Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Ο χρόνος... Nicolas Guillen

Φλώρα Μάστρακα, Τα κόκκινα μανίκια
πηγή: www.diorthoseis.gr
Le temps est médecin d΄heureuse expérience;
son remède est tardif, mais il est bien certain.
François de Malherbe.
                                                                                 {Ο χρόνος είναι  γιατρός μακράς πνοής
                                                            το φάρμακό του δρα αργά, αλλά είναι αποτελεσματικό.)

Πρέπει να ξέρεις πως αυτό θα σου περάσει.
Ο χρόνος είναι ένας σοφός γιατρός.
Αργεί να θεραπεύσει, μα το κάνει για πάντα.
Πολύ καλά Μαλέρμπ,
πολύ καλά, παλιέ μου φίλε,
κι εν τω μεταξύ;
Nicolas Guillen, Σε κάποιο μέρος της Άνοιξης: Ελεγεία (Μτφρ. Βασίλης Λαλιώτης)

Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Οι καρέκλες... Χρίστος Λάσκαρης

Wallace Polsom

Στέκονταν οι καρέκλες στο σαλόνι σιωπηλές
κι ασάλευτες,
χωρίς ποσώς να συμμετέχουν.

Σα να κρατούσαν μέσα τους
όλη τη σοφία της ζωής.
Χρίστος Λάσκαρης

περ. Πλανόδιον, τχ 20

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Τώρα γυρίζω και κοιτάζω... Κώστας Ουράνης

Alexander Fedorov

Καρπό δεν έκοψα κανένα
από το δέντρο της ζωής,
μονάχα μάζεψα ό,τι βρήκα
να ‘ναι πεσμένο καταγής…

[…]

Τώρα γυρίζω και κοιτάζω
και τη ζωή αναμετρώ:
-πόσο μεγάλη ήταν η φόρα
-πόσο το πήδημα μικρό!

Κώστας Ουράνης, Τελευταία σχεδιάσματα (απόσπασμα)


Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

Η παρόρμησις... Ανδρέας Εμπειρίκος

Richard Gere and Jennifer Lopez

παρόρμησις εναι μι συνοχ αρινν βλυσμάτων.
Μακάριοι ατο πο πίπτουν στ νερά της.
Τ στήθη της εναι τόσο ραα πο περνικονε λα τ                                                                                    φάσματα.
ν παρόρμησις πάρχει, τίποτε δν μπορε ν τν                                                                                           ναχαιτίσ.
χαίτη της ταν φορμ
εναι δάσος φλεγόμενον μ μρα.

Ανδρέας Εμπειρίκος   «Ο ΠΛΟΚΑΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΤΑΜΙΡΑΣ» (1936-1937).




Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017

Φαντασίωση... Ζαχαρίας Στουφής

Brigitte Bardot and Sami Frey, 1962

Χτες βράδυ στο καφενείο
σε παρατηρούσα προσεκτικά
και σε φανταζόμουν είκοσι χρόνια μετά.
Ίσως να είχες βάλει, λέει, μερικά κιλά
και ίσως να άφηνες κάτασπρα τα μαλλιά σου
που θα σου πήγαιναν τέλεια
έτσι μελαχρινή που είσαι.
Χτες βράδυ σε φανταστικά στο μέλλον
και καύλωσα με την ιδέα και μόνο.
Τώρα πια, θέλω όσο ποτέ
να γεράσουμε μαζί.
Ζαχαρίας Στουφής

http://www.thraca.gr


Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

Σου ζήτησα... Στυλιανός Στυλιανού

David Dubnitskiy

Σου ζήτησα
να γράψεις κάτι
σ’ ένα μικρό κομμάτι χαρτί
Τίποτα σημαντικό να γράφει πάνω
παρά μόνο
τη στιγμή
που μου το ’δωσες
Στυλιανός Στυλιανού, Ελένη





Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

Διψάς... Τέλλος Άγρας

Ν. Εγγονόπουλος

Διψάς, του στίχου το πουλί,
της ξενητιάς τ’ αγέρι
μα ο κόσμος έχει ξενητιές
κι’ ο κόσμος δεν τις ξέρει…

Μην πης: «Δεν καταδέχομαι!»,
μην πεις: «Κι’ αχ, πώς να κάμω;»
Πιάσε το στίχο σου σκυφτός,
σαν το ψωμί από χάμω.
Τέλλος Άγρας

Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

Από φόβο... Renee Styliara

ph Katrina Grekof

Σαν τα τσιγάρα - ένα πράγμα - έτσι και οι άνθρωποι...
Υπάρχουν εκείνοι που τους καπνίζεις καθημερινά από συνήθεια
Κι άλλοι που ακόμα δεν δοκίμασες από τον φόβο μη σου αρέσουν...
Μη σου αρέσουν περισσότερο...

Renee Styliara



Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

Άγνοια... Δ. Γκαλημανάς, Ναθαναήλ ιερομόναχος

Carla Ciuffo

Η νύχτα είναι ένα μήνυμα
ένα μήνυμα πως θαρθει η μέρα.
Στις ψυχές που δεν ξέρουν
δεν είναι τίποτα.
Δεν είναι τίποτα που θάρθει
όπως δεν ήταν τίποτα που έφυγε.

Δημήτρης Γκαλημανάς, Ναθαναήλ Ιερομόναχος

Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

Ζωή ανυπεράσπιστη... Μάνος Ελευθερίου

Pierre Gable 

Ό,τι αφήσεις ανυπεράσπιστο εδώ θα μείνει.
Θα τα σκυλεύσουν όλα.
Θα πεταχτούν. Θα πουληθούν.
Χαρτιά βιβλία συνταγές και οδηγίες πλεύσεως.
Λογαριασμοί πληρωμένοι και απλήρωτοι.
Όλα θα γίνουν ζωή ανυπεράσπιστη.

Μάνος Ελευθερίου

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Όχι τα μεγάλα φετίχ... Γιάννης Πατίλης

David Hamilton

Όχι τα μεγάλα φετίχ.
Σοσιαλισμός, Επανάσταση, Ελευθερία.
Τίποτα που να γράφεται με κεφαλαίο.
Μου φτάνει ένα στήθος μικρό.

Γιάννης Πατίλης, Ζεστό Μεσημέρι


Κυριακή 12 Μαρτίου 2017

Σάββατο 11 Μαρτίου 2017

Ένιωσα... Βασίλης Λαλιώτης.

ph Saul Leiter, 1952

Ένιωσα να σ' αγαπώ γιατί σταμάτησε η βροχή
και κοιτάζαμε μαζί βιτρίνες με λουστρίνια.
Βασίλης Λαλιώτης.

vaslaliotis.blogspot.gr



Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

Να γυρίζεις... Νίκος Καρούζος

Maximillian Novak-Zemplinski

Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα—
με κουρελιασμένα μάτια
με φλογωμένους κροτάφους απ’ την πτώση
να γυρίζεις
στην καλή πλευρά σου.
Πεσμένος αισθάνεσαι
την κόλαση που είναι η αιτιότητα
το στήθος ωσάν συστατικό του αέρα
τα βήματα χωρίς προοπτική.
Κι όμως στη χειμωνιάτικη γωνία ο καστανά
περιβάλλεται από σένα.
Κόψε ένα τραγούδι απ’ τ’ άνθη
με δάχτυλα νοσταλγικά.
Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα.

Νίκος Καρούζος, ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

Τα λόγια μου... Rumi

Leonardo da Vinci

Τα λόγια μου ήταν κούφια,
όλο πρέπει και μη.
Για χρόνια χτυπούσα την πόρτα
κι είδα όταν άνοιξε
πώς χτυπούσα από μέσα.

Rumi Jalal-Al-Din, Ο Αγαπημένος, μετ  Καδιώ Κολυμβά


Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Ζηλεύω... Σωτήρης Παστάκας

Hallah Abdel Fattah

Ζηλεύω την πολυάριθμη παρέα σου,
τα σφριγηλά σας ημικύκλια. Ζηλεύω,
αυτόν που κάθεται αντίκρυ
στα γυμνά βυζάκια σου,
κι εσύ τον κοιτάζεις γυμνό.
Ζηλεύω, τις κιθάρες, τα τραγούδια σας,
τη φωτιά που φωτίζει τα μεταμεσονύχτια
μπάνια σας. Να δεις πως όπου να ’ναι
θα ζηλεύω
και τις κουβέντες σας!
Σωτήρης Παστάκας, σώμαΜΕσώμα, (100 ποιήματα γραμμένα σε SMS) Απλές Εκδόσεις 
http://staxtes.com

Κυριακή 5 Μαρτίου 2017

Το άγαλμα και ο τεχνίτης... Γιώργης Παυλόπουλος

Mecuro B. Cotto
Σαν έκλεινε το μουσείο
αργά τη νύχτα η Δηιδάμεια
κατέβαινε από το αέτωμα.
Κουρασμένη από τους τουρίστες
έκανε το ζεστό λουτρό της και μετά
ώρα πολλή μπροστά στον καθρέφτη
χτένιζε τα χρυσά μαλλιά της.
Η ομορφιά της ήταν για πάντα
σταματημένη μες στο χρόνο.
Τότε τον έβλεπε πάλι εκεί
σε κάποια σκοτεινή γωνιά να την παραμονεύει.
Ερχόταν πίσω της αθόρυβα
της άρπαζε τη μέση και το στήθος
και μαγκώνοντας τα λαγόνια της
με το ένα του πόδι
έμπηγε τη δυνατή του φτέρνα
στο πλάι του εξαίσιου μηρού της.
Καθόλου δεν την ξάφνιαζε
κάθε φορά που της ριχνόταν.
Άλλωστε το περίμενε το είχε συνηθίσει πια.
Αντιστεκόταν τάχα σπρώχνοντας
με τον αγκώνα το φιλήδονο κεφάλι του
και καθώς χανόταν όλη
μες στην αρπάγη του κορμιού του
τον ένιωθε να μεταμορφώνεται
σιγά-σιγά σε κένταυρο.
Τώρα η αλογίσια οπλή του
την πόναγε κάπου εκεί
γλυκά στο κόκαλο
και τον ονειρευότανε παραδομένη
ανάμεσα στο φόβο της και τη λαγνεία του
να τη λαξεύει ακόμη.

Γιώργης Παυλόπουλος, "Τα αντικλείδια", Αθήνα 1988

Σάββατο 4 Μαρτίου 2017

Ναυαγός... Δημήτρης Μαρουδάς

Nik Skjoth

Ναυαγός την ύστατη στιγμή
απ’ τη ματιά σου αρπάχτηκα,
του λεπιδιού τον πόνο
στα ματωμένα χέρια μου
αγνοώντας
Δημήτρης Μαρουδάς, Αποδράσεις

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ 14


Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

Η αμυγδαλιά... Κώστας Μόντης

Vincent van Gogh

Κάθ’ν στιγμv μες συζητμε κόμα
μυγδαλι ναψε δη ντόμπρα τ κεράκια της
κι νήρτησε σ κoιν θέα τς πρoθέσεις της.
ναί, τoυλάχιστo o πoιητς
ς μν τ λέμε "τρελλή"
πoύ πρε τν πόφαση,
τoυλάχιστo o πoιητς ς μν τ λέμε "τρελλή"
πoύ πωμίσθηκε τς εθύνες της,
πoυ διεκινδύνευσε τ νoημoσύνη της
στ μματα τν δειλν,
πo διεκινδύνευσε τ νoημoσύνη της
στ μματα τν νίδεων,
στ μματα τv θερκoκηπίων.
Κώστας Μόντης