Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Μικρά... Πάρις Τακόπουλος

Aliza Razell

Μικρά εναι, λένε, τ πράμματα
πο φτειάχνουν τ ζωή μας.
Μικρά - πως κι ατ
πο  δ έ ν  τ φτειάχνουν...

Πάρις Τακόπουλος

περ. Διορθώσεις, τ. 34
http://www.diorthoseis.eu

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

Το χέρι σου... Θεοδόσης Αγγ. Παπαδημητρόπουλος

Graca Loureiro

λο κ’ ασθάνομαι,
ρίφνητα κακ
ν μς χτυπνε.

Γι μι στιγμ στοχαστικ
ζυγιάζω τί θ μ’ ερ
πείθομαι πς τ’ ντέχω…

Μ σ σ ψάχνω
πλώνοντας τ χέρι μου 
ν' γγίξω τ δικό σου,

κενο εν' μακριά,
πολύ μακριά..-
σκοπα τ ζητάω.

Ατό…
πς ν τ’ ντέξω

Θεοδόσης Αγγ. Παπαδημητρόπουλος
ΑΩ Διέλευση

http://dieleusi.map-in-box.gr


Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Έρχονται τα μάτια σου... Χριστιάνα Αβρααμίδου

Taylor Lashae by Asher Moss

[…]
-Πέρασε χθες πρωινιάτικά
ο έρωτας από εδώ.
Φορούσε ροζ καπέλο
και μαύρο παπιγιόν.

Ανεβοκατέβαινε ενοχλημένος
με το καπέλο και το παπιγιόν,
-έρωτα, έρωτα, τι γυρεύεις κατά εδώ;
-ένα όνομα, ένα χάδι
να καταστρέψω, να χαρώ.

Άλλοτε δεν υπάρχει ίχνος ζωής στο σπίτι
και άλλοτε έρχονται τα μάτια σου
και μας κάνουν μακελειό.
Χριστιάνα Αβρααμίδου (Κύπρος)

 fb Χριστιάνα Αβρααμίδου

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

Το ρήμα αγναντεύω... Ανδρέας Εμπειρίκος

Ρία Αντωνίου, foto Roberto Rocco

Τούτη η αιθρία με το σύννεφο που πλέχει στον αέρα
Είναι γαλάζιος πλους μιας κάτασπρης φρεγάδας
Ιστάμενος ακουμπιστός στην κουπαστή κοιτάζω
Και βλέπω τα θηράματα των λογισμών μου
Δελφίνια που αναδύονται κι εισδύουν μες στο κύμα
Πεδιάδες ακρογιάλια και βουνά
Και μια ξανθή νεάνιδα που στέκει στο πλευρό μου
Μες στης οποίας τα γαλήνια μάτια βλέπω
Το μέλλον της ολόκληρο και το παρόν μου.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Ενδοχώρα 


Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

I want to go with the one I love... Bertolt Brecht

Susan Sarandon in Pretty Baby (1979)



I want to go with the one I love.

I do not want to calculate the cost.

I do not want to think about whether it's good.

I do not want to know whether he loves me.

I want to go with whom I love.

Bertolt Brecht, The Good Woman of Setzuan 

English version by Eric Bentley,



Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Εγγενής αντίθεση... Γεωργία Κολοβελώνη

Jennifer Lopez in scene from The Boy Next Door, 2015.

Το σύμπαν μου όλο
Δυo φωνήεντα
Εύπλαστα και υγρά
Κι ένα σύμφωνο
Σκληρό
Σαρκοβόρο

Εσύ

Γεωργία Κολοβελώνη, ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΛΥΠΗΜΕΝΗ ΑΡΧΗ (2012)



Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Αναπήρων πολέμου... Σταύρος Σταυρόπουλος

Marat Safin

                                           Αλίμονο σ’ εμάς με τη σκανδάλη στα μάτια
                                                                                                       Γιάννης Βαρβέρης
Έχω πρηστεί απ’ τα ποιήματα
Φύονται εκεί που δεν τα σπέρνει κανείς
με τη διαδικασία του επείγοντος
One burbon one scotch one beer
Σελιδοδείκτης
στη ραγδαία επιδείνωση
της απουσίας σου

Θα χρειαστώ αντιφλεγμονώδη
εκτός και αν
οι εξετάσεις αίματος
δείξουν πάλι εσένα

Σταύρος Σταυρόπουλος, Δυο μέρη σιωπή, ένα μέρος λέξεις


Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

Το φεγγαράκι αρμένιζε... Ιωσήφ Ραφτόπουλος

Massimiliano Sarno


Το φεγγαράκι αρμένιζε κι' ο νιος το παρεκάλει:
«Για κάμε, φεγγαράκι μου, να σκοτεινιάση ο τόπος,
γιατί φοβάται η λιγερή νάρτη να μ' ανταμώση,
μην τη σκιαχτούνε τα πουλιά, μην τη νοιαστούν τ’ αηδόνια
κι' έβγουν με τα χαράματα και παν το διαλαλήσουν».

Ιωσήφ Ραφτόπουλος

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Με μια ματιά... Θεοχάρης Παπαδόπουλος

Lilli Palmer and Rex Harrison by Toni Frissell, 1950

Τα είπαν όλα.
Της έπιασε κουβέντα
με μια του ματιά.

Θεοχάρης Παπαδόπουλος, Έξυπνες βόμβες

Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2017

Εν Έτει 2000... Φαίδρος Μπαρλάς

Jim apRoberts

Όταν μεγάλωσε, έμαθε
πως ο πατέρας του
ήταν κι αυτός,
«τη νύχτα εκείνη»,
στο Πολυτεχνείο.
Η θεία του η Λιλή,
ο θείος του ο Μιχάλης,
ήταν κι αυτοί,
«τη νύχτα εκείνη»,
στο Πολυτεχνείο.
Όλοι οι γνωστοί του μπαμπά,
όλες οι γνωστές της μαμάς,
ήταν κι αυτοί,
«τη νύχτα εκείνη»,
στο Πολυτεχνείο…
Τώρα, κάθε πρωί,
καθώς κατηφορίζει την οδό Πατησίων
κι αντικρύζει την καγκελλόπορτα
την κλεισμένη «εις μνήμην».
στριφογυρίζει στο νου του
η ίδια απορία:
«Πώς διάβολο χώρεσαν
όλοι αυτοί εδώ μέσα;…»

Φαίδρος Μπαρλάς, Άπαντα, ΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Όταν προβάρεις όνειρα... Άννα Τσεκούρα

John Coburn

Όταν προβάρεις όνειρα,
να τα παίρνεις πάντα ένα νούμερο μικρότερα.
Έτσι
για να χωράει αργότερα
η Πραγματικότητα

Άννα Τσεκούρα

Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2017

Τι είναι ο έρωτας;.. Χρόνης Μίσσιος

Sir William Orpen

Τι είναι ο έρωτας;
Έρωτας είναι το ίπτασθαι οικειοθελώς,
το ωραιάσθαι αενάως,
το εγγίζεσθαι χαιδευτικώς,
το ποθείν καθ'ολοκληρίαν,
το καλλωπίζειν το χώρο,
το φαντάζεσθαι εγχρώμως,
το διαλέγεσθαι μωβ,
το αντι-εξουσιάζεσθαι ανυπερθέτως,
το συνουσιάζεσθαι επαναληπτικώς.
Γενικώς το ευ ζειν...
Το αποπλανάσθαι στην απουσία της μοναξιάς.

Χρόνης Μίσσιος, Τα κεραμίδια στάζουν


Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

Νέα παραλία... Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου

Taras Loboda

Άλλοτε
σ’ έβρισκα εύκολα
στη βόλτα της παλιάς παραλίας
στο πηγαινέλα.
Με κάρφωνάν τα μάτια σου
μες στο συνωστισμό
σ’ άγγιζε λίγο το κορμί μου

Τώρα σε χάνω
στην επέκταση
της νέας παραλίας.

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Ἐπιλογὲς καὶ σύνολα (1965-1995), ἔκδ. Νησίδες,Θεσσαλονίκη 2001 

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ.17

https://diorthoseis.eu/



Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017

Σκύβεις... Σωτήρης Παστάκας

Lino Spilimbergo
Ένα πιάτο γιουβαρλάκια,
ξαναζεσταμένα παξιμάδια,
δυο ποτήρια λευκό κρασί.
Πιπέρι, αλάτι, μια χαρτοπετσέτα,
δυο χέρια
που σου τα εναποθέτουν στο σουπλά
κι εσύ σκύβεις και φιλάς
ένα προς ένα
τα δάχτυλα.
Σωτήρης Παστάκας, Συσσίτιο

Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017

Έτσι να με θυμάσαι... Γιάννης Ρίτσος

Pablo Picasso, 1903

Τα ποιήματα που έζησα στο σώμα σου σωπαίνοντας,
θα μου ζητήσουν, κάποτε, όταν φύγεις, τη φωνή τους.
Όμως εγώ δε θα ’χω πια φωνή να τα μιλήσω. Γιατί εσύ συνήθιζες
Πάντα
να περπατάς γυμνόποδη στις κάμαρες, κι υστέρα μαζευόσουν στο
κρεβάτι
ένα κουβάρι πούπουλα, μετάξι κι άγρια φλόγα. Σταύρωνες
τα χέρια σου
γύρω στα γόνατά σου, αφήνοντας προκλητικά προτεταμένα
τα σκονισμένα σου ρόδινα πέλματα. Να με θυμάσαι – μου ’λεγες –
έτσι˙
έτσι να με θυμάσαι με τα λερωμένα πόδια μου˙ με τα μαλλιά μου
ριγμένα στα μάτια μου – γιατί έτσι βαθύτερα σε βλέπω. Λοιπόν,
πώς να ’χω πια τη φωνή. Ποτέ της η Ποίηση δεν περπάτησε έτσι
κάτω από τις πάλλευκες ανθισμένες μηλιές κανενός Παραδείσου.

Γιάννης Ρίτσος ΣΑΡΚΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ Αθήνα, 16.ΙΙ.81



Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

Φθινοπωρινό σούρουπο... Τάσος Λειβαδίτης

Jorge Llorca Martínez.

Βράδιαζε
και στο βάθος του φθινοπωρινού δρόμου
λιγόστευε όλο και πιο πολύ
το φως
σα να τέλειωνε για πάντα ο κόσμος

Τάσος Λειβαδίτης, Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου

Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

Είμαι μόνος... Κωστής Παλαμάς

J. Burton

Η νύχτα προχωρεί.
Είμαι μόνος. Στη νύχτα. Στη σιωπή. Στην παράκρουση.                                                                       Στη διέγερση.
Είμαι εγωιστής. Είμαι απαιτητικός.
Θέλω εγώ ο περασμένος να περάσεις κι εσύ μαζί μου.
Θέλω να προσκυνήσω τα γόνατά σου.
Να σου προσκυνήσω τα χέρια σου. Την όψη σου. Τα                                                                                  πόδια σου.
Να συρθώ. Να ολολύξω. Να βουβαθώ.
Να σ' αισθανθώ. Κοντά μου.
Μα πολύ κοντά σου.
Να σε σφίξω. Να σε προσκυνήσω. Και να σβήσω.
Είμαι μόνος. Και μ'αφήνεις. Μα δε σ' αφήνω εγώ.
Λόγια κοινά πρόστυχα ανεβαίνουν στα χείλη μου...

Κωστής Παλαμάς (ο ποιήτης γράφει στη Στέλλα Διαλέτη)


Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017

Το ουράνιο τόξο της αφής... Αλίς Πονηρού

Augusto Ferrari

Τόσα χρόνια ζούσε σ’ έναν κόσμο αποστειρωμένο.
Παντελής έλλειψη της αφής.
Μια μέρα που απ’ την αρχή φαινόταν διαφορετική απ’ τις                                                                                                   άλλες,
ένα χέρι τον άγγιξε κι ύστερα τον τράβηξε.
Το είδε, μα δεν το ένιωσε.
Το είδε κι έτσι κατάλαβε πως ήταν αληθινό.
Η όραση, η γεύση, η όσφρηση, η ακοή,
όλα εκεί εκτός απ’ την αφή.
Τώρα ήταν σ’ έναν άλλο κόσμο.
Μαγικό μέρος. Αληθινό.
Κι εκεί έμαθε σιγά - σιγά ν’ αγγίζει.
Και μετά να χαϊδεύει.
Τα μαλλιά της, το πρόσωπο της,
τον ώμο της, την κοιλιά της,
τα δάχτυλά της.
Να μπλέκονται τα δικά του με τα δικά της.
Να μη διακρίνει ποια είναι ποιου.
Να μην τον νοιάζει.
Μόνο ν’ αγγίζει. Μα σε ποιον κόσμο ζούσε πριν από ’κείνη;

Αλίς Πονηρού