Χαμένα χρόνια... Ιωάννης Πολέμης

Χρήστος Μποκόρος, Το υπνοδωμάτιο στην οδό Καλλιδρομίου

Ἄχ, καὶ νὰ γύριζαν, νά᾿ ρχονταν πίσω

τὰ χρόνια ποὺ ἔζησα πρὶν σ᾿ ἀγαπήσω!

Χρόνια ἀμνημόνευτα σὰ νά ῾ταν ξένα

τὰ χρόνια ποὺ ἔζησα χωρὶς ἐσένα.

Ποτάμι ποὺ ἔτρεξε μὲς σὲ λιθάρια

καὶ δὲν ἐπότισε μηδὲ χορτάρια,

κι᾿ ἡ γῆ τὸ ρούφηξε στ᾿ ἄφωτα βάθη

κι᾿ ὡς καὶ τ᾿ ἀχνάρι του γιὰ πάντα ἐχάθη.

Ἄχ, καὶ νὰ γύριζαν νὰ διπλοζήσω,

ἀγάπη ἀδιάκοπη νὰ σοῦ χαρίσω,

καὶ νά ῾σαι ἡ πρώτη μου, ἐσὺ ἡ στερνή μου,

ἀπὸ τὴ γέννα μου κι᾿ ὡς τὴ θανή μου.

Μισὴ σοῦ χάρισα ζωὴ μονάχα.

Ζωὲς ἀμέτρητες ἤθελα νά ῾χα,

ἔτσι ὅπως πρέπει σου νὰ σ᾿ ἀγαπήσω.

Ἄχ, καὶ νὰ γύριζαν τὰ χρόνια πίσω!

Ιωάννης Πολέμης (1862 - 28 Μαΐου 1924)