 |
| Νικηφόρος Λύτρας |
Νἄμουν τοῦ
σταύλου ἕν᾿ ἄχυρο, ἕνα φτωχὸ κομάτι
τὴν ὥρα π᾿
ἄνοιγ᾿ ὁ Χριστὸς στὸν ἥλιο του τὸ μάτι.
Νὰ ἰδῶ τὴν
πρώτη του ματιὰ καὶ τὸ χαμόγελό του,
τὸ στέμμα
τῶν ἀκτίνων του γύρω στὸ μέτωπό του.
Νὰ λάμψω ἀπὸ
τὴ λάμψι του κι᾿ ἐγὼ σὰν διαμαντάκι
κι᾿ ἀπὸ τὴ
θεία του πνοὴ νὰ γίνω λουλουδάκι.
Νὰ
μοσκοβοληθῶ κι᾿ ἐγὼ ἀπὸ τὴν εὐωδία,
ποὺ ἄναψε
στὰ πόδια του τῶν Μάγων ἡ λατρεία.
Νἄμουν τοῦ
σταύλου ἕνα ἄχυρο ἕνα φτωχὸ κομμάτι
τὴν ὥρα π᾿
ἄνοιγ᾿ ὁ Χριστὸς στὸν ἥλιο του τὸ μάτι.
Κωστής Παλαμάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου