Είσαι μια δίψα άσβηστη... Ρένος Αποστολίδης

Rachel Williams by Gilles Bensimon

Εἶσαι μιὰ δίψα τόσο ἄσβηστη,

ποὺ ἔχει καταντήσει πρίν κἂν σὲ ξαναδῶ

νάμαι κιόλας ἀπαρηγόρητος

πού «θὰ σ’ ἔχω ξαναδεῖ»!

Κι αὐτὸ εἶναι πιὰ τόσο παράλογο! : Νὰ ξεσκίζωμαι

γιατὶ σὲ εἶδα,

κάθε φορὰ ποὺ θάλεγα νά μὴ σὲ εἶχα ἀκόμα δεῖ

«γιὰ νάχω νὰ σὲ δῶ»!..

Ποιά ρολόγια λοιπὸν νὰ σπάσω;

Ἐκεῖνα ποὺ μετρᾶν τὸ χρόνο μαζί σου,

 δέ φτάνουν!

Μ’ ἄν σπάσω κι ὅσα σὲ φέρνουν ὅλο πιὸ κοντά μου,

σὲ ποιό χρόνο θάβρῃς νὰ χωρέσῃς;..

Ἄ, πῶς ἔκανες ὅλους τοὺς χρόνους

σ τ ι γ μ ή !

Ρένος Αποστολίδης, Οὐλὰν Μπατὸρ, εκδ. Πατάκη