 |
| Κων. Κυζικινός 1807 |
Το ελληνικό
Πάσχα, ΕΙΝΑΙ ένα μοναδικά «ελληνικό» φαινόμενο.! Και ελληνικό και ΜΟΝΑΔΙΚΟ. Το
ελληνικό Πάσχα έχει διπλό χαρακτήρα: θρησκευτικό και εθνικό. Είναι κι αυτή μια
ιδιορρυθμία του λαού μας και της ιστορίας του. Μείναμε τόσα χρόνια μόνοι ή
σχεδόν μόνοι στον κόσμο, ώστε τίποτα δικό μας δεν είναι πια εντελώς όμοιο με
ό,τι άλλο υπάρχει στον κόσμο.
Το Πάσχα των καθολικών είναι ίδιο για
ένα δισεκατομμύριο κόσμο. Το ελληνικό Πάσχα είναι μόνο των Ελλήνων. Κανένας δεν
αμφισβητεί τους δεσμούς και με τους άλλους ορθοδόξους. Οι δεσμοί αυτοί, όμως,
είναι σχεδόν αποκλειστικά δεσμοί πίστης. Όχι ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ. Η παράδοση, όμως, έχει
αυθυπαρξία σαν αγαθό. Γι' αυτό και το Πάσχα των Ελλήνων έχει μεγάλη αξία ακόμα
και για εκείνους, που δεν εξαντλούν το νόημά του στο μεταφυσικό του
περιεχόμενο. Το Πάσχα οι συνειδητοί ορθόδοξοι συνυπάρχουν αρμονικά με όλους
τους πανέλληνες, έξω και πέρα από το θρησκευτικό δεσμό.
Οι ημέρες αυτές
κάθε χρόνο μας αναβαπτίζουν και μας ενώνουν σαν έθνος. Και τονώνουν τα
ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας, που απειλούνται με εξαφάνιση. Αυτά τα
χαρακτηριστικά, που τόσο ενοχλούν τον κ. Κίσσινγκερ και το συνάφι του! (Σύμφωνα
με δική του δηλωση). Αξίζει να προστατεύεται η παράδοση, πέρα από όλα τα άλλα.
Έκανε αιώνες για να γίνη. Είναι συχνά φαινόμενο οιονεί φυσικό. Αν την αφήσης να
μαραθή, για να επιχειρήσουμε και μια αντιστοιχία με την οικολογία, είναι
άγνωστο τι θα συμπαρασύρη.
Προσωπικά,
θεωρώ τη Μεγάλη Εβδομάδα ως την πιο σπουδαία, μαγική και μυστηριακή στιγμή του
χρόνου. Θα το θεωρούσα βλασφημία να επιχειρήσω να δώσω «λογική» ερμηνεία στα
όσα σημαίνει για μένα. Περιορίζομαι να τη ζω, όπως την παρέλαβα από τους γονείς
μου και τους δασκάλους μου.
Διάφοροι
μηχανισμοί ισοπέδωσης έχουν μπη σε λειτουργία από διάφορες πλευρές για να
αφανίσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελληνικού πολιτισμού, ενός πολιτισμού
απειλητικού για τα σχέδια της παγκόσμιας δικτατορίας.
Τα συμπτώματα είναι αμέτρητα. Όσοι έχουν έστω και την
ελάχιστη νοημοσύνη και στοιχειώδες ιστορικό ένστικτο, τα βλέπουν.
Ωραία, θα μου πείτε. Και τί έγινε αν τα παιδιά μας δεν
θα λέγονται Έλληνες. Αφού θα ζουν, θα τρώνε, θα αφοδεύουν, θα αναπαράγονται, το
«Έλληνες» μας μάρανε;
Ο καθένας, φίλοι, κάνει τις επιλογές του. Εγώ τις
δικές μου τις έχω κάνει. Καλές γιορτές!
Ηλίας Μπαζίνας
«Φίλαθλος», 23-4-1997
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου