 |
| Λουκάς Γεραλής |
Σ’ ένα υπόγειο συνοικίας λαϊκής,
καθώς τρεμοσβήνει το φως, τα μεσάνυχτα,
μια γυναίκα απ’ το εικόνισμα βγαίνει,
παραμερίζει προσεχτικά τα σκεπάσματα,
κι ανοίγοντας τον κόρφο της μαλακά
θηλάζει ένα βρέφος.
Αντώνης Δωριάδης, Επιθεώρηση τέχνης 1965
(Ανθολογία
Η.&Ρ. Αποστολίδη)
------------
Vocatus atque non vocatus, Deus aderit.
(Είτε Τον καλέσουν είτε όχι, ο Θεός θα είναι παρών.)
Desiderius Erasmus, Collectanea Adagiorum, 1515
 |
| Joan Miró |
Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από σένα
μόνο στο μέτρο που τους προσφέρεις
το αληθινό σου πρόσωπο.
Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση, 1965
(Ανθ.
Η.&Ρ. Αποστολίδη)
------------
Ό, τι είναι γνήσιο
σαν [] καμπάνα ακούγεται γιορτάσιμη!
Μελισσάνθη, Η εποχή του Ύπνου και της Αγρύπνιας, 1950
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Πλάτωνας Ριβέλλης |
Τη μεταμόρφωση τη γυρέψαμε στα νιάτα μας
με πόθους που έπαιζαν σαν τα μεγάλα ψάρια
σε πέλαγα που φύραναν ξαφνικά.
Πιστεύαμε στην παντοδυναμία του κορμιού
[]-και τώρα[]
τα κορμιά σαν τσακισμένα κλαδιά!..
Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα
(Ανθολογία
Η.&Ρ. Αποστολίδη)
------------
(Απλώθη ένα παράπονο – κι επιμένει…)
Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πεζά
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Kai Ziehl |
Μην ξεχάσης
στις κ α λ έ ς μέρες που θάρθουν
[]τις κ α κ έ ς []
που περνάς.
Νατάσα Χατζηδάκη, Στις εξόδους των πόλεων, 1971
(Ανθολογία Η.&Ρ.
Αποστολίδη)
---------
Μνήσθητι καιρόν λιμού εν καιρώ πλησμονής, πτωχείαν και ένδειαν εν ημέραις πλούτου!
Παλαιά Διαθήκη Σοφία Σειράχ Ι.Η.’ 25
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά
Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
 |
| Fred Stein, 1946 |
Μια μέρα λιόχαρη
θα πάρουμε ένα απόγευμα μόνο για μας
θα φύγουμε οπουδήποτε
και μακριά απ’ όλους κρυφά,
θα εξεφτελίσουμε τις ώρες μας όπως θέλουμε!..
Γιώργος Σαραντάρης, Ποιήματα, τ.
1, εκδ. Διάνυσμα
-----------
Θα παίζουν τα ραδιόφωνα
τραγούδια για το τίποτα γραμμένα.
Λίνα Νικολακοπούλου
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Γιάννης Μιγάδης |
Άξιον εστί το πέρασμα του λύχνου
το γεμάτο χαλάσματα και μαύρους ίσκιους,[]
τα ξυλόγλυπτα τέρατα πάνω στο τέμπλο,[]
ο λαιμός της Ελένης ωσάν παραλία.
Οδυσσέας Ελύτης, Το Άξιον Εστί
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
----------
Εξομολογείσθε []επικαλείσθε []γνωρίσατε []άσατε και υμνήσατε[] διηγήσασθε πάσι τα θαυμάσια [] αινείτε.
Παλαιά Διαθήκη Παραλειπομένων Α’ ΙΣτ’8,9,10
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
