Μικρά... Πάρις Τακόπουλος

Aliza Razell

Μικρά εἶναι, λένε, τὰ πράμματα

ποὺ φτειάχνουν τὴ ζωή μας.

Μικρά - ὅπως κι αὐτὰ

ποὺ  δ έ ν  τὴ φτειάχνουν...

Πάρις Τακόπουλος

περ. Διορθώσεις, τ. 34

http://www.diorthoseis.eu

Το χέρι σου... Θεοδόσης Αγγ. Παπαδημητρόπουλος

Graca Loureiro

Ὅλο κ’ αἰσθάνομαι,

ἀρίφνητα κακὰ

νὰ μᾶς χτυπᾶνε.

Γιὰ μιὰ στιγμὴ στοχαστικὴ

ζυγιάζω τί θὰ μ’ εὕρῃ –

πείθομαι πὼς τ’ ἀντέχω…

Μὰ σὰ σὲ ψάχνω

ἁπλώνοντας τὸ χέρι μου 

ν' ἀγγίξω τὸ δικό σου,

ἐκεῖνο εἰν' μακριά,

πολύ μακριά..-

ἄσκοπα τὸ ζητάω.

Αὐτό…

πῶς νὰ τ’ ἀντέξω

Θεοδόσης Αγγ. Παπαδημητρόπουλος

ΑΩ Διέλευση

http://dieleusi.map-in-box.gr

Έρχονται τα μάτια σου... Χριστιάνα Αβρααμίδου

Taylor Lashae by Asher Moss

[…]

-Πέρασε χθες πρωινιάτικά

ο έρωτας από εδώ.

Φορούσε ροζ καπέλο

και μαύρο παπιγιόν.

Ανεβοκατέβαινε ενοχλημένος

με το καπέλο και το παπιγιόν,

-έρωτα, έρωτα, τι γυρεύεις κατά εδώ;

-ένα όνομα, ένα χάδι

να καταστρέψω, να χαρώ.

Άλλοτε δεν υπάρχει ίχνος ζωής στο σπίτι

και άλλοτε έρχονται τα μάτια σου

και μας κάνουν μακελειό.

Χριστιάνα Αβρααμίδου (Κύπρος)

 fb Χριστιάνα Αβρααμίδου

Το ρήμα αγναντεύω... Ανδρέας Εμπειρίκος

Ρία Αντωνίου, foto Roberto Rocco

Τούτη η αιθρία με το σύννεφο που πλέχει στον αέρα

Είναι γαλάζιος πλους μιας κάτασπρης φρεγάδας

Ιστάμενος ακουμπιστός στην κουπαστή κοιτάζω

Και βλέπω τα θηράματα των λογισμών μου

Δελφίνια που αναδύονται κι εισδύουν μες στο κύμα

Πεδιάδες ακρογιάλια και βουνά

Και μια ξανθή νεάνιδα που στέκει στο πλευρό μου

Μες στης οποίας τα γαλήνια μάτια βλέπω

Το μέλλον της ολόκληρο και το παρόν μου.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Ενδοχώρα 

I want to go with the one I love... Bertolt Brecht

Susan Sarandon in Pretty Baby (1979)

I want to go with the one I love.

I do not want to calculate the cost.

I do not want to think about whether it's good.

I do not want to know whether he loves me.

I want to go with whom I love.

Bertolt Brecht, The Good Woman of Setzuan 

English version by Eric Bentley,

Εγγενής αντίθεση... Γεωργία Κολοβελώνη

Jennifer Lopez in scene from The Boy Next Door, 2015.

Το σύμπαν μου όλο

Δυo φωνήεντα

Εύπλαστα και υγρά

Κι ένα σύμφωνο

Σκληρό

Σαρκοβόρο

Εσύ

Γεωργία Κολοβελώνη, ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΛΥΠΗΜΕΝΗ ΑΡΧΗ (2012)

Αναπήρων πολέμου... Σταύρος Σταυρόπουλος

Marat Safin

                                           Αλίμονο σ’ εμάς με τη σκανδάλη στα μάτια

                                                                                                       Γιάννης Βαρβέρης

Έχω πρηστεί απ’ τα ποιήματα

Φύονται εκεί που δεν τα σπέρνει κανείς

με τη διαδικασία του επείγοντος

One burbon one scotch one beer

Σελιδοδείκτης

στη ραγδαία επιδείνωση

της απουσίας σου

Θα χρειαστώ αντιφλεγμονώδη

εκτός και αν

οι εξετάσεις αίματος

δείξουν πάλι εσένα

Σταύρος Σταυρόπουλος, Δυο μέρη σιωπή, ένα μέρος λέξεις

Το φεγγαράκι αρμένιζε... Ιωσήφ Ραφτόπουλος

Massimiliano Sarno

Το φεγγαράκι αρμένιζε κι' ο νιος το παρεκάλει:

«Για κάμε, φεγγαράκι μου, να σκοτεινιάση ο τόπος,

γιατί φοβάται η λιγερή νάρτη να μ' ανταμώση,

μην τη σκιαχτούνε τα πουλιά, μην τη νοιαστούν τ’ αηδόνια

κι' έβγουν με τα χαράματα και παν το διαλαλήσουν».

Ιωσήφ Ραφτόπουλος

Το μέλλον του παρελθόντος... Κ. Μ. Μάστρακας

Eric Ogden

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας, εκδ. Andy’s
περ Διορθώσεις τχ 24
 http://www.diorthoseis.eu

Με μια ματιά... Θεοχάρης Παπαδόπουλος

Lilli Palmer and Rex Harrison by Toni Frissell, 1950

Τα είπαν όλα.

Της έπιασε κουβέντα

με μια του ματιά.

Θεοχάρης Παπαδόπουλος, Έξυπνες βόμβες

Πάλη... Γιώργος Δομιανός

Catherine Zeta Jones & ntonio Banderas, The mask of Zorro

Γιώργος Δομιανός

Εν Έτει 2000... Φαίδρος Μπαρλάς

Jim apRoberts

Όταν μεγάλωσε, έμαθε

πως ο πατέρας του

ήταν κι αυτός,

«τη νύχτα εκείνη»,

στο Πολυτεχνείο.

Η θεία του η Λιλή,

ο θείος του ο Μιχάλης,

ήταν κι αυτοί,

«τη νύχτα εκείνη»,

στο Πολυτεχνείο.

Όλοι οι γνωστοί του μπαμπά,

όλες οι γνωστές της μαμάς,

ήταν κι αυτοί,

«τη νύχτα εκείνη»,

στο Πολυτεχνείο…

Τώρα, κάθε πρωί,

καθώς κατηφορίζει την οδό Πατησίων

κι αντικρύζει την καγκελλόπορτα

την κλεισμένη «εις μνήμην».

στριφογυρίζει στο νου του

η ίδια απορία:

«Πώς διάβολο χώρεσαν

όλοι αυτοί εδώ μέσα;…»

Φαίδρος Μπαρλάς, Άπαντα, ΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Όταν προβάρεις όνειρα... Άννα Τσεκούρα

John Coburn

Όταν προβάρεις όνειρα,

να τα παίρνεις πάντα ένα νούμερο μικρότερα.

Έτσι

για να χωράει αργότερα

η Πραγματικότητα

Άννα Τσεκούρα

Τι είναι ο έρωτας;.. Χρόνης Μίσσιος

Sir William Orpen

Τι είναι ο έρωτας;

Έρωτας είναι το ίπτασθαι οικειοθελώς,

το ωραιάσθαι αενάως,

το εγγίζεσθαι χαιδευτικώς,

το ποθείν καθ'ολοκληρίαν,

το καλλωπίζειν το χώρο,

το φαντάζεσθαι εγχρώμως,

το διαλέγεσθαι μωβ,

το αντι-εξουσιάζεσθαι ανυπερθέτως,

το συνουσιάζεσθαι επαναληπτικώς.

Γενικώς το ευ ζειν...

Το αποπλανάσθαι στην απουσία της μοναξιάς.

Χρόνης Μίσσιος, Τα κεραμίδια στάζουν

Νέα παραλία... Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου

Taras Loboda

Άλλοτε

σ’ έβρισκα εύκολα

στη βόλτα της παλιάς παραλίας

στο πηγαινέλα.

Με κάρφωνάν τα μάτια σου

μες στο συνωστισμό

σ’ άγγιζε λίγο το κορμί μου

Τώρα σε χάνω

στην επέκταση

της νέας παραλίας.

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Ἐπιλογὲς καὶ σύνολα (1965-1995), ἔκδ. Νησίδες,Θεσσαλονίκη 2001 

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ.17

https://diorthoseis.eu/

Σκύβεις... Σωτήρης Παστάκας

Lino Spilimbergo

Ένα πιάτο γιουβαρλάκια,

ξαναζεσταμένα παξιμάδια,

δυο ποτήρια λευκό κρασί.

Πιπέρι, αλάτι, μια χαρτοπετσέτα,

δυο χέρια

που σου τα εναποθέτουν στο σουπλά

κι εσύ σκύβεις και φιλάς

ένα προς ένα

τα δάχτυλα.

Σωτήρης Παστάκας, Συσσίτιο

Έτσι να με θυμάσαι... Γιάννης Ρίτσος

Pablo Picasso, 1903

Τα ποιήματα που έζησα στο σώμα σου σωπαίνοντας,

θα μου ζητήσουν, κάποτε, όταν φύγεις, τη φωνή τους.

Όμως εγώ δε θα ’χω πια φωνή να τα μιλήσω. Γιατί εσύ συνήθιζες

Πάντα

να περπατάς γυμνόποδη στις κάμαρες, κι υστέρα μαζευόσουν στο

κρεβάτι

ένα κουβάρι πούπουλα, μετάξι κι άγρια φλόγα. Σταύρωνες

τα χέρια σου

γύρω στα γόνατά σου, αφήνοντας προκλητικά προτεταμένα

τα σκονισμένα σου ρόδινα πέλματα. Να με θυμάσαι – μου ’λεγες –

έτσι˙

έτσι να με θυμάσαι με τα λερωμένα πόδια μου˙ με τα μαλλιά μου

ριγμένα στα μάτια μου – γιατί έτσι βαθύτερα σε βλέπω. Λοιπόν,

πώς να ’χω πια τη φωνή. Ποτέ της η Ποίηση δεν περπάτησε έτσι

κάτω από τις πάλλευκες ανθισμένες μηλιές κανενός Παραδείσου.

Γιάννης Ρίτσος ΣΑΡΚΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ Αθήνα, 16.ΙΙ.81

Φθινοπωρινό σούρουπο... Τάσος Λειβαδίτης

Jorge Llorca Martínez.

Βράδιαζε

και στο βάθος του φθινοπωρινού δρόμου

λιγόστευε όλο και πιο πολύ

το φως

σα να τέλειωνε για πάντα ο κόσμος

Τάσος Λειβαδίτης, Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου

Είμαι μόνος... Κωστής Παλαμάς

J. Burton

Η νύχτα προχωρεί.

Είμαι μόνος. Στη νύχτα. Στη σιωπή. Στην παράκρουση.                                                                       Στη διέγερση.

Είμαι εγωιστής. Είμαι απαιτητικός.

Θέλω εγώ ο περασμένος να περάσεις κι εσύ μαζί μου.

Θέλω να προσκυνήσω τα γόνατά σου.

Να σου προσκυνήσω τα χέρια σου. Την όψη σου. Τα                                                                                  πόδια σου.

Να συρθώ. Να ολολύξω. Να βουβαθώ.

Να σ' αισθανθώ. Κοντά μου.

Μα πολύ κοντά σου.

Να σε σφίξω. Να σε προσκυνήσω. Και να σβήσω.

Είμαι μόνος. Και μ'αφήνεις. Μα δε σ' αφήνω εγώ.

Λόγια κοινά πρόστυχα ανεβαίνουν στα χείλη μου...

Κωστής Παλαμάς (ο ποιήτης γράφει στη Στέλλα Διαλέτη)

Το ουράνιο τόξο της αφής... Αλίς Πονηρού

Augusto Ferrari

Τόσα χρόνια ζούσε σ’ έναν κόσμο αποστειρωμένο.

Παντελής έλλειψη της αφής.

Μια μέρα που απ’ την αρχή φαινόταν διαφορετική απ’ τις                                                                                                   άλλες,

ένα χέρι τον άγγιξε κι ύστερα τον τράβηξε.

Το είδε, μα δεν το ένιωσε.

Το είδε κι έτσι κατάλαβε πως ήταν αληθινό.

Η όραση, η γεύση, η όσφρηση, η ακοή,

όλα εκεί εκτός απ’ την αφή.

Τώρα ήταν σ’ έναν άλλο κόσμο.

Μαγικό μέρος. Αληθινό.

Κι εκεί έμαθε σιγά - σιγά ν’ αγγίζει.

Και μετά να χαϊδεύει.

Τα μαλλιά της, το πρόσωπο της,

τον ώμο της, την κοιλιά της,

τα δάχτυλά της.

Να μπλέκονται τα δικά του με τα δικά της.

Να μη διακρίνει ποια είναι ποιου.

Να μην τον νοιάζει.

Μόνο ν’ αγγίζει. Μα σε ποιον κόσμο ζούσε πριν από ’κείνη;

Αλίς Πονηρού