Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Quid facebook opacissimum? Γιώργης Γιατρομανωλάκης

Philippe Inke

Μ’ αρέσει έτσι να περιδιαβαίνω
εδώ στο facebook τα πρωινά
να βλέπω, να ακούω, να μαθαίνω.
Εσένα όμως δεν σε βρίσκω πουθενά
άφαντο σώμα, φως σβησμένο
σα μήνυμα παλιό διαγραμμένο.
Γιώργης Γιατρομανωλάκης,

fb Yorgis Yatromanolakis

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

Τα βλέμματα... Αντώνης Κίτσιος

Leonardo Di Caprio

Τα βλέμματα
μόνο αυτά επιβιώνουν
θρέφονται με το κοίταγμα
της πρωινής της ώρας
πεθαίνουν στο κλείσιμο
μίας νουάρ ταινίας
αρχίζουν με την έκφραση
τελειώνουν με
το σώμα
το γδύνουν ανελέητα
ανέγγιχτα το γδέρνουν
και όταν από ηδονή, πια, χορτάσουν
το περιφέρουν στην πλατεία
Πόσα θύματα έριξε ένα βλέμμα;
Κανείς δεν στάθηκε για να το πει
Αντώνης Κίτσιος, Σαρκικές ιστορίες

fteraxinasmag.wordpress.com


Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

Ο κύριος κορμός... Φανή Αθανασιάδου

Tomislav Peternek

Ο κύριος κορμός
έμενε ακινητοποιημένος
εδώ και καιρό
συνέπεσε και η περίοδος της χειμερίας νάρκης
η οποία επιβάρυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση
γι’ αυτό υπήρχε διάχυτη ανησυχία
πως όταν θα έφθανε η εποχή της αφύπνισης
για την παραμικρή κίνηση
θα απαιτούνταν περισσότερος κόπος και χρόνος
επειδή ήδη θα είχαν προκληθεί
εκτεταμένες αγκυλώσεις
στα πιο νευραλγικά σημεία του σώματος.

Αυτή τη φορά αργούσε πολύ να ξημερώσει…
Φανή Αθανασιάδου

fteraxinasmag.wordpress.com

Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

Οι ουλές... Ζωή Καρέλη

Catrinel Menghia by Michel Perez

Σαν πεινασμένα στόματα που δεν εχόρτασαν,
ανοίγουν οι επιθυμίες πληγές απάνω μας,
που μένουν ανοιχτές και δεν περνούν,
πληγές που μας πονούν.

Αν χέρι συμπονετικό δε μας τις γιάνει,
αν λόγος συμπονετικός δεν μας τις γλυκάνει,
λόγος παρήγορος, που ξέρει, απαλός,
τα τραύματα αφορμίζουν.
Περνάει καιρός και κλείνουν,
γιατί πρέπει να ζήσουμε.
Όμως σημάδια αφήνουνε,
ουλές, που φαίνονται άσχημες, βαθιές.
Οι αληθινές μορφές είναι τυραννισμένες.

Κι ας μη μας λένε τότε,
ας μην κατηγορούν, που είμαστε
οι παραμορφωμένοι.

Ζωή Καρέλλη


Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

Νυχτερινό... Άννα Σωτρίνη

Jeanne Moreau and Paul Guers in Bay of  Angels, 1963

Γράψε
για τον Έρωτα
μου λες.
Όχι, όχι τα συνηθισμένα
τ’ άλλα.
Κάτι παιχνιδιάρικο
κι αθώο.
Γελάω
Μου άρεσε
η παραγγελιά
αλλά έλα που
η τσιγκολελέτα
είναι βαρύ ζεϊμπέκικο
για μένα.
Μα πότε όμως εγώ
σου χάλασα χατήρι;
Αθώο είναι
το γυμνό κορμί σου τελικά
όπως σε φωτίζει
η οθόνη
μες στη νύχτα.
Αθώα είναι
η σιωπή σου
και της αμηχανίας μου
η πλάνη.
Παιχνίδι είναι
οι μουσικές του μεσημεριού
στην κάθοδό τους
απ’ τον βορρά.
Παιχνίδι είναι οι μάχες μας
οι ανολοκλήρωτες.
Έρωτας δεν ξέρω
αν είναι
ανήκει στα βαριά μπαχάρια

αυτή η λέξη.
Άννα Σωτρίνη
https://fteraxinasmag.wordpress.com


Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

Κίρκη και Ναυσικά... Χλόη Κουτσουμπέλη

Newell Convers Wyeth

Όχι ποτέ δεν ερωτεύτηκε την Κίρκη ο Οδυσσέας.
Πρώτον για γυναίκα έπινε πολύ.
Ύστερα ήταν το θέμα με τις μεταμορφώσεις.
Άδικα αυτή ισχυριζόταν
πως μπορεί κάποιος να γίνει μόνον
αυτό που πιο πολύ φοβάται
και πως το μόνο που έκανε η ίδια
ήταν να σπάει το εκμαγείο
για να απελευθερώσει το ζωντανό κορμί.
Τέλος έφταιγε που ήταν μάγισσα.
Όμως πανσέληνος το σύμπαν της γυναίκας.
Βελούδινο όπως μια μαύρη γάτα.
Πότε ορχιδέα πότε ρόδι.
Κουβάρι από κλωστές που σπάνε συνέχεια
όπως οι χορδές μιας λύρας μες στον Γαλαξία.
Ούτε όμως την Ναυσικά ερωτεύτηκε.
Την άφησε μόνη της να παίζει με δεμένα μάτια
με άσπρο φόρεμα και κοντά καλτσάκια
σε ένα ακρογυάλι με τις φίλες της τυφλόμυγα.
Όχι δεν ερωτεύτηκε ποτέ
ούτε την μία ούτε την άλλη ο Οδυσσέας.
Και ούτε βέβαια ποτέ του υποπτεύτηκε.
πως Κίρκη και Ναυσικά
ήταν δύο από τα πρόσωπα της Πηνελόπης.

Χλόη Κουτσουμπέλη

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Έτσι να σε θυμάμαι... Τάσος Κανάτσης

Andrzej Pilichowski Ragno

Κορμάκι γιασεμί
στό παραθύρι τς δροσις
νά σέ θυμμαι πυρετό
νά σέ φωνάζω γάπη

Τάσος Κανάτσης, Ἡ χλεύη τοῦ χρόνου


Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Θα μεταλάβω... Νίκος Καββαδίας

George Pruteanu

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Νίκος Καββαδίας, Φάτα Μοργκάνα

Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Φαύλος κύκλος... Νίκος Μενδρινός

Bo Bartetll

Καθώς τα όνειρα
γκρεμίζονται
μες στην αλήθεια,
καθώς η αλήθεια
γκρεμίζεται
μέσα στα ψέματα,
καθώς τα ψέματα
γκρεμίζονται
μέσα στα όνειρα

σκέφτομαι…

…φαύλος κύκλος
η ανθρώπινη ψυχή…

Νίκος Μενδρινός


Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

Όλη η Ποίηση... Εριέττη Μπορνάν,

Jose Villa

Όλη η Ποίηση
Δυο καπουτσίνοι με κανέλα.
Δυο ζευγάρια μάτια.
Ένα ωμάκι
περιδεώς κεκαλυμμένο.
Τέσσερα χέρια
να μετρούν
στην ανάστροφη της παλάμης
τις κηλίδες του χρόνου
που χόρτασαν ή
που έχασαν.
Ένα φευγαλέο φιλί
στα ακρόχειλα
...της αποβάθρας.
Ευήκοον κοινό
οι παρακαθήμενοι και
οι στοιβαγμένοι επιβάτες
στα βαγόνια του τρένου.
-ΟΛΗ Η ΠΟΙΗΣΗ

Εριέττη Μπορνάν
fb Εριέττη Μπορνάν

Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017

Τα όνειρα... Πέτρος Σκυθιώτης

David SeymourMykonos,

Τα όνειρα
σαν τα ρούχα τα παιδικά
αλλάζεις αλλάζεις
κι έρχεται
η στιγμή
που πια δε χωράς
όσο αγαπημένα κι αν
ήταν

Πέτρος Σκυθιώτης, “Συνθήκη ισορροπίας”

Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2017

Τι να σου πω;.. Περικλής Κοροβέσης

Madonna by  Steven Maisel

Είχα σβήσει με μπλάνκο το όνομά σου
από την ατζέντα μου.
Δεν περίμενα να ξαναπάρεις τηλέφωνο
ύστερα από τόσον καιρό.
Και όμως πήρες.
Ρώτησες αν ενοχλείς. Ήσουν ευγενική.
Το μέταλλο της φωνής σου, πολύτιμο όπως πάντα.
Ρώτησες αν γράφω.
Δεν ήθελες να με διακόψεις.
Εκτιμούσες πάντα την δουλειά μου.
Ρωτάς τι κάνω.
“Όλα καλά”, σου λέω.
Τι να σου πω;
Με γάμησες,
Περίπατο έκανες στη ζωή μου
και τη διάλυσες.

Περικλής Κοροβέσης, Παράπλευρες καθημερινές απώλειες. Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων




Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017

Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

Ενθύμιο... Κική Δημουλά

Sholgk

Όλα δε μπορώ να τα σηκώνω μ’ ένα χέρι.
Το άλλο μου το κράτησες εσύ για ενθύμιο.
Της στιγμής που αιώνια το ξέσφιγγες.

Κική Δημουλά

Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017

Εν εσπέρα... Κων. Καβάφης

Jacqueline Mikuta

Πάντως δεν θα διαρκούσανε πολύ. Η πείρα
των χρόνων με το δείχνει. Aλλ’ όμως κάπως βιαστικά
ήλθε και τα σταμάτησεν η Μοίρα.
Ήτανε σύντομος ο ωραίος βίος.
Aλλά τι δυνατά που ήσαν τα μύρα,
σε τι εξαίσια κλίνην επλαγιάσαμε,
σε τι ηδονή τα σώματά μας δώσαμε.

Μια απήχησις των ημερών της ηδονής,  
μια απήχησις των ημερών κοντά μου ήλθε,
κάτι απ’ της νεότητός μας των δυονώ την πύρα·
στα χέρια μου ένα γράμμα ξαναπήρα,
και διάβαζα πάλι και πάλι ως που έλειψε το φως.

Και βγήκα στο μπαλκόνι μελαγχολικά —
βγήκα ν’ αλλάξω σκέψεις βλέποντας τουλάχιστον
ολίγη αγαπημένη πολιτεία,
ολίγη κίνησι του δρόμου και των μαγαζιών.

Κωνσταντίνος Καβάφης, Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

Ολα κοστίζουν... Νίκος Καρούζος

Andrea Schwelle

Ολα κοστίζουν να παίξιμο.
Πρε μαζί σου τν ρωτα κ' κενα τ νειρα,
λα στν κάτω γειτονιά κα πές : 'Κορνα-γράμματα`
κε πο χάνεται ψυχή ν βυθιστς.
Θέλω ν' κούσς τ μεγάλο μυστικό:
γι πάντα πέφτει καρπός π τ δέντρο...
᾿Εν τούτοις κε πο χάνεται δρόμος
ν τραβήξς·
,τι ν σ καλέσ
δέν εναι γι πιστροφή
τ δάκρυα κι πόνος κοφτερός
εναι μές στ παιγνίδι.
Οποιες φωνές κούσς μή σ παρασύρουν·
σφάξε τ μι τν μορφιά ν πι το αμα λλη !..

'Κορνα-γράμματα' ν παίξς
τς ρες κα τ χρόνια
μόνος μ τν ρημο ντίπαλο...

Νίκος Καρούζος  (Ανθ.Η.Ρ.Η.Σ. Αποτολίδης, A'τομ., σ. 552)