Quid facebook opacissimum? Γιώργης Γιατρομανωλάκης

Philippe Inke

Μ’ αρέσει έτσι να περιδιαβαίνω

εδώ στο facebook τα πρωινά

να βλέπω, να ακούω, να μαθαίνω.

Εσένα όμως δεν σε βρίσκω πουθενά

άφαντο σώμα, φως σβησμένο

σα μήνυμα παλιό διαγραμμένο.

Γιώργης Γιατρομανωλάκης,

fb Yorgis Yatromanolakis

Τα βλέμματα... Αντώνης Κίτσιος

Leonardo Di Caprio

Τα βλέμματα

μόνο αυτά επιβιώνουν

θρέφονται με το κοίταγμα

της πρωινής της ώρας

πεθαίνουν στο κλείσιμο

μίας νουάρ ταινίας

αρχίζουν με την έκφραση

τελειώνουν με

το σώμα

το γδύνουν ανελέητα

ανέγγιχτα το γδέρνουν

και όταν από ηδονή, πια, χορτάσουν

το περιφέρουν στην πλατεία

Πόσα θύματα έριξε ένα βλέμμα;

Κανείς δεν στάθηκε για να το πει

Αντώνης Κίτσιος, Σαρκικές ιστορίες

fteraxinasmag.wordpress.com

Ο κύριος κορμός... Φανή Αθανασιάδου

Tomislav Peternek

Ο κύριος κορμός

έμενε ακινητοποιημένος

εδώ και καιρό

συνέπεσε και η περίοδος της χειμερίας νάρκης

η οποία επιβάρυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση

γι’ αυτό υπήρχε διάχυτη ανησυχία

πως όταν θα έφθανε η εποχή της αφύπνισης

για την παραμικρή κίνηση

θα απαιτούνταν περισσότερος κόπος και χρόνος

επειδή ήδη θα είχαν προκληθεί

εκτεταμένες αγκυλώσεις

στα πιο νευραλγικά σημεία του σώματος.

Αυτή τη φορά αργούσε πολύ να ξημερώσει…

Φανή Αθανασιάδου

fteraxinasmag.wordpress.com

Οι ουλές... Ζωή Καρέλη

Catrinel Menghia by Michel Perez

Σαν πεινασμένα στόματα που δεν εχόρτασαν,

ανοίγουν οι επιθυμίες πληγές απάνω μας,

που μένουν ανοιχτές και δεν περνούν,

πληγές που μας πονούν.

Αν χέρι συμπονετικό δε μας τις γιάνει,

αν λόγος συμπονετικός δεν μας τις γλυκάνει,

λόγος παρήγορος, που ξέρει, απαλός,

τα τραύματα αφορμίζουν.

Περνάει καιρός και κλείνουν,

γιατί πρέπει να ζήσουμε.

Όμως σημάδια αφήνουνε,

ουλές, που φαίνονται άσχημες, βαθιές.

Οι αληθινές μορφές είναι τυραννισμένες.

Κι ας μη μας λένε τότε,

ας μην κατηγορούν, που είμαστε

οι παραμορφωμένοι.

Ζωή Καρέλλη

Νυχτερινό... Άννα Σωτρίνη

Jeanne Moreau and Paul Guers in Bay of  Angels, 1963

Γράψε

για τον Έρωτα

μου λες.

Όχι, όχι τα συνηθισμένα

τ’ άλλα.

Κάτι παιχνιδιάρικο

κι αθώο.

Γελάω

Μου άρεσε

η παραγγελιά

αλλά έλα που

η τσιγκολελέτα

είναι βαρύ ζεϊμπέκικο

για μένα.

Μα πότε όμως εγώ

σου χάλασα χατήρι;

Αθώο είναι

το γυμνό κορμί σου τελικά

όπως σε φωτίζει

η οθόνη

μες στη νύχτα.

Αθώα είναι

η σιωπή σου

και της αμηχανίας μου

η πλάνη.

Παιχνίδι είναι

οι μουσικές του μεσημεριού

στην κάθοδό τους

απ’ τον βορρά.

Παιχνίδι είναι οι μάχες μας

οι ανολοκλήρωτες.

Έρωτας δεν ξέρω

αν είναι

ανήκει στα βαριά μπαχάρια

αυτή η λέξη.

Άννα Σωτρίνη

https://fteraxinasmag.wordpress.com

Κίρκη και Ναυσικά... Χλόη Κουτσουμπέλη

Newell Convers Wyeth

Όχι ποτέ δεν ερωτεύτηκε την Κίρκη ο Οδυσσέας.

Πρώτον για γυναίκα έπινε πολύ.

Ύστερα ήταν το θέμα με τις μεταμορφώσεις.

Άδικα αυτή ισχυριζόταν

πως μπορεί κάποιος να γίνει μόνον

αυτό που πιο πολύ φοβάται

και πως το μόνο που έκανε η ίδια

ήταν να σπάει το εκμαγείο

για να απελευθερώσει το ζωντανό κορμί.

Τέλος έφταιγε που ήταν μάγισσα.

Όμως πανσέληνος το σύμπαν της γυναίκας.

Βελούδινο όπως μια μαύρη γάτα.

Πότε ορχιδέα πότε ρόδι.

Κουβάρι από κλωστές που σπάνε συνέχεια

όπως οι χορδές μιας λύρας μες στον Γαλαξία.

Ούτε όμως την Ναυσικά ερωτεύτηκε.

Την άφησε μόνη της να παίζει με δεμένα μάτια

με άσπρο φόρεμα και κοντά καλτσάκια

σε ένα ακρογυάλι με τις φίλες της τυφλόμυγα.

Όχι δεν ερωτεύτηκε ποτέ

ούτε την μία ούτε την άλλη ο Οδυσσέας.

Και ούτε βέβαια ποτέ του υποπτεύτηκε.

πως Κίρκη και Ναυσικά

ήταν δύο από τα πρόσωπα της Πηνελόπης.

Χλόη Κουτσουμπέλη

Έτσι να σε θυμάμαι... Τάσος Κανάτσης

Andrzej Pilichowski Ragno

Κορμάκι γιασεμί

στό παραθύρι τῆς δροσιᾶς

νά σέ θυμᾶμαι πυρετό

νά σέ φωνάζω ἀγάπη

Τάσος Κανάτσης, Ἡ χλεύη τοῦ χρόνου

Θα μεταλάβω... Νίκος Καββαδίας

George Pruteanu

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό

στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου

σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,

που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Νίκος Καββαδίας, Φάτα Μοργκάνα

Φαύλος κύκλος... Νίκος Μενδρινός

Bo Bartetll

Καθώς τα όνειρα

γκρεμίζονται

μες στην αλήθεια,

καθώς η αλήθεια

γκρεμίζεται

μέσα στα ψέματα,

καθώς τα ψέματα

γκρεμίζονται

μέσα στα όνειρα

σκέφτομαι…

…φαύλος κύκλος

η ανθρώπινη ψυχή…

Νίκος Μενδρινός

Όλη η Ποίηση... Εριέττη Μπορνάν,

Jose Villa

Όλη η Ποίηση

Δυο καπουτσίνοι με κανέλα.

Δυο ζευγάρια μάτια.

Ένα ωμάκι

περιδεώς κεκαλυμμένο.

Τέσσερα χέρια

να μετρούν

στην ανάστροφη της παλάμης

τις κηλίδες του χρόνου

που χόρτασαν ή

που έχασαν.

Ένα φευγαλέο φιλί

στα ακρόχειλα

...της αποβάθρας.

Ευήκοον κοινό

οι παρακαθήμενοι και

οι στοιβαγμένοι επιβάτες

στα βαγόνια του τρένου.

-ΟΛΗ Η ΠΟΙΗΣΗ

Εριέττη Μπορνάν

fb Εριέττη Μπορνάν

Τα όνειρα... Πέτρος Σκυθιώτης

David Seymour, Mykonos,

Τα όνειρα

σαν τα ρούχα τα παιδικά

αλλάζεις αλλάζεις

κι έρχεται

η στιγμή

που πια δε χωράς

όσο αγαπημένα κι αν

ήταν

Πέτρος Σκυθιώτης, “Συνθήκη ισορροπίας”

Τι να σου πω;.. Περικλής Κοροβέσης

Madonna by  Steven Maisel

Είχα σβήσει με μπλάνκο το όνομά σου

από την ατζέντα μου.

Δεν περίμενα να ξαναπάρεις τηλέφωνο

ύστερα από τόσον καιρό.

Και όμως πήρες.

Ρώτησες αν ενοχλείς. Ήσουν ευγενική.

Το μέταλλο της φωνής σου, πολύτιμο όπως πάντα.

Ρώτησες αν γράφω.

Δεν ήθελες να με διακόψεις.

Εκτιμούσες πάντα την δουλειά μου.

Ρωτάς τι κάνω.

“Όλα καλά”, σου λέω.

Τι να σου πω;

Με γάμησες,

Περίπατο έκανες στη ζωή μου

και τη διάλυσες.

Περικλής Κοροβέσης, Παράπλευρες καθημερινές απώλειες. Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων

Ούτε απόψε... Γιάννης Ρίτσος

E. Tuppo

Ούτε απόψε πανσέληνος.

Ένα κομμάτι λείπει.

Το φιλί σου.

Γιάννης. Ρίτσος, Τα ερωτικά

Ενθύμιο... Κική Δημουλά

Sholgk

Όλα δε μπορώ να τα σηκώνω μ’ ένα χέρι.

Το άλλο μου το κράτησες εσύ για ενθύμιο.

Της στιγμής που αιώνια το ξέσφιγγες.

Κική Δημουλά

Εν εσπέρα... Κων. Καβάφης

Jacqueline Mikuta

Πάντως δεν θα διαρκούσανε πολύ. Η πείρα

των χρόνων με το δείχνει. Aλλ’ όμως κάπως βιαστικά

ήλθε και τα σταμάτησεν η Μοίρα.

Ήτανε σύντομος ο ωραίος βίος.

Aλλά τι δυνατά που ήσαν τα μύρα,

σε τι εξαίσια κλίνην επλαγιάσαμε,

σε τι ηδονή τα σώματά μας δώσαμε.

Μια απήχησις των ημερών της ηδονής,  

μια απήχησις των ημερών κοντά μου ήλθε,

κάτι απ’ της νεότητός μας των δυονώ την πύρα·

στα χέρια μου ένα γράμμα ξαναπήρα,

και διάβαζα πάλι και πάλι ως που έλειψε το φως.

Και βγήκα στο μπαλκόνι μελαγχολικά —

βγήκα ν’ αλλάξω σκέψεις βλέποντας τουλάχιστον

ολίγη αγαπημένη πολιτεία,

ολίγη κίνησι του δρόμου και των μαγαζιών.

Κωνσταντίνος Καβάφης, Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984

Ολα κοστίζουν... Νίκος Καρούζος

Andrea Schwelle

῞Ολα κοστίζουν ἕνα παίξιμο.

Πᾶρε μαζί σου τὸν ἔρωτα κ' ἐκεῖνα τὰ ὄνειρα,

ἔλα στὴν κάτω γειτονιά καὶ πές : 'Κορῶνα-γράμματα`

ἐκεῖ ποὺ χάνεται ἡ ψυχή νὰ βυθιστῇς.

Θέλω ν' ἀκούσῃς τὸ μεγάλο μυστικό:

γιὰ πάντα πέφτει ὁ καρπός ἀπὸ τὸ δέντρο...

᾿Εν τούτοις ἐκεῖ ποὺ χάνεται ὁ δρόμος

νὰ τραβήξῃς·

ὅ,τι νὰ σὲ καλέσῃ

δέν εἶναι γιὰ ἐπιστροφή

τὰ δάκρυα κι ὁ πόνος κοφτερός

εἶναι μές στὸ παιγνίδι.

῞Οποιες φωνές ἀκούσῃς μή σὲ παρασύρουν·

σφάξε τὴ μιὰ τὴν ὀμορφιά νὰ πιῇ το αἷμα ἡ ἄλλη !..

'Κορῶνα-γράμματα' νὰ παίξῃς

τὶς ὧρες καὶ τὰ χρόνια

μόνος μὲ τὸν ἔρημο ἀντίπαλο...

Νίκος Καρούζος  (Ανθ.Η.Ρ.Η.Σ. Αποτολίδης, A'τομ., σ. 552)