Κακό θέατρο - άθλια πολιτική... Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος

Michael Jackson as Charlie Chaplin, 1970s

Και αναμένοντας την εκτόξευση της ελληνικής οικονομίας…, όπως μας υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός…

… και αφού η κ. Όλγα Γεροβασίλη είδε το φως…, «βυθιζόμενη» στα ιερά ράσα…

… και επειδή πολλά ακούμε από τους, ένθεν κακείθεν, ιδεολόγους…

… ας έχουμε υπόψη μας και κάτι ακόμα…

Η αλήστου μνήμης Μελίνα Μερκούρη, μέλος της γνωστής λαϊκίστικης μποεμαρίας χαροκόπων του Φεστιβάλ Καννών και των καφέ των Παρισίων…, μας κατατόπισε κάποτε ως προς το τι ήταν αυτό που την οδήγησε να παντρέψει ηθοποιΐα και πολιτική...

«Ο παππούς μου, αλλά κι ο πατέρας μου μ’ επηρέασαν πολύ για το θέατρο, αφού πολιτική και θέατρο είναι τόσο συνδεδεμένα, με κοινό παρονομαστή το λαό… Έπρεπε να γίνω ηθοποιός διότι είχα πολιτικούς στο σπίτι και τους έβλεπα στο μπαλκόνι να μιλάνε και να πείθουν τον κόσμο. Ε, λοιπόν, ήταν μια παράσταση…»

Πηγή: περιοδικό Έψιλον, εφημ. Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 1/9/1991

Κακό θέατρο - ἄθλια πολιτική

Τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἠθοποιός ὑποκρίνεται κάποιο θεατρικὸ πρόσωπο κι ἀπευθύνεται στὸ συμπαίκτη, συνομιλεῖ εἰλικρινῶς μαζί του, γιὰ νὰ μεταδοθῇ ἡ σκέψη τοῦ ποιητῆ —καθὼς κ’ ἡ δικιά του στάση κι ἀντίληψη– ἀτόφια στὸ κοινό· τὸ συντεχνίτη του πρῶτα πρέπει νὰ πείσῃ γιὰ ὅσα λέει καὶ πράττει.

Ὅταν ἕνας πολιτικὸς ἀπευθύνεται στὸν ἀντίπαλό του, συνομιλῇ οὐσιαστικὰ μὲ τὸ ἀκροατήριο – τοῦ ΄ν΄ ἀδιάφορο ἂν καταλάβῃ ἢ ὄχι ὁ ἀπέναντι… Δέ θέλει νὰ πείσῃ κεῖνον, ἀλλὰ τὰ πλήθη πού, ὡς τρόπαιο, τὰ ἐπιδεικνύει ὕστερα γιὰ νὰ ἐπιβάλῃ τὴν ἐξουσία του.

Ὁπότε, ὁ καλός πολιτικὸς εἶναι κάκιστος ἠθοποιὸς κι ὁ κάλλιστος ὑποκριτής, χείριστος ἀγορητής, ὄσο οἱ δυό τους δέν ἀντιλαμβάνονται τὴ διαφορά· πολλοί σὲ τοῦτο δῶ τὸν τόπο, τὴν ἀγνοοῦν μπερδεύοντας τὸ σκηνικὸ διάλογο μὲ τὴν ἐπίδειξη ἐξουσίας καὶ τὴν κυβερνητικὴ εὐθύνη μὲ τὰ συναισθηματικὰ ξελιγώματα πού, ὡς ἄτεχνοι κι ἄμουσοι, νομίζουνε γιὰ τέχνη ὑποκριτική..- ἀκόμα κι ὡρισμένοι «ἱστρίωνες» ποὺ εἰσέβαλαν στὴν πολιτική!

Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος

Πηγή: http://dieleusi.map-in-box.gr