Ευτυχισμένοι... Ασημάκης Πανσέληνος

Πέτρος Ζουμπουλάκης, 1972

 

Ευτυχισμένοι όσοι μπορεί να πέφτουμε το βράδυ

και να στεκόμαστε όρθιοι στα πόδια το πρωί,

να βγαίνουμ’ έξω απ’ του σπιτιού μας το σκοτάδι-

θα ‘ταν και μόνο αυτό αρκετό για να το πης ζωή.

Ασημάκης Πανσέληνος, Ταξίδια με πολλούς ανέμους, 1964

πηγή: Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

----------------

Οράτε και φυλάσσεσθε από πάσης πλεονεξίας· ότι ουκ εν τω περισσεύειν[] η ζωή. 

(Καινή Διαθήκη, Λουκάς ΙΒ’ 15)

πηγή: Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Εκεί το πλούτος... Νικηφόρος Βρεττάκος

Roberto Crippa

 

…«Δεν είναι όνειρο η Αγάπη.

Είναι όπως ο ήλιος και το χώμα.

Εκεί το πλούτος κ’ η ομορφιά» είπε.

Νικηφόρος Βρεττάκος, Το βιβλίο της Μαργαρίτας, 1949

Ήρθανε και παρήλθανε... Τάκης Παπατζώνης

Φλώρα Μάστρακα, ισπανικό φεγγάρι

 

Ήρθανε και παρήλθανε,

ρευστά καθώς τα πάντα,

αφήνοντας αυτό που δεν ξεχνιέται...

Τάκης Παπατζώνης, Εκλογή Β’,1962

πηγή: Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Αγοράστε ένα καλό κανάτι... Τάκης Παυλοστάθης

Wassily Kandinsky, 1941

Αγοράστε ένα καλό κανάτι

καθίστε στο βραδάκι

πιείτε δροσερό νερό

και κάνετε ένα τσιγάρο

μιλήστε σαν άνθρωποι

φαιδρύνετε λίγο τις καρδιές σας.

Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πέζα, εκδ. Νεφέλη.

πηγή: Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

 

Σπίτι μας... Γιάννης Ρίτσος

Fulton & Hobbs

 Σπίτι μας

<όχι> κείνο πό ‘χουμε·

[] κείνο που χτίζουμε!

Περπάτα![]

Είναι μακρύς [] ο δρόμος!

Ο δρόμος είναι σπίτι μας!..

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-‘60

Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη

Ανήμπορο... Κωστής Παλαμάς

Phil Mckay

 

Σαν έρθουν τα μεσάνυχτα, μην το κοιτάς το αστέρι…

Το χέρι μου είν’ ανήμπορο να πάη να σου το φέρη… 

Κωστής Παλαμάς 

πηγή: Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Θάλασσα μόνο κι ουρανός... Κ. Αθανασιάδης

Kees Scherer, Greece 1965

 

Θάλασσα μόνο κι ουρανός,

μακρυά απ’ της ζωής το σάλο,

και στη ψυχή μου μόνο φως

και το χαμόγελό σου- ανθός

όλο από φως και τίποτ’ άλλο.

Κ. Αθανασιάδης, Ερωτικά τραγούδια, 1931

πηγή: Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Και σεις παπούτσια μου... Γιάννης Πατίλης

Vincent Van Gogh

 

Και σεις παπούτσια μου

σας βγάζω σας βάζω.

Θα με περνάτε γι’ αναποφάσιστο!

Γιάννης Πατίλης, Το σπασμένο είναι πιο ανθεκτικό, εκδ. ύψιλον 2023.

πηγή: Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Ησυχία χρειάζεται... Μέλπω Αξιώτη

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Κάρβουνο σε χαρτί,  1948

 

Ησυχία χρειάζεται.

Δεν είναι ανάγκη ν’ ανεβαίνη ο τόνος.

Έτσι θ’ ακούσωμε καλύτερα το γέρο καπετάνιο

-μιλεί από καιρο όλομόναχος με το ξεδοντιασμένο στόμα του

κάτι δύσκολα λόγια (τάχει ακουστά της θάλασσας)

και τα λέει τόσο χαμηλά, που τα καταλαβαίνομε.

Μέλπω Αξιώτη, Κοντραμπάντο, 1959 

Συνήθισα... Χρυσάνθη Ζιτσαία

Ανδρέας Αθανασόπουλος

Τίποτε δεν παράγγειλα…

Κι αν με τη θάλασσα μιλώ,

κι αν στέκω στα μουράγια,

είναι γιατί συνήθισα… 

Χρυσάνθη Ζιτσαία

πηγή: Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Κ’ ήρθε ο μεγάλος Νόμος... Γιώργος Φωτεινός

Herbert List, Σούνιο 1937

 

Κ’ ήρθε ο μεγάλος Νόμος, ο Θάνατος

χώμα να κάνη το γερό-Χαράλαμπο…

Κάρφωσαν δυο σανίδες να χωρούν

και την αγάπη μέσα όχι μονάχο

το γέροντα

βάλαν και φύλλα πορτοκαλιάς γιατί αγαπούσε

την ευωδιά τους γιατί δεν μαραίνονται

κι όταν τον πέρασαν ανάμεσά μας

ήμασταν εμείς ολόρθοι και κρατούσαμε

στους ώμους τους δικούς μας ό,τι πρίν κρατούσεν

η πεσμένη κολώνα της ζωής

το κομμάτι τ’ ουρανού μας που έμεινεν αστήριχτο.

Γιώργος Φωτεινός, Στην πίκρα και στην ελπίδα, 1963

Ο θαυματοποιός... Λένα Παππά

Kiyo Murakami

 

Χτες βράδυ είδα στο τσίρκο

ένα θαυματοποιό.

Έβγαζε

λαγούς απ’ το καπέλλο του,

περιστέρια απ’ τα μανίκια του,

με καταπληκτική δεξιοτεχνία παρουσίαζε

ζωντανούς ανθρώπους, λίγο πριν

κομμένους στα δύο!..

Πλησίασα.

Τον ρώτησα αν μπορή

να κάνη κάτι για μένα…[] 

Λένα Παππά, Αυτόγραφα, 1967 

Τα πουλιά... Μίλτος Σαχτούρης

Αλέκος Φασιανός

 

Και το πρωί,

αν τα πουλιά που μου στέλνει

ο θεός

είναι πάλι μαύρα

τα βάφω

πράσινα

κίτρινα

κόκκινα!..

Μίλτος Σαχτούρης, Τα στίγματα

Ανθ. Η.& Ρ. Αποστολίδη

Άξιον εστί το ξύλινο τραπέζι... Οδυσσέας Ελύτης

Κωνσταντίνος Γραμματόπουλος, Ύδρα, λιθογραφία

 

Άξιον εστί το ξύλινο τραπέζι,

το κρασί το ξανθό με την κηλίδα του ήλιου

του νερού τα παιχνίδια στο ταβάνι,

στη γωνιά το φυλλόδεντρο που εφημερεύει,

οι λιθιές και τα κύματα χέρι με χέρι,

μια πατούσα που σύναξε σοφία στην άμμο

ένας τζίτζικας που έπεισε χιλιάδες άλλους

η συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι[]

οι δεκάξι νομάτοι που τραβούν την τράτα,

ο ακάθιστος γλάρος ο αργοπλεύστης,

οι φωνές οι αδέσποτες της ερημίας

ενός ίσκιου το πέρασμα μέσα στον τοίχο

τα νησιά με το μίνιο και με το φούμο

τα νησιά με το σπόνδυλο κάποιανου Δία

τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες

τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια[]

Άξιον εστί στο πέτρινο πεζούλι

αντίκρυ του πελάγους η Μυρτώ να στέκει

σαν ωραίο οκτώ ή σαν κανάτι

με την ψάθα του ήλιου στο ένα χέρι.[]

Οδυσσέας Ελύτης, Το Άξιον Εστί

Προς Ιησού... Κώστας Μόντης

Eustache Le Sueur, 1651, Louvre museum

Φοβάμαι

πως δεν θάχεις τίποτ' άλλο να θυμάσαι από εμάς

παρά μονάχα εκείνη την κοπέλλα

που Σου σκούπισε το πρόσωπο.

-----------------

Εκείνο το σκούπισμα του προσώπου Σου

να τόχεις πάντα στην τσέπη Σου, Κύριε,

να μας θυμάσαι.

Κώστας Μόντης, Άπαντα, Ίδρυμα A.Γ. Λεβέντη, Λευκωσία, 1997