Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Καταζητείσαι... Διονυσία Ντάλιου

David Lynch and Isabella Rossellini by Helmut Newton
ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ  

Καταζητείσαι.
Για ματιές που με ταξίδεψαν
έτη φωτός πέρα απ’ την απόσταση,
στις μαύρες τρύπες του περιπόθητου
και στο Σείριο της προσδοκίας.
Καταζητείσαι.
Για σωρεία αδικήματα
που διέπραξε ο τοκετός της αλήθειας μου
πάνω στα ξέφτια της ελπίδας μου.

Καταζητείσαι επίσης,
για εγκλήματα, ιδιαζόντως ειδεχθή,
που σκόρπισαν οι ημιθανείς υποσχέσεις σου
στις ανώμαλες επιφάνειες
των αυτοκινητόδρομων της φαντασίας μου
και στα ικριώματα της αυταπάτης μου.
Σε βρήκε σε μια φωτογραφία ο αδελφός μου.
Ποιος είναι αυτός ο καταζητούμενος; ρώτησε
Διονυσία Ντάλιου



Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

Το τρίτο πληθυντικό... Μαρίνα Αποστόλου

Eric Benier Burckel

Ποιοι είναι αυτοί που κρύβονται πίσω απ’ το τρίτο                                                                                                     πληθυντικό;
Ποια είναι τα πρόσωπα που για μας αποφασίζουν μα είναι η                                                                ταυτότητά τους  μυστικό;

Οι άγνωστοι γνωστοί το μέλλον μας υπογράφουν
τις τύχες μας κόβουν και ράβουν, στις πλάκες της ζωής μας                                                             τις ιδέες τους επιγράφουν

Ποιοι είναι εκείνοι που αντιστοιχούν στο τρίτο πρόσωπο                                                                              του πληθυντικού;
Αυτοί που μας πληρώνουν, αυτοί που αν θέλουν μας                            διακόπτουν στα πλαίσια ενός σχεδίου εμπρηστικού

Χωριστήκαμε σε δύο στρατόπεδα, το πρώτο και το τρίτο
‘’εμείς’’ κι ‘’αυτοί’’ , μ’ ένα κομμάτι ψωμί που μας πετούν                                                                               κραυγάζουμε ζήτω

Το τρίτο πληθυντικό
δεσποτικό και σκιερό
Μαρίνα Αποστόλου«Θα περπατήσουμε μαζί»

http://staxtes.com/

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Ήθελα... Χριστιάνα Αβρααμίδου

Romy Schneider by Giancarlo Botti, 1974

ΤΟ ΜΟΝΟ που μπορούσα να δω απ’ τη θέση μου,
ήταν οι κύκλοι από καπνό που ανάπνεες.
Και ήθελα να σου κλείσω το μάτι
- το δεξί –
και ας μην το ξανάκανα ποτέ μου.

Αν τα προβλήματά σου είναι πολλά,
δώσε μου να λύσω έστω και ένα.
Χριστιάνα ΑβρααμίδουΌλες οι Μέρες Χιόνι» Εκδόσεις Πλανόδιον

http://staxtes.com


Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Η Ελευθερία... Θανάσης Παπαθανασόπουλος

Αλ. Αλεξανδράκης

Η Ελευθερία γράφει στους αφωσιωμένους της
με συμπαθητική μελάνη

Για να διαβάσης τα μηνύματά της
πρέπει να πλησιάσης τη φωτιά

Θανάσης Παπαθανασόπουλος, Αέναον παρόν, Αθ. 2004

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 26, https://diorthoseis.eu/

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Σκάκι...Marco Paladini

Nicola Borissov

Βασίλισσά σου
μετ τς πρτες κινήσεις
άπ σπίτι σ σπίτι
όδηγε τν παρτίδα
άναποφάσιστη νάμεσα στ νοιχτ
ή κλειστ παιχνίδι. Βασιλιάς μου
κάνει σωστ ροκ κα περιμένει
ότι ο νταλλαγς τν κομματιν
θ το δώσουν κάποιο πλεονέκτημα.
μως ἐὰν μέσα στν δίνη τν θέσεων
γλιστρμε στ πάτ, ς μηχανευθομε
σ παρακαλ να λλο σχέδιο,
ένα συνδυασμ νταποδοτικ κα
νικηφόρο
ώς λύση ς κρίση,
όπως θέλεις,
άλλ μν μς φήνεις τσι,
ώς νοστη βορ κα forever,
αθάνατους μήρους του σκακιο.

Marco Paladini, μετ: Γιάννης Η. Παππᾶς, Ἀνθολογία Ἰταλικῆς ποίησης, Ὁδὸς Πανός, 2011
Υ.Γ. Ὃ ρος «πτ» στ σκάκι δηλώνει τν σοπαλία..



Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Συνταγή γιατρού... Κατερίνα Καπουλέα

Girotto

Σμικρύνομαι
για να με χωρέσεις.
Μα εσύ με φτύνεις
πάνω στο χέρι
σαν παιδί
την πρώτη του μετάληψη.
Είχες όλη
την καλή πρόθεση
να με καταβροχθίσεις
αλλά αδυνατείς
να καταπιείς
τη δραστική ουσία μου.
Πάντοτέ σου
διάβαζες
τις παρενέργειες.

Κατερίνας Καπουλέα


Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

Δεν απαντάς... Ζωή Καρέλλη

Richard Avedon

Aκέραια, λαμπρότατη, πλησιφαής!
Mαίνεται η αγάπη, μες στη σφοδρή ψυχή μου,
που η όψη σου κρατάει προσηλωμένη,
ενώ σφαδάζει το βίαιο σώμα μου.
Eσύ, η τόσο υπέροχα αδιάφορη που κατέχεις
του ονείρου μου τη μυστική μεγαλοπρέπεια.
Eσύ, που έχεις το πόθο μου έξαλλο
δίχως απάντηση,
γνωρίζεις
κι όμως δεν απαντάς.
[...]

Ζωή Καρέλλη, Ποιήματα, εκδ. Eρμής 1996




Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

Το φιλί της... Μενέλαος Λουντέμης

Jean-Léon Gérôme
Ο ανήφορος είναι απότομος
και τα βήματά σου δεν είναι διόλου στέρεα.
Ό,τι και να πεις όμως,
κι όσο κι αν είναι η αγάπη της άπιαστη,
χαμένη έξω απ' τα σύνορα της καρδιάς,
το φιλί της... δε θα ξεχαστεί.
Το φιλί της κείνο το δυνατό σαν χαμός.
Να, όπως σαν να θέλεις ν' ανασάνεις
κι έρχεται ένα φιλί και σου φράζει το στόμα.
Κι εσύ πια δε θέλεις ν' ανασαίνεις...
δεν έχεις ανάγκη πια ούτε από ανάσα,
ούτ' από τίποτα.

Μενέλαος Λουντέμης, Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους


Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

Σέ μιά περαστική... Charles Baudelaire

John Collier

Γύρω μου δρόμος, πολυθόρυβος, βομβοσε.
Ψηλή, λεπτή, πενθοφορούσα, ξαφνικά
πέρασε μιά γυναίκα. Μέ τό χέρι της βαστοσε
τή δαντελένια της μπορντούρα ρχοντικά.
Σβέλτη, εράτη, γαλματένιο πόδι πλώνει.
Κι γώ, βουβός, σάν πό κόσμο μακρινό,
πινα μές στό βλέμμα της, θολό σάν σκοτεινό ορανό,
τή γλύκα πού μεθάει, τήν δονή πού μς σκοτώνει.
στραψε φς… κι πειτα νύχτα! – ραία περαστική,
πού να σου βλέμμα μ’ κανε ξάφνου νά ξαναζήσω,
μόνο στήν αωνιότητα πάλι θά σ’ ντικρίσω;
λλο, μακριά πο δ! Πολύ ργά! Κι σως ποτέ!
Πο πς δέν ξέρω, κι γνοες πο δρόμος θά μέ στρέψει,
σύ πού θ’ γαποσα, σύ πού δη τό ‘χες μαντέψει!

Charles Baudelaire, (1821-1867), «Άνθη του Κακού», 1857, μετ: Παναγιώτης Μουλλάς


Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

Οι «βροχοποιοί»... Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος



Ο στιγμιαες, προσδόκητες μεταλλαγς διεγερουν τ θυμικό —πως κεραυνός!—, κ’ πενθυμίζουν τ φαινόμενο τς ζως σ’ λη του τ μεγαλοπρέπεια· ποιος χει λίγη ψυχ μέσα του, ραματίζεται κι ναμένει κρυφίως παναστάσεις… Κα τ προσδόκητο δν εναι οτε διαχειρίσιμο, οτ’ πιβάλλεται τεχνητά· ρχεται μ τ πλήρωμα το χρόνου, ς γεγονς  κ τ α κ τ ο  πο πιάνει στν πνο τν παλι τάξη τν πραγμάτων. Μ διάθεση το καθενς λέγχεται κι σκεται – τοιμότητά του ν συγκατανεύσ στ νέα ξία, ν τν ντσερνιστ κ’ στερα ν ργαστ κοπιαστικά, στε ατ κι διος μαζ ν ρθοποδήσουν μές στ’ νθρώπινα: πραγματικός παναστάτης εναι πρτα ρτιος ργάτης· σν τ σωστ γεωργό, σπέρνει συνεχς τ γ κα περιμένει πομονετικά τ βροχή.
Δέ λείπουν, μως, κ’ ο πατενες πο μ’ πικλήσεις σ’ γνωστες θεότητες κα τραγελαφικούς «χορος τς βροχς» τάζουν λλαγές, ξαναστάσεις κα χρυσές ποχς δίχως τν  λ ά χ ι σ τ ο  κόπο – μονάχα μ’ να χαρτάκι ν πέφτ σ ξύλινο κιβώτιο μ τ’ νομά τους πάνω. Ο κίβδηλοι ατοί, δν πιφέρουν τίποτα θετικό, παρ μονάχα πόνο· κόμα χειρότερα: Γι κάμποσες γενις καθιστον τ χωράφι τς στορίας γονο, σότου καθαριστ τ δαφος π τ τοξικά ματζούνια τους…
πειδή, μως, ο φαρσοκωμδίες, πο προσφέρονται ς τελετές «σωτήριες», γητεύοντας προκαλον τ διο κριβς συναίσθημα μ τς στιγμιαες κι σποσδόκητες μεταβολές, τέρπουν τς ψυχς τν προετοίμαστων κι κριτων· τότε, κενοι σέρνουν τό «χορ τς βροχς» μ πρωτοκορυφαο τν πατενα. Κα λούζονται πολλά,.. πάμπολλα, σν πατνε καταστροφικ τος σπόρους πούθεσαν ο νουνεχες νοίγοντας πίμονα τ’ αλάκι…  
Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος

Πηγή: dieleusi.map-in box.gr