Το φεγγάρι... Νίκος Βασιλάκης

Brian Day

Πλήρωσαν οι παρέες το λογαριασμό

και βγήκαν τραγουδώντας.

Εγώ παρήγγειλα ένα ποτήρι ακόμα.

Μέχρι να το πιω θα βγει το φεγγάρι

να πάμε παρέα σπίτι.

Νίκος Βασιλάκης, Τα ποιήματα που γίναν χόβολη 1986-2004

Πρόσεξε... Χρίστος Λάσκαρης

Kathlen Sorbana by Michael Donovan

Σταμάτα να έρχεσαι στον τάφο μου.

Λουλούδια πάνω μου δε θέλω.

Και πρόσεξε:

το στήθος σου καθώς σκύβεις

ακουμπά την πλάκα μου.

Μπήκα εδώ να ησυχάσω.

Χρίστος Λάσκαρης

Τυπογραφία... Κώστας Δεσποινιάδης

Julian Vector

Διαβάζω στο διαδίκτυο

επιχειρήματα και κόντρα

επιχειρήματα για τον θάνατο

των βιβλίων.

Ότι η ψηφιακή τυπογραφία

θα αντικαταστήσει την

παραδοσιακή

ότι τα pixels θα

αντικαταστήσουν τους τσίγκους και τα στιγμόμετρα

ότι η άυλη απεραντότητα

του ψηφιακού κόσμου

θα υπερτερήσει των δυσβάσταχτων

χάρτινων όγκων.

Μπορεί.

Αλλά το ωραιότερο κοπλιμέντο

που είπα κάποτε σε γυναίκα

είναι ότι μυρίζει καλύτερα κι από

φρεσκοτυπωμένο βιβλίο

κι αυτό, διάολε, δεν θα

μπορούσα να το πω

αν δεν υπήρχε τυπογραφία

Κώστας Δεσποινιάδης, Ζέλμπα

Ανθρώπινες θερμοκρασίες... Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας

Tang Yau Hoong

  Ἡ περιέργεια τῶν δέκα.

Ἡ ἀδημονία τῶν εἴκοσι.

Ὁ ἐνθουσιασμὸς τῶν τριάντα.

Ἡ ἀπορία τῶν σαράντα.

Ἡ γνώση τῶν πενῆντα.

Ἡ πικρία τῶν ἑξῆντα.

Ἡ ἀπογοήτευση τῶν ἑβδομῆντα.

Ἡ ἀδυναμία τῶν ὀγδόντα.

Ἡ ἀναχώρηση τῶν ἐνενῆντα. 

Κωνσταντῖνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας, εκδ. Andy’s

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

http://www.diorthoseis.eu

Με τα χέρια... Ρενέ Στυλιαρά

Marilyn Monroe & Tony Curtis, Some Like It Hot (1959)

Όταν σ’ ερωτεύομαι

δεν θα με διακόπτεις.

Αν σε φοβίζω μην απαντάς.

Μόνο άσε με στο χάος

να μιλάω στα σκοτάδια σου.

Ο έρωτας μωρό μου,

είναι τόσο σκοτεινός…

Μην ανάβεις το φως

Με τα χέρια σε βλέπω καλύτερα.

Ρενέ Στυλιαρά

«Ενεχυροδανειστήριο»... Αλεξάνδρα Χρονοπούλου

Alberto Giacometti

Έσυρε τα πόδια της μέχρι εκεί.

Σκληρή και κοπιαστική διαδικασία για κάποιον με                                                                          τεχνητά πόδια.

Ευτυχώς το «μαγαζί» ήταν ισόγειο.

Άνοιξε την πόρτα. Ένας γκρίζος, απρόσωπος χώρος.

Πίσω από τον γκισέ ένας γκρίζος, απρόσωπος                                                                                           μεσήλικας.

Δεν της μίλησε, ούτε κι εκείνη.

Κάθισε σε μια καρέκλα και άρχισε να βγάζει τα τεχνητά                                                                                    μέλη.

Τα κρατούσε στα χέρια.

Τα τέντωσε προς το μέρος του γκρίζου.

«Πάρτα» του είπε,

«και δώσε μου πίσω τα φτερά

που άφησε ενέχυρο για να μου τ’ αγοράσει».

Ο γκρίζος πήρε τα ψεύτικα πόδια,

τα περιεργάστηκε για λίγο και χάθηκε

πίσω από ένα σκούρο παραβάν.

Γύρισε κρατώντας δυο μεγάλες, ολόλευκες φτερούγες.

Αγκάλιασε τις μεγάλες φτερούγες με λατρεία.

Τώρα έπρεπε να συρθεί πίσω

για τις ξαναράψει στην πλάτη του

Αλεξάνδρα Χρονοπούλου

http://fractalart.gr/

Μια νύχτα... Κων. Καβάφης

Bill Brandt

Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,

κρυμμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.

Απ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,

το ακάθαρτο και το στενό. Από κάτω

ήρχονταν οι φωνές κάτι εργατών

που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.

Κι εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεβάτι

είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη

τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης —

τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα

που γράφω, έπειτ’ από τόσα χρόνια!,

μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.

Κωνσταντίνος Καβάφης, ΤΑ 154 ΠΟΙΗΜΑΤΑ, εκδ. Χώρος ποίησης «ΣΙΚΥΩΝΙΟΣ»

Mετρώ τα δάκτυλα... Σωτήρης Παστάκας

Larry Fink

Mετρώ τα δάκτυλα του δεξιού μου χεριού

και τα βρίσκω πέντε. Μετρώ τα δάκτυλα

των δύο μου χεριών και τα βρίσκω δέκα.

Μετρώ όλα τα δάκτυλα και τα βρίσκω είκοσι.

Τα δόντια τριάντα δυο. Τις αισθήσεις μου

πέντε. Ακέραιο, δεν μπορώ να πω, με άφησε

το πάθος σου κι η αγάπη μου για σένα.

Δεν μετρώ τα ποτά, δεν μετρώ τα τσιγάρα. 

Σωτήρης Παστάκας 

Κέρμα... Γιώργος Πρεβεδουράκης

Photo of Charis Wilson, wife of Edward Weston, with famous photo he made of her.

έχουμε χρόνο-

δεν έχουμε

αυτό κι αν είναι κέρμα  

Γιώργος Πρεβεδουράκης, χαρτάκια, εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ, 

http://www.thraca.gr

Γιατί γράφω ποίηση... Χάρης Βλαβιανός

Genevieve Naylor, 1940

«Γιατί γράφω ποίηση»

Επειδή ο γιος μου όταν ήταν πέντε χρονών 

μου είπε: 

«όταν σβήνεις το φως μπαμπά φοβάμαι,

ακούω το σκοτάδι».

Χάρης Βλαβιανός, Γιατί γράφω ποίηση, εκδ Άγρα

Μπενάκειος Βιβλιοθήκη... Κώστας Σοφιανός

Janine Machiedo

Μπενάκειος Βιβλιοθήκη της Βουλής

Είναι ωραία και όμως ερευνά

ή, μάλλον,

μολονότι ωραία

 και διόλου θεούσα

— κάθε άλλο,

(το αποκλείει

το ελάχιστο που φορά μπλουζάκι,

καθώς αφήνει

έκθετη τη σφριγώσα μέση,

 σαφώς υπαινισσόμενο

ότι ο αφαλός,

αθέατος προς το παρόν

αλλά πάντως ακάλυπτος,

πιό κι απ’ τη μέση ερεθιστικός

θα είναι)

εντούτοις,

έχει καθήσει μπροστά στην οθόνη

και ερευνά.

Μεταπτυχιακή φοιτήτρια προφανώς,

θα σπουδάζει, υποθέτω, ιστορία,

(ή μήπως κοινωνιολογία της παιδείας

— στις μέρες τους τίποτα δεν αποκλείεται)

περνάει την ταινία μικροφίλμ

των παλαιών εφημερίδων

και όλο κάτι αποσπά

και καταγράφει

στο γόνατο ακουμπώντας

(σίγουρο γόνατο τορνευτό)

το σημειωματάριό της

με φίνο σκουρόχρωμο δέρμα δεμένο,

σαν το δέρμα που συγκρατεί

στα όρια του τέλειου σχήματός της

τους όμοιους με ελάσματα μυώνες.

Θαυμάζω και επικροτώ την επιμέλεια

της κόρης,

την εμβρίθεια του ύφους της,

των βλεμμάτων της την προσήλωση

στο είδωλο του κειμένου,

που πότε ακινητεί και πότε φεύγει,

καθώς το χέρι της

— χέρι Αρτέμιδος εν ώρα κυνηγίου —

κομψά και έμπειρα

περιστρέφει τη μικρή λαβή δεξιά της.

Σημειωτέον

– και τούτο επιτείνει τον θαυμασμό μου,

όχι μόνο για την εμβρίθεια κλπ.,

αλλά και για την ασκητική,

σχεδόν

 αυτοπειθαρχία της κόρης –

είναι ΄Ανοιξη.

Ο ήλιος έξω λάμπει χωρίς να δυναστεύει.

Προπετή κελαηδήματα

αναμειγνύονται με κορναρίσματα

ποικίλλων οχημάτων,

κι απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο

εισβάλλει άρωμα νερατζιάς –

συνεγείροντας

ως και τον γέροντα ερευνητή,

που τώρα δα σηκώθηκε

και

βγήκε, λέει, ν’ ανασάνει

“ολίγον αέραν εαρινόν, αγαπητέ μου”.

Είναι ΄Ανοιξη, λοιπόν,

οι φλέβες των ορυκτών διαστέλλονται

από τη ζείδωρη ένταση του φωτός

που αεροβατεί αχνίζοντας

στις φρεσκοπλυμένες μαρμαρόπλακες

του παλιού Βουλευτηρίου,

κι εκείνη

δοσμένη στην αποδελτίωση

παρωχημένων περιστατικών και λόγων

κάθεται ανύποπτη

με την πλάτη γυρισμένη στο παρόν

(όπως κάθονταν άλλοτε τ’ απόβραδο στις γειτονιές οι γυναίκες,

έξω από τα χαμηλά τους σπίτια,

για να ξεδώσουν

χαζεύοντας τους περαστικούς,

ενώ μέσα οι μοίρες,

αγέλαστες και ακαλλώπιστες,

ετοίμαζαν συμφορές).

Θαυμάζω και επικροτώ,

μα αν κρίνω από το ύφος της,

ύφος βέβαιο “οργανικής διανοουμένης”

(ως επί πολύ και αδιαμαρτύρητα

— αλλοίμονο —

ακροασθείσης των μαθημάτων

της πολυτόμου κυρίας Π., λόγου χάρη,

ή, έτι χείρον,

της πολυπράγμονος κυρίας Φ.)

αν κρίνω, λέω, από το ύφος της,

και όχι βέβαια από το φύλο

ή την ομορφιά της

– ξου, ξου κακόγλωσσες φεμινίστριες –

συμπτώσεις που διόλου δεν εμπόδισαν

την Κόρινα να υποσκελίσει τον Πίνδαρο

και την Υπατία να υπηρετήσει,

έως θανάτου ένδοξη και με τον ίδιο ζήλο,

της Αθηνάς και της Αφροδίτης τα έργα

(γι’ αυτό, λέγεται, την διαμέλισαν

οπαδοί του Κυρίλλου Αλεξανδρείας,

γιατί δεν άντεχαν οι φθονεροί καλόγεροι

να ζουν ανέραστοι

δίπλα σε τέτοια ομορφιά)

φοβούμαι,

– πολύ φοβούμαι, ομολογώ –

ότι το όλο εγχείρημα θα καταλήξει,

μετά πολλών επαίνων, ασφαλώς,

σε μιαν ακόμη περισπούδαστη

   “προοδευτική” πατάτα.  

                  

                                       Κώστας Σοφιανός                                                    

 Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ31

http://www.diorthoseis.gr

Κλείνεις το μάτι... Γιώργος Δομιανός

Robert Doisneau, Kiss by the Hotel de Ville, 1950

όταν έχεις

αυτόν που θες

περπατάς στην πανεπιστημίου-

κλείνεις το μάτι στους τυφλούς

κι αυτοί το βλέπουν

Γιώργος Δομιανός

Γραμματική για αρχαρίους... Rainer Maria Rilke

Joel Meyerowitz, N.Y.C. 1965

«Ενώ σ’ εκείνη

απονέμεται δίπλωμα

στην τέχνη του έρωτα,

αυτός κυκλοφορεί

με μια γραμματική για αρχαρίους

στην τσέπη…»

Rainer Maria Rilke, Η σοφία του Ρίλκε

 μετ.Αλεξάνδρα Νικολακοπούλου

Τόσο απλό... Χλόη Κουτσουμπέλη

Vincent Peters

Άγγιγμα 

Σε έναν ουρανοξύστη, σε μια πόλη ξένη,

Σάββατο, ώρα δώδεκα το βράδυ,

μία γυναίκα, ένας άντρας,

αυτός άπλωσε το χέρι,

ένα άγγιγμα στο μάγουλο,

τόσο απλό τόσο πολύπλοκο

τόσο ανεπανάληπτα παλιό.

Το χέρι σου στο πρόσωπό μου.

Χλόη Κουτσουμπέλη Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΧΟΡΟΣ (2009)

Κάθε σου λέξη... Γιάννης Πατίλης

Ali Mitton

Κάθε σου λέξη

ένα ακόμα σου χέρι

που με χαϊδεύει 

Γιάννης Πατίλης, Ταξίδια στην ίδια πόλη, 1993

Αποκαθήλωση... Γιάννης Υφαντής

Eva Green & Josh Brolin, Sin City A Dame To Kill For  (Robert Rodríguez, 2014)

Ήρθες
αυτή η απόσταση από χώρο κι από χρόνο
ήταν σταυρός.
Ήρθες.
Αυτό δεν είναι αγκάλιασμα
είναι 
αποκαθήλωση. 
Γιάννης Υφαντής, Έρως ανίκατε μάχαν