claude Nori, Stromboli, Italy

 

Κάθε πρωί

κάθομαι μόνη

στο κατώφλι μου.

Σπειρί-σπειρί μαζεύω

τις παλιές καλημέρες σου

για να φτίαξω τον ήλιο.

Κάθε βράδυ

αγκαλιάζω τα λόγια σου

κι αποκοιμιέμαι.

Καίτη Δρόσου, Φύλλα φωτιάς 1953

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

-------------

Δεν έχει τοίχους η χαρά

δεν έχει χώρισμα η αγάπη.

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Το θαύμα... Αντώνης Δωριάδης

Λουκάς Γεραλής

 

Σ’ ένα υπόγειο συνοικίας λαϊκής,

καθώς τρεμοσβήνει το φως, τα μεσάνυχτα,

μια γυναίκα απ’ το εικόνισμα βγαίνει,

παραμερίζει προσεχτικά τα σκεπάσματα,

κι ανοίγοντας τον κόρφο της μαλακά

θηλάζει ένα βρέφος.

Αντώνης Δωριάδης, Επιθεώρηση τέχνης 1965

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

------------

Vocatus atque non vocatus, Deus aderit.

(Είτε Τον καλέσουν είτε όχι, ο Θεός θα είναι παρών.)

Desiderius Erasmus, Collectanea Adagiorum, 1515 

Το αληθινό σου... Τάσος Λειβαδίτης

Joan Miró 

 

Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από σένα

μόνο στο μέτρο που τους προσφέρεις

το αληθινό σου πρόσωπο.

Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση, 1965

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

------------

Ό, τι είναι γνήσιο

σαν [] καμπάνα ακούγεται γιορτάσιμη!

Μελισσάνθη, Η εποχή του Ύπνου και της Αγρύπνιας, 1950

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Παντοδυναμία... Γιώργος Σεφέρης

Πλάτωνας Ριβέλλης

 

Τη μεταμόρφωση τη γυρέψαμε στα νιάτα μας

με πόθους που έπαιζαν σαν τα μεγάλα ψάρια

σε πέλαγα που φύραναν ξαφνικά.

Πιστεύαμε στην παντοδυναμία του κορμιού

[]-και τώρα[]

τα κορμιά σαν τσακισμένα κλαδιά!..

Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα 

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

------------

(Απλώθη ένα παράπονο – κι επιμένει…)

Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πεζά

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Μην ξεχάσεις... Νατάσα Χατζηδάκη

Kai Ziehl

 

Μην ξεχάσης

στις  κ α λ έ ς  μέρες που θάρθουν

[]τις  κ α κ έ ς []

που περνάς.

Νατάσα Χατζηδάκη, Στις εξόδους των πόλεων, 1971

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

---------

Μνήσθητι  καιρόν λιμού εν καιρώ πλησμονής, πτωχείαν και ένδειαν εν ημέραις πλούτου! 

Παλαιά Διαθήκη Σοφία Σειράχ Ι.Η.’ 25

 Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Μια μέρα λιόχαρη... Γιώργος Σαραντάρης

Fred Stein, 1946

 

Μια μέρα λιόχαρη

θα πάρουμε ένα απόγευμα μόνο για μας

θα φύγουμε οπουδήποτε

και μακριά απ’ όλους κρυφά,

θα εξεφτελίσουμε τις ώρες μας όπως θέλουμε!..

Γιώργος Σαραντάρης, Ποιήματα, τ. 1, εκδ. Διάνυσμα

-----------

Θα παίζουν τα ραδιόφωνα

τραγούδια για το τίποτα γραμμένα.

Λίνα Νικολακοπούλου

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Ο λαιμός της Ελένης... Οδυσσέας Ελύτης

Γιάννης Μιγάδης

 

Άξιον εστί το πέρασμα του λύχνου

το γεμάτο χαλάσματα και μαύρους ίσκιους,[]

τα ξυλόγλυπτα τέρατα πάνω στο τέμπλο,[]

ο λαιμός της Ελένης ωσάν παραλία.

Οδυσσέας Ελύτης, Το Άξιον Εστί

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

----------

Εξομολογείσθε []επικαλείσθε []γνωρίσατε []άσατε και υμνήσατε[] διηγήσασθε πάσι τα θαυμάσια [] αινείτε.

Παλαιά Διαθήκη Παραλειπομένων Α’ ΙΣτ’8,9,10

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Εις μάτην... Δημήτρης Μαρουδάς

Sara Palieri

 

Με ταχύτητα φωτός

τραβάς στ’ όνειρό σου.

Κι εγώ στο κατόπι σου,

πεζοπόρος ασθμαίνων,

με φρούδες ελπίδες

στέρφες αλέες υδρεύω.

Δημήτρης Μαρουδάς 

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ, τχ. 14, Αύγουστος 2012 http://www.diorthoseis.eu

------------

Τα ίχνη των βημάτων της ασπάζομαι και κλαίω,

εγγίζω ό,τι έγγισε, και την πνοήν της πνέω…

Παναγιώτης Σούτσος, Ο Άγνωστος

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)