Μνήμες... Μαρία Πυρουνάκη-Λιωνή

Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας

 

Άγκυρα

σέρνει το χρόνο,

φορτωμένο μνήμες άχρονες,

ταξίδια πλωτά

πανιά-σεντόνια

ταράτσας του ’60,

άφθορα λάφυρα

άκυρων, άδοξων, μάταιων

στιγμών [].

Μαρία Πυρουνάκη-Λιωνή, Καλοκαίρι στις ρίζες, Αθ. 2012 

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 42, Ιανουάριος 2017, https://diorthoseis.eu/

-----------

Όταν καλής τις αναμνήσεις σου

πρόσεχε·

αυτές που γυρίζουν σφυρίζοντας

σα μαχαίρια!

Γιάννης Πατίλης, Το σπασμένο είναι πιο ανθεκτικό εκδ. ύψιλον 2023 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Σπίτια μισοτελειωμένα... Αργύρης Κωστέας

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, σύνεργα του κτίστη, 1975

 

Είναι κάτι σπίτια μισοτελειωμένα.

Άρχισε από καιρό πολύ το χτίσιμό τους.

Άρχισε, αλλά δεν τελείωσε…

Χρόνια και χρόνια μισοτελειωμένα,

τα δέρνουν οι βροχές, τα δέρνει ο αγέρας,

κ’ ένα παράπονο τη νύχτα

βγαίνει από τ’ άδεια τους

παράθυρα: για τη ζωή που χάνουν-για τη ζωή

που δε χάρηκαν, που δε γνώρισαν…

Αργύρης Κωστέας, Πορεία αγάπης, 1949

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

-----------

Όλα []τα όνειρα []πέρασαν

χωρίς να τ’ ακολουθήσουμε!.. 

Ζωή Καρέλλη, Η εποχή του θανάτου. 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Σφυρίζουν τα καράβια... Γιώργος Σεφέρης

Οδυσσέας Φωκάς 

 

Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιὰ

[]μα δεν κουνιέται κανένας αργάτης

καμμιὰ αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνὸ φως που                                                                                              βασιλεύει

ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ᾿ άσπρα και στα                                                                                                    χρυσά.

Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

------------

Τα καράβια στέκονται πελώρια θάμνα στις προκυμαίες,

βαμμένα σα γυναίκες

εν αναμονή επιβατών…

Λύντια Στεφάνου, Ποιήματα, 1958

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Θα περάσει... Μαρία Λοβέρδου

Alexandru Crisan, Rome

 

Θα περάσει κι αυτό θα περάσει…

Θα ‘ναι πιο αλαφρό σε μιαν ώρα,

σαν τη μπόρα που πνίγει τη χώρα

και που ο ήλιος στεγνώνει με βιάση.

Μαρία Λοβέρδου, περ. Νέα Εστία, 1944

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024 (σελ. 440)

------------

…και στης ζωής τους πιο βαρείς χειμώνες

αλκυονίδες μέρες καρτερούν.

Γεώργιος Δροσίνης, Πύρινη ρομφαίαː Αλκυονίδες 1912-1921, εκδ. Σιδέρη 1924

Βαρύ κεφάλι... Γιάννα Χριστοφή

 

Paolo Bocci, 1954.

…Βαρύ κεφάλι δίπλα στο ράφι της βιβλιοθήκης

ψάχνει για το σκονισμένο νόημα μιας ιστορίας,

όταν δε χρειάζεται τίποτ’ άλλο

από τα βήματα που περπατάνε δίπλα σου τακ-τακ

κι από μια φούχτα γαλανής ακρογιαλιάς

που να μπορείς να την πάρης στα χέρια σου

μαζί μ’ ένα μικρό κομματάκι ήλιο...

Γιάννα Χριστοφή, Φιλολογική πρωτοχρονιά 1949 

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

-----------

Τ’ απλά και κοντινά,

τα ξεκινημένα από την αίσθηση και για την αίσθηση

- που ‘ναι πιο πνεύμα από το πνεύμα,

πιο νους από το νου!

Ρένος Αποστολίδης, Πυραμίδα 67, 1950

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Τι φτωχός τόπος!.. Θ. Δ. Φραγκόπουλος

Νικόλαος Οθωναίος 

 

Τι φτωχός τόπος!..

Τον έκλεισα στην παλάμη μου, και μόλις χωρεί!

Τον έκλεισα στην ανάμνηση, και σπαρτάρησε ολόκληρη!

Τον έκλεισα στο βήμα μου, και περπάτησα στην                                                                                            αιωνιότητα!

Τον συγκράτησα στο μέτωπο, και δεν ήμουν πια τυφλός!..

Τι φτωχός τόπος-τι τεράστιος τόπος!..

Θ. Δ. Φραγκόπουλος, περ. Τα Νέα Έλληνικά 1952 

------------

Κάτω από τέτοιον ουρανό

τίποτα δεν μπορεί να ‘ναι δοσμένο.

Κώστας Σοφιανός, Σηματωρός

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024