Σαν ωραίες γυναίκες... Ζωή Καρέλλη

Adolphe Sylvain, Tahiti 1950s

Σὰν ὡραῖες γυναῖκες γυμνὲς

τοῦτες οἱ μέρες οἱ καλοκαιρινὲς

ὑπάρχουν μὲ τὴ στιλπνότητα

τῶν λαμπρῶν σωμάτων,

μὲ τὴν ἔκθαμβη προσφορά τῶν,

μὲ τὴν ἔντονη περηφάνεια,

μ’ ἐκείνη τὴ σταθερότητα

που ἔχουν οἱ γυναῖκες

ὅταν εἰν’ ὡραῖες,

πολὐ βέβαιες γιἀ τἠν ἐμορφιά τῶν,

τόσο ποὺ μένουν ἔξαφνα

σκεφτικές, ὅμως, ἀτάραχες,

γεμᾶτες προσμονὴ στέκονται,

μ’ ὑπομονὴ γνωρίζουν,

γνωρίζουν νὰ περιμένουν,

περιέχοντας τέλεια τὴν ἡδονή

τοῦ ἑαυτοῦ των…

                                Ἔτσι

οἱ ἔντονες τοῦ καλοκαιριοῦ μέρες

φαίνονται ἀκέριες –

                                 καθώς

τὶς περιβάλλουν νύχτες ἐξαίσιες,

μὲ πολὺν ἔρωτα, μυστικόν…

Ζωή Καρέλλη, Ποιήματα, εκδ. Ερμής