Τα χλωμά της κάλλη... Γεώργιος Δροσίνης

Έλλη Λαμπέτη, Το τελευταίο ψέμα

Έσκυψεν η κόρη κάτω ‘ς τ’ ακρογίάλι

για να καθρεφτίση τα χλωμά της κάλλη

Τα είδαν οι νεράιδες και πονούν και κλαίνε

και γυρνούν ‘ς τον ήλιο και με ζήλεια λένε:

«Ήλιε, ρίξε φλόγα ‘ς τόμορφο κεφάλι,

μάρανε  και πάρε τά χλωμά της κάλλη!»

Τ άκουσεν ο Ήλιος, φλόγα ρίχνει φέρνει,

τα χλωμά της κάλλη έρχεται και πέρνει

'Σ τακρογιάλι η κόρη γύρισε και πάλι

και ζητά απ’ τον Ήλιο τα χλωμά της κάλλη,

σαν την είδ’ ο Ήλιος να πονή να κλαίη

πόνεσε κι εκείνος και ‘ς την κόρη λέει:

«Όπου η αγάπη στέφανο σου βάλη,

Θα γυρίσουν πίσω τα χλωμά σου κάλλη.

Ό, τ’ η μαύρη ζήλεια τώρα σουχει πάρη

θα στο ξαναφέρη κάποιο παλληκάρι.»

Να κ’ η κόρη νύφη! Ντροπαλή προβάλλει

κι όλοι καμαρώνουν τα χλωμά της κάλλη.

Λυγερός λεβέντης της κρατά το χέρι.

Ω χαρά ‘ς έσενα πού την κάνεις ταίρι!

Γεώργιος Δροσίνης