Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

Οι προοδευμένοι... Ζήσιμος Λορεντζάτος

Χρήστος Λάμπρης
[…]

Αυτό το είδος ανθρώπου εξέλιπε, όταν άρχισε ο εξευρωπαϊσμός, ή καλύτερα, ο εκδυτικισμός μας. Εκείνοι οι άνθρωποι ήταν φτωχοί και καταφρονεμένοι, με «τα πάθια και τους καημούς τους», όμως «αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τι ανώτερη των Λουδοβίκων».(Οδ. Ελύτης).

[..]

 Γράφει ο Ζήσιμος Λορεντζάτος, στο βιβλίο του «Το χαμένο κέντρο», του 1962

«Όταν οι προοδευμένοι άνθρωποι-δε μιλάω ειρωνικά- καταλάβουνε μια μέρα ή ξαναβρούνε, δύσκολα, την παράδοσή τους (την παράδοση μπορείς να την καταλάβεις μονάχα με τη ζωή σου ή με τη μεταφυσική πράξη, διαφορετικά απομένει, και αυτή, μόνο φιλοσοφία ή φιλοσοφικό σύστημα και, το σπουδαιότερο, χάνει τότες τη θεϊκιά προέλευσή της), θα πρέπει να χρωστάνε ευγνωμοσύνη στις καθυστερημένες γριές-και πάλι δεν μιλάω ειρωνικά-τις μαννάδες ή τις κυρούλες των περισσοτέρων από μας, που ανάφτανε-ακούραστες-τα καντήλια στα ταπεινά ξωκλήσια και στα ερημομονάστηρα της Ελλάδας, όλο αυτό το διάστημα της σιωπής ή της μεταφυσικής αγρανάπαψης, που εκείνοι-κουρασμένοι-μεριμνούσανε και τυρβάζανε περί πολλά».


Από το βιβλίο του Χρ. Γιανναρά, «Αλφαβητάρι του Νεοέλληνα», σελ. 267, εκδ. Πατάκης.

1 σχόλιο: