Οι μέρες μου... Αργύρης Χιόνης

Bogdan Petrova

Έρχονται αθόρυβα
οι μέρες μου 
– γάτες με πελματα βελούδινα,
ταχύτητα αστραπής –
τρίβονται μια στιγμή ανάμεσα στα πόδια μου
σκύβω να τις χαϊδέψω
έχουνε κιόλας φύγει.
Αργύρης Χιόνης, Ό,τι περιγράφω με περιγράφει, Ποίηση δωματίου

You... Clementine von Radics

foto by Frank De Mulder and gif by bloger

What Brings Me Joy

You,

of course.

Always you.

Clementine von Radics

Εγκαρτέρηση... Χρίστος Λάσκαρης

Socrates, Montevideo

Το θέμα είναι να μπορείς να υπομένεις,

να σε παιδεύει η βροχή και να υπομένεις,

όπως μονάχα ξέρουν να υπομένουν

μες στις πλατείες

τα αγάλματα.

Χρίστος Λάσκαρης, Να εμποδίζεις τις σκιές

Σκαλί σκαλί... Φώφη Κορίδη

Lutz Dille

Σκαλί σκαλί ανέβηκα τη δεκαετία

Ούτε που το κατάλαβα το γέλιο και το δάκρυ

Σαν να μην έζησα τις θύελλες και τις νηνεμίες

Σαν να μου τα διηγήθηκες ένα βράδυ

για έναν κοινό φίλο μας.

Φώφη Κορίδη

Έρωτ' ανίκητε στη μάχη... Σοφοκλής

by Shusaku Takaoka

Σοφοκλέους «Ἀντιγόνη», Γ' Στάσιμο

Ἔρως ἀνίκατε μάχαν,

Ἔρωτ’ ἀνίκητε στὴ μάχη,

Ἔρως, ὃς ἒν κτήμασι πίπτεις,

Ἔρωτα π’ ὁρμᾷς στὰ χτήματα,

ὃς ἐν μαλακαῖς παρειαῖς

ποὺ στὰ μαλακὰ τὰ μάγουλα

νεανίδος ἐννυχεύεις,

ξενυχτᾶς τῶν κοριτσιῶν,

φοιτᾷς δ’ ὑπερπόντιος ἔν τ’

ποὺ πᾶς πέρα-δῶθε τὸν πόντο

ἀγρονόμοις αὐλαῖς·

καὶ τὶς αὐλὲς τῶν ἀγροτόσπιτων·

καί σ’ οὔτ’ ἀθανάτων φύξιμος οὐδεὶς

ἀπὸ σὲ κανείς ἀθάνατος καταφύγιο δὲ βρίσκει –

οὔθ’ ἁμερίων σὲ γ’ ἀν-

μήτ’ ἄνθρωπος πούχει ζωὴ  ὁλιγοήμερη·

θρώπων, ὁ δ’ ἔχων μέμηνεν.

κι ὅποιος σὲ δέχεται, ἀποτρελλαίνεται!

Σὺ καὶ δικαίων ἀδίκους

Ἐσὺ ἄδικους τοὺς δίκαιους

φρένας παρασπᾷς ἐπὶ λώβᾳ·

κάνεις, τὰ μυαλὰ γυρίζοντας μ' ὁρμή, σὰν τοὺς λαβώνῃς·

σὺ καὶ τόδε νεῖκος ἀνδρῶν

ἐσὺ καὶ στῶν ἀντρῶν τὶς συζητήσεις

ξύναιμον ἔχεις ταράξας·

— μὲ τὸ ἴδιο αἷμα ἀκόμα — φέρνεις ταραχή!

νικᾷ δ’ ἐναργὴς βλεφάρων

Νικάει ὁ φανερὸς στὰ βλέφαρα

ἵμερος εὐλέκτρου

ἵμερος τῆς ὡραίας στὸ κρεββάτι

νύμφας, τῶν μεγάλων †πάρεδρος ἐν ἀρχαῖς†

νύφης -αὐτός ποὺ στοὺς ἀρχαίους στέκει πλάι

θεσμῶν· ἄμαχος γὰρ ἐμ-

τοὺς νόμους· γιατὶ ἀκαταμάχητος

παίζει θεὸς Ἀφροδίτα.

<ὅλους τοὺς> περιπαίζει θεός: ἡ  Ἀ φ ρ ο δ ί τ η.

Απόδοση: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος

Διέλευση 1ᵒ τ.

http://dieleusi.map-in-box.gr

Μέσα μας... Γιώργος Θέμελης

Oamul (Lu Mao)

Μέσα μας γίνεται η Γέννηση.

Έξω στέκει το σχήμα της –

Μας φανερώνεται…

Γιώργος Θέμελης, Η Μόνα παίζει (1961)

Με τα πόδια... Βασιλική Γεροκώστα

Loving Vincent

Έτσι οι άνθρωποι παραπονιούνται

περιμένοντας το λεωφορείο,

"μόνο το δικό μου δεν περνάει",

περνούν λοιπόν τη ζωή τους

περιμένοντας να περάσει το δικό τους,

όμως κανενός "δικό" δεν περνάει

γιατί περνάει πάντα των άλλων

κι έτσι εγώ, φίλοι μου, ή θα πάρω το επόμενο

ή θα πάω σπίτι με τα πόδια.

Βασιλική Γεροκώστα, Ασανσέρ, 2009.

Ωραία φαρμακερή Άννα... Γιώργος Β. Μακρής

Monica Bellucci

Γιατί να τραβάνε όλα σε μήκος

παράλληλα με θύμησες που λικνίζονται στο καπνό

παράλληλα με προκυμαίες που αποχαιρετούν το φως

στα ηρεμισμένα ιστία καραβιών

ξεναγεννώντας τη δυσδαιμονία των καπετάνιων τους.

Παράλληλα με αήττητες προσόψεις σπιτιών

σε δρόμους βουλιαγμένους στην ακινησία τους…

Γιατί να συνταυτίζουμε τη μορφή της Άννας

με χίλια διαβατάρικα συμβάντα

στην καρδιά του χειμώνα και στις γαλήνιες πεδιάδες

στις ώρες που ο ύπνος μας φυσάει

μέσα στ’ αυτί σύννεφα ασυνάρτητα μ’ ένα κέρας

και στις στιγμές που σε υπερένταση χλωμή

ζούμε στα οδυνηρά τεντώματα ενός ακκορντεόν

στις νευρικές αγωνίες των μουσικών δαχτύλων

και οι μαυρισμένοι κύκλοι των ματιών μας

συναγωνίζονται τη ράβδο του τυφλού.

Τότε περνάει η όμορφη η Άννα η φαρμακερή

Φαρμακερά ωραία χείλη, μάτια φαρμακερά

και μας σκοτώνει θηλάζοντας μας μ´ ένα φαρμακερό στήθος

συνθλιβοντάς μας σαν άπραγα αλογάκια της Παναγίας

και σβήνει γεμίζοντας ήλιο τα ρουθούνια της,

πατώντας με φαρμακερό γατίσιο βήμα

σφίγγοντας τα νύχια στη φούχτα που θέλουμε να φιλήσουμε.

Εξαφανισθείτε πιά για πάντα κι ελάτε πάλι αμέσως.

Τι θα γίνουμε!

Ωραία φαρμακερή Άννα, συνυφασμένη με το κάθε τι.

Γιώργος Β. Μακρής, Γραπτὰ Γιώργου Β. Μακρή, Εστία 1986.

Σίγουρη... Dorothy Parker

J Won Han

Όταν το τηλέφωνο

δεν χτύπησε,

ήμουν απολύτως σίγουρη

ότι ήσουν εσύ.

Dorothy Parker 

Μεγάλοι συγγραφείς γράφουν τις πιο μικρές ιστορίες του κόσμου. 

Mετ. Αντώνης Μπίκος

Είπεν... 'Αννα Ε. Πετράκη

Paco Garzón

''Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι''

Δεν εννοούσε

μακάριοι οι αμβλύνοες και ευήθεις

Να μην φτάνουμε στην 'Υβρη

είπε

Να έχουμε αυτογνωσία

είπε

Και μην μπερδεύεστε

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι

είπε

όχι τη καρδία

'Αννα Ε. Πετράκη, Αθήνα, 2021 μ. Χ., Κάκτος, 2018

Ο ταξιδιώτης... Guillaume Apollinaire

Bernard Plossu

Θυμάμαι, θυμάμαι ακόμα

ένα βράδυ κατέβηκα σ’ ένα θλιβερό πανδοχείο

κοντά στο Λουξεμβούργο

στο βάθος της σάλας πετούσε ένας Χριστός

κάποιος κρατούσε ένα κουνάβι

ένας άλλος έναν σκαντζόχοιρο.

Χαρτοπαίζανε

κι εσύ μ’ είχες ξεχάσει.

Guillaume Apollinaire, Μετ. Φανή Κισκήρα & Τόλης Καζαντζής

Τα δάκτυλα... Kώστας Zαφειρόπουλος.

Matthew Tammaro

Πόσο μου άρεσαν τα δάκτυλα

των ποδιών της, λεπτά

καλοσχηματισμένα με νύχια απαλά

κι ανάμεσά τους υπέροχα μικρά διάκενα.

Kώστας Zαφειρόπουλος.

(Νέα Ἑστία, τχ. 1757)

Ο πατέρας... Γιάννης Βούλτος

Eric Drigny

Έξι χρόνια νεκρός ο πατέρας.

Τον πρώτο καιρό

σύχναζε στον ύπνο μου

κατόπιν αραίωσε

φέτος έρχεται σπάνια.

Στην αρχή

κάτι μʼ ορμήνευε

έπειτα μʼ άφησε

να ζήσω μόνος μου

είπε.

Έτσι κάνουν οι νεκροί

στο τέλος

ξεχνούν τους ζωντανούς.

Γιάννης Βούλτος, Ανθρωποθυσία

Παγκόσμιος πόλεμος... Αντώνης Αντωνάκος

Harri Peccinotti 

Όταν βγάζεις τα ρούχα σου

είναι σαν παγκόσμιος πόλεμος.

Σκέφτομαι πόσα κορμιά χαθήκανε

στις μάχες

πόσοι αιχμάλωτοι στους

βελουδένιους σου βυθούς.

Αντώνης Αντωνάκος

Φιλολογική προσέγγιση... Μαρία Χουσάκου

Irène Jacob, La doppia vita di Veronica. 

Απόψε αλήτεψα σε αφιερώσεις ερώτων

τότε που δεν υποψιάζονταν το αναπότρεπτο τέλος τους.

Κέρδισε το «Καλή μου...» πάνω στα Άπαντα του Καβάφη.

Κάποιος ευγενικός εραστής της έφηβης νιότης.

Βραχυπρόθεσμος.

Συγχωρέστε με, οι υπόλοιποι.

Ήταν μόνο φιλολογική η προσέγγιση.

Μαρία Χουσάκου, Ήλιος στο μπαλκόνι

Ένα βράδυ Δεκέμβρη... Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη

Philip-Lorca di Corcia

Ένα κρύο, μουγγό βράδυ Δεκέμβρη στο μπαρ

του Έντουαρντ Χόπερ

σε περιμένω να ‘ρθεις

να καταργήσεις την πραγματικότητα

να καταστήσεις αδιάφορο

ό,τι με περιτριγυρίζει.Πριν έρθεις

τα πάντα ουρλιάζουν.

Φτάνεις και τα πάντα σιγούν.

Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, Η επιστροφή των νεκρών, εκδ Πόλις

Με περισσή σεμνότητα... Γιώργος Χ. Θεοχάρης

Γιώργος Δεπόλλας

Καμιά φορά κι οι ποιητές

αδυνατούν να γράψουν.

Έτσι συμβαίνει όταν σε σκέπτομαι.

Λέξεις δε βρίσκω να σου πω

πέρ' απ' αυτές που σε συνθέτουν.

Αν παραλείψω μια θα σ’ αδικήσω.

Αν θα προσθέσω μια θ' αλλάξει η αρμονία.

Σπάζω το μολύβι μου και σε κοιτώ.

Εκστατικός κι ερωτευμένος.

Απέναντί σου δε νιώθω ποιητής.

Μάλλον σαν κορνιζοποιός

μπροστά σ' εξαίσιο πίνακα

μοιάζω.

Γιώργος Χ. Θεοχάρης

Ο ζύθος... Άλεκ Σχινάς

Ο Γιάννης Τσαρούχης  από τον  Henri Cartier-Bresson

Πέρα απ’ τα σύνορα των ανθρώπων,

πέρα από τα υγρά βαθύσκια δάση της Αγάπης

κι απ’ τις γυμνές βραχοκορφές του Λογισμού,

στο κέντρο μιας ατέρμονης ερήμου,

υπήρχανε κοιτάσματα ενός σπάνιου ισότοπου της Λύτρωσης.

Είχα εγκύψει σε παμπάλαιους χάρτες, και υποψιάστηκα·

είχα μιλήσει σε σοφούς, και έμαθα·

βαθιά είχα ονειρευτεί, και πίστεψα·

ξεκίνησα για κει...

Την πρώτη μέρα, έξω από την πόλη, συνάντησα ένα υπαίθριον                                                                                                                  κέντρον:

Ζυθεστιατόριον Η  Ά ν ε σ ι ς.

Είπα να κάμω κομμάτι στέκι εκεί, να πιω έναν ζύθον.

Ο κήπος ήταν δροσερώτατος και τα καθίσματα εξόχως αναπαυτικά·

κρυμμένα μέσα στα φυλλώματα ακούγονταν τζιτζίκια και πουλιά·

και ο ζύθος απεδείχθη γευστικώτατος…

Ένιωσα, ξάφνου, τόσο μαγεμένος, ώστε παρήγγειλα και άλλον ζύθον...

Με δυσφορία διενοήθην, προς στιγμήν,

το ενδεχόμενον της συνεχίσεως του ταξιδίου μου.

Ήρχισα, ήδη, να συλλαμβάνω το επισφαλές του όλου εγχειρήματος…

Παρήγγειλα και τρίτον ζύθον...

Τα όνειρα, εσκέφθην, είναι, βεβαίως, απατηλά.

Αι γνώμαι των σοφών ερμητικαί και αλληλοσυγκρουόμεναι·

οι χάρται τούς οποίους συνεβουλεύθην, οι παμπάλαιοι χάρται,

ήσαν ενδεχομένως λανθασμένοι…

Χωρίς πολλήν χρονοτριβήν, κατέληξα εις την σαφή επίγνωσιν

του ανεπαρκούς των αρχικών μου δεδομένων.

Όθεν έλαβα την απόφασιν να μην κουνήσω ρούπι από κει!Επιπροσθέτως δε, παρήγγειλα και τέταρτον,

και πέμπτον, και έκτον ζύθον!..

Και άλλους ζύθους... - πολλούς ζύθους!..

Κι απέ: ουζάκια!..

Άλεκ Σχινάς  

(Ανθ. Η.Ρ.Η.Σ. Αποστολίδη)