 |
| Δ. Μυταράς |
Προσευχὴ
Κύριε,
ἄν
ὑπάρχῃς
συγχώρα με μὰ δὲν μπορῶ νὰ πιστέψω σὲ σένα!
Τι ζητᾶς, Κύριε, ἀπὸ μᾶς;
Ἄνθρωποι ἁπλοῖ ζοῦμε κάτω ἀπ’ τὸ βάρος τῆς ἀπουσίας σου.
Σώματα ἑτοιμόροπα ἀπ’ τὸ μόχθο.
Ἐνύσταξε ἡ ψυχή μας,
ἀπὸ τὴν ἀρχολογία,
ἀπὸ τὴν ἀδολεσχία.
Κύριε, Κύριε,
σβῆσε τὰ πυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ
κατάπαυσε τὰ πολύηχα κύματα πιά,
κατάστειλε τὴν ἐπανάσταση τῆς σάρκας…
Γιατί αὐτὴ ἡ Σιβηρία τῆς Θλίψης;
Τόσοι λαοί ἀπεγνωσμένοι και ἀχθοφόροι.
Τρισεκατομμύρια δάκρυα
χωρὶς ποτὲ νὰ μπῇ κανεὶς στὸν νυμφῶνα τῆς δόξας σου
καὶ πάντοτε σὲ κάθε βῆμα νὰ συναντοῦμε
τὴν πολικὴν ἀρκούδα τοῦ κέρδους
τὸ γουρλωμένο μάτι τοῦ πλούτου
τὶς κυνοθρασύτατες ἀρχές
τοὺς κόλαφους τῆς Ἐξουσίας στὰ μάγουλα τῶν ταπεινῶν…
Ὦ
Παντοδυναμώτατε,
φορέςφορές
θαρρῶ
δεν εἶσαι τίποτα
ἄλλο παρὰ ἕνα
δαγκανιάρικο
σκυλί!..
Νῖκος Σπάνιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου