 |
| Vincent van Gogh |
Είπαμε να μας λυπηθής, θεέ…[]
τη μοίρα ευχηθήκαμε του απλού,
του ανίδεου την έκπληξη.[] Δώσε μας[]
την κούραση,
ύστερα από τον τίμιον αγώνα.[] Μη
μας δίνης πραχτικά όνειρα[]
Δ. Ι. Αντωνίου, Ινδίες
(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)
------------
Η [] πραγματικότητα
είναι αρκετά αυστηρή με τους ανθρώπους
που ονειρεύονται
[] αλλά τι πειράζει;
Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πέζα, εκδ. Νεφέλη.
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Γιώργος Βογιατζής, το τραγούδι της αυγής, 1982 |
Ένα τραγούδι ευτυχισμένο
σαν το τραπεζομάντιλο της Κυριακής.[]
Ένα τραγούδι ευτυχισμένο,[]
γιατί ο ήλιος ανοίγει σα γαρύφαλλο κάθε πρωί,[]
κι είναι δροσερό νερό η ζωή!
Λένα Κάσδαγλη, Ηλιοτρόπια, 1952
Ανθ. Η.&Ρ.
Αποστολίδη
--------------
[]Μυρωδιά από ανθόνερο και φρέζιες
εφύσηξε μέσα στη σάλα ξαφνικά.[]
Αγγελική Ελευθερίου, Από τότε, εκδ. Πλανόδιον
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 40,
 |
| Γιώργος Λιζάρδος, Κύθηρα |
Τι κάνει ο έξυπνος γέρος;
Ο έξυπνος γέρος
-όταν δεν κοιμάται-
κλείνει τα μάτια
κι εκμεταλλεύεται το παρελθόν.
Χρίστος
Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ. Τύρφη
------------
Πες μου τα λόγια τα γλυκά, που πρωτολέει η νιότη.
Αργύρης Εφταλιώτης, Παλιοι σκοποί, 1909
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας,
Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
 |
| billy deee |
Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο
στις βιτρίνες των μαγαζιών
[] δεν αγαπούσα τίποτα άλλο
εκτός από τα μάτια μου που σ’ έβλεπαν
ξέροντας πως η ζωή μας έφυγε
ή θα φύγει
αγκαλιασμένη με τη μοναξιά[]
Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο
στις βιτρίνες των μαγαζιών
ώσπου ήρθε η ώρα και
έκλεισαν.
Νίκος Καρύδης, Τα Ποιήματα 1944-1984, εκδ. Ίκαρος
------------
Όλα είναι τόσο δύσκολα!
Κ’ ίσως για τούτο και ν’ αξίζουν!
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Γιώργος Σικελιώτης, 1973 |
Όσο γνωρίζεις πιο καλά, τόσο αγαπάς πιο πλέρια…
[]-Όσο και πιο πολύ αγαπάς, και πιο πολύ γνωρίζεις…
Κωστής Παλαμάς, Βωμοί
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
------------
Κι άνθιζε μέσα μου η ζωή μ’ όλα τα πλούτια πό ‘χει!
Διονύσιος Σολωμός
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Γιάννης Γαΐτης |
Δεν κλαίω τον Αντώνιο, που χάνοντας μια μάχη,
και μια γυναίκα, έμπηξε το ξίφος του και στο δικό του στήθος.
Δεν κλαίω την Κλεόπατρα, που έχοντας ζήσει σαν θεά,
προτίμησε το φίδι από την ήττα.
Δεν κλαίω τον Καίσαρα, που αφού απόκτησε
περισσότερη δύναμη απ’ όλους μαζί τους θεούς της εποχής,
δέχτηκε στην καρδιά τα εγχειρίδια των φίλων.
Εκείνους, όμως που ήρθαν κ’ έφυγαν χωρίς να ζήσουν·
εκείνους που δεν γνώρισαν στον κόσμο παρά άνια·
εκείνους που ‘χαν και σχέδια, και πόθους, και καρδιά μεγάλη,
και μυαλό, αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν·
εκείνους που πάντα έμοιαζαν με ναυαγούς σ’ ερημονήσι·
εκείνους που λαχτάραγαν το τέλος, αλλά να πάνε αυτοί στο θάνατο
δε βρήκαν το κουράγιο·
εκείνους που γεννήθηκαν, χωρίς να προσθέσουν τίποτα,
και πέθαναν, χωρίς να λείψουν σε κανένα·
εκείνους που πάντα στις κερκίδες βρέθηκαν, χωρίς ποτέ να νιώσουν
του στίβου την άγρια ηδονή·
εκείνους που θα ‘θελαν να ‘χουν ιστορία, αλλά δεν έχουν-
αυτούς, ναι, αληθινά τους κλαίω!..
Χρίστος Τρύφωνας, Απολογία Σισύφου
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
