Μνήμες... Μαρία Πυρουνάκη-Λιωνή

Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας

 

Άγκυρα

σέρνει το χρόνο,

φορτωμένο μνήμες άχρονες,

ταξίδια πλωτά

πανιά-σεντόνια

ταράτσας του ’60,

άφθορα λάφυρα

άκυρων, άδοξων, μάταιων

στιγμών [].

Μαρία Πυρουνάκη-Λιωνή, Καλοκαίρι στις ρίζες, Αθ. 2012 

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 42, Ιανουάριος 2017, https://diorthoseis.eu/

-----------

Όταν καλής τις αναμνήσεις σου

πρόσεχε·

αυτές που γυρίζουν σφυρίζοντας

σα μαχαίρια!

Γιάννης Πατίλης, Το σπασμένο είναι πιο ανθεκτικό εκδ. ύψιλον 2023 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Σπίτια μισοτελειωμένα... Αργύρης Κωστέας

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, σύνεργα του κτίστη, 1975

 

Είναι κάτι σπίτια μισοτελειωμένα.

Άρχισε από καιρό πολύ το χτίσιμό τους.

Άρχισε, αλλά δεν τελείωσε…

Χρόνια και χρόνια μισοτελειωμένα,

τα δέρνουν οι βροχές, τα δέρνει ο αγέρας,

κ’ ένα παράπονο τη νύχτα

βγαίνει από τ’ άδεια τους

παράθυρα: για τη ζωή που χάνουν-για τη ζωή

που δε χάρηκαν, που δε γνώρισαν…

Αργύρης Κωστέας, Πορεία αγάπης, 1949

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

-----------

Όλα []τα όνειρα []πέρασαν

χωρίς να τ’ ακολουθήσουμε!.. 

Ζωή Καρέλλη, Η εποχή του θανάτου. 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Σφυρίζουν τα καράβια... Γιώργος Σεφέρης

Οδυσσέας Φωκάς 

 

Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιὰ

[]μα δεν κουνιέται κανένας αργάτης

καμμιὰ αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνὸ φως που                                                                                              βασιλεύει

ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ᾿ άσπρα και στα                                                                                                    χρυσά.

Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

------------

Τα καράβια στέκονται πελώρια θάμνα στις προκυμαίες,

βαμμένα σα γυναίκες

εν αναμονή επιβατών…

Λύντια Στεφάνου, Ποιήματα, 1958

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Θα περάσει... Μαρία Λοβέρδου

Alexandru Crisan, Rome

 

Θα περάσει κι αυτό θα περάσει…

Θα ‘ναι πιο αλαφρό σε μιαν ώρα,

σαν τη μπόρα που πνίγει τη χώρα

και που ο ήλιος στεγνώνει με βιάση.

Μαρία Λοβέρδου, περ. Νέα Εστία, 1944

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024 (σελ. 440)

------------

…και στης ζωής τους πιο βαρείς χειμώνες

αλκυονίδες μέρες καρτερούν.

Γεώργιος Δροσίνης, Πύρινη ρομφαίαː Αλκυονίδες 1912-1921, εκδ. Σιδέρη 1924

Βαρύ κεφάλι... Γιάννα Χριστοφή

 

Paolo Bocci, 1954.

…Βαρύ κεφάλι δίπλα στο ράφι της βιβλιοθήκης

ψάχνει για το σκονισμένο νόημα μιας ιστορίας,

όταν δε χρειάζεται τίποτ’ άλλο

από τα βήματα που περπατάνε δίπλα σου τακ-τακ

κι από μια φούχτα γαλανής ακρογιαλιάς

που να μπορείς να την πάρης στα χέρια σου

μαζί μ’ ένα μικρό κομματάκι ήλιο...

Γιάννα Χριστοφή, Φιλολογική πρωτοχρονιά 1949 

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

-----------

Τ’ απλά και κοντινά,

τα ξεκινημένα από την αίσθηση και για την αίσθηση

- που ‘ναι πιο πνεύμα από το πνεύμα,

πιο νους από το νου!

Ρένος Αποστολίδης, Πυραμίδα 67, 1950

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Τι φτωχός τόπος!.. Θ. Δ. Φραγκόπουλος

Νικόλαος Οθωναίος 

 

Τι φτωχός τόπος!..

Τον έκλεισα στην παλάμη μου, και μόλις χωρεί!

Τον έκλεισα στην ανάμνηση, και σπαρτάρησε ολόκληρη!

Τον έκλεισα στο βήμα μου, και περπάτησα στην                                                                                            αιωνιότητα!

Τον συγκράτησα στο μέτωπο, και δεν ήμουν πια τυφλός!..

Τι φτωχός τόπος-τι τεράστιος τόπος!..

Θ. Δ. Φραγκόπουλος, περ. Τα Νέα Έλληνικά 1952 

------------

Κάτω από τέτοιον ουρανό

τίποτα δεν μπορεί να ‘ναι δοσμένο.

Κώστας Σοφιανός, Σηματωρός

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Αγόρι που περνάς... Ολυμπία Καράγιωργα

Dieter Krehbiel

 

Αγόρι που περνάς

ωραίο σαν πρώτο μυστικό αγάπης

στ’ αυτί μιας φίλης σχολικής.

Ολυμπία Καράγιωργα, Προχωρώντας στο χρόνο

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 22, Απρίλιος 2013, https://diorthoseis.eu/

------------

Σε κοιτώ και κοκκινίζεις κι έχεις προδοθεί.

Διονύσης Σαββόπουλος, στίχοι-παρτιτούρες-συνεντεύξεις 1983-2000, εκδ. Πολύτροπον

Τραβερσωμένοι... Δημήτρης Αντωνίου

Ρέα Λεονταρίτου,  Ύδρα, 1969

 

Τραβερσωμένοι ας πάμε έτσι ακόμα!..

Λιμάνι’ ακόμα νέα υπάρχουνε να μας τραβήξουν.

Δημήτρης Αντωνίου, περ. Τα νέα γράμματα 1936 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

----------

Καθ' οδόν βρίσκεις τον Οδυσσέα σου, και πάλι ζήτημα είναι.

Θέλει να κοιμάσαι μ' ανοιχτά πανιά και μ' ανεβασμένη την άγκυρά σου.

Οδυσσέας Ελύτης, Εκ του πλησίον, εκδ. Ίκαρος

 

Φοβάμαι... Παναγιώτης Κανελλόπουλος

Francien Scheen

 

Φοβάμαι [] τη στιγμή που ο πόνος

θα λείψει από τον κόσμο.

Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Απλοί Φθόγγοι σε Στίχους, εκδ. Πυρσός, 1939

( Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

------------

Δίχως αγάπη και πόνο

κανένας δε ζει.

Νίκος Γκάτσος, Όλα τα τραγούδια, εκδ. Πατάκη 2018

Αναδρομές... Τάκης Παπατζώνης

Γιάννης Μόραλης, Αναπόληση 1959

 

Δεν απαλύνει

τίποτε τη σκέψη, παρ’ αναδρομές σε περασμένα.

Τάκης Παπατζώνης, Εκλογή Β’, 1962

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

-----------

Αναμνήσεις

Πόσο ομορφαίνετε όσο απομακρυνόσαστε;

πόσο απομακρυνόσαστε όσο ομορφαίνετε;

Κώστας Μόντης, Άπαντα Α’. Ποίηση, Λευκωσία, εκδ. Α. Γ. Λεβέντη

Πόσα καράβια... Μελισσάνθη

Wassily Kandinsky

 

Πόσα καράβια κίνησαν χωρίς εμάς

πόσα πουλιά φτασμένα και φευγάτα!..

Μελισσάνθη, Η εποχή του ύπνου και της αγρύπνιας 1950 

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

------------

Η κεντημένη μου άγκυρα

πόσο γερά κρατούσε αραγμένα

στο λιμανάκι του νησιού μας

τις γαληνές βαρκούλες

και τα όνειρά μου.

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60 

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Να σκάβουμε... Χρήστος Καμπούρογλου

Giuseppe Stella 

 

Να σκύβουμε ολοένα μέσα μας·

να σκάβουμε ολοένα μέσα μας·

να γυρεύουμε ολοένα μέσα μας.

Μέσα μας, μέσα μας, μέσα μας

-σα να μην υπάρχη γύρω μας κανείς!..

Χρήστος Καμπούρογλου, Των λιμανιών 1950

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

------------

Σκύφτω εδώ μέσα, και ξανοίγω ομπρός μου

αναπάντεχα μέρη αλλουνού κόσμου…

Διονύσιος Σολωμός

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Ηρεμία... Λεία Χατζοπούλου –Καραβία

Νίκος Εγγονόπουλος, 1968

 

Αν σ’ έβλεπα ξάφνου

όποιαν ώρα της μέρας

ή της νύχτας

σ’ όποιον τόπο,

δε θ’ απορούσα,

γιατί σε περιμένω πάντα.

Χωρίς βιασύνη.

Χωρίς καμμιάν ανησυχία.

Ήρεμη.

Σαν που περιμένω τον ήλιο το πρωί.

Τη βροχή το φθινόπωρο.

Το ουράνιο τόξο.

Τα όνειρα πούρχονται

και που ξανάρχονται

τις νύχτες.

Κ’ είμαι σίγουρη πως θάρθης.

Λεία Χατζοπούλου –Καραβία, Σχέδια στο νερό, 1956

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

----------

Θα είναι καλοκαίρι

και έσυ θα φοράς δύο πανσέληνους στ’ αφτιά σου.

Κώστας Κοτίδης, Άνεμος αλλαγής

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 26, Αυγ.2013 http://www.diorthoseis.eu

Το πρωῒ της Κυριακής... Κώστας Μόντης

Robert McCabe, Ύδρα 1950-1960

Αγαπήστε το πρωῒ της Κυριακής

όπως τ᾽ αγαπήσαμε εμείς

μην νοιώση την ελλειψή μας,

μην αντιληφθή.

Κώστας Μόντης, Άπαντα A’. Ποίηση, Λευκωσία, Ίδρυμα Aναστασίου Γ. Λεβέντη

-----------

Ήτανε μνήμη παλαιή, γλυκειά κι αστοχασμένη.

Διονύσιος Σολωμός 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

 

Το μεγάλο... Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας

Νέλλη Ανδρικοπούλου

 

Μάνα, περιμένω το μεγάλο που περίμενες από μένα

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Θρύψαλα εκδ. Andy’s publishers

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024 

-------------

Άδειος διάβηκε ο καιρός χωρίς κανένα θάμα!

Βύρων Λεοντάρης, περ. Τα Νέα Ελληνικά, τχ. 10, Οκτ. 1966

Καταλαβαινόμαστε τώρα... Γιάννης Ρίτσος

Παναγιώτης Τέτσης, 1957

 

Καταλαβαινόμαστε τώρα – δεν χρειάζονται περσότερα…

Κι αύριο [] θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί!

Θα βρούμε [] τα λόγια που παίρνουν το ίδιο βάρος

σ’ όλες τις καρδιές, σ’ όλα τα χείλη…

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60 

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

------------

Τα ελαφριά ευλογημένα βήματα

εκείνα που μας οδηγούν ανεπαίσθητα

στους ανθρώπους ανάμεσα…

Ζωή Καρέλλη, Παραμύθια του κήπου

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Ψίθυρος... Νίκος Νομικός

Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας, θέα από την οδό Κριεζώτου, 1983

 

Σαν ψίθυρος ακούονται

της αγωνίας οι φωνές,

όταν είναι  έ ξ ω

από τους τοίχους του σπιτιού μας.

Νίκος Νομικός, Στου κύρη μου τα χνάρια, Κάιρο 1965

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

-----------

Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων.

Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)