 |
| Νικηφόρος Λύτρας |
Ανάμεσα στο θάνατο και στη ζωή
σ’ όλες τις χώρες
μια μόνη κόρη γδύνεται
θαυμάζει τον εαυτό της
κι όταν φύγει η ομορφιά της, απούσα πια,
γεμίζει το δωμάτιο ηρεμία, ενώ συχνά
τα χέρια εκείνου που φοβάται τη φυγή της
τρίζουν μες στο σκοτάδι της σιωπής
για να κρατήσουν του γυρισμού της
την ελπίδα ζωντανή.
Jean Follain, Ανθολογία
Γαλλικής Ποίησης: Από τον Μπωντλαίρ ως τις Μέρες μας, εκδ. Καστανιώτη, 2009,
μετ. Γιάννης Βαρβέρης,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου