Να μείνει... Κ. Π. Καβάφης

Brigitte Bardot eu ''La verite'', 1960

Η ώρα μια την νύχτα θάτανε,

ή μιάμιση.

               Σε μια γωνιά του καπηλειού·

πίσω απ’ το ξύλινο το χώρισμα.

 Εκτός ημών των δυο το μαγαζί όλως διόλου άδειο.

 Μια λάμπα πετρελαίου μόλις το φώτιζε.

 Κοιμούντανε, στην πόρτα, ο αγρυπνισμένος υπηρέτης.

 Δεν θα μας έβλεπε κανείς. Μα κιόλας

είχαμεν εξαφθή τόσο πολύ,

που γίναμε ακατάλληλοι για προφυλάξεις.

 Τα ενδύματα μισοανοίχθηκαν — πολλά δεν ήσαν

γιατί επύρωνε θείος Ιούλιος μήνας.

Σάρκας απόλαυσις ανάμεσα

στα μισοανοιγμένα ενδύματα·

γρήγορο σάρκας γύμνωμα — που το ίνδαλμά του

είκοσι έξι χρόνους διάβηκε· και τώρα ήλθε

να μείνη μες στην ποίησιν αυτή.

Κ. Π. Καβάφης, Τα ποιήματα, εκδ. Ίκαρος